"With You" (First ever ^_^)

[Chapter 7 - The Flashback]

(Trishas POV * palitan lang kami ni Lance. Pansin nyo ba?Haha)

Habang tumatagal nararamdaman kong ayaw ko kay Lance. Haaay! Kasi naman kasi. Nararamdaman ko sa kanya ngayon yung feelings na ayaw kong mafeel. >.<

Ganito kasi yun..

(FLASHBACK)

"Hi baby!' Nakangiting bati sakin ng isa sa pinakamahalagang tao ngayon sa buhay ko.

"Hi baby, hows day?" bati ko rin sa kanya.

"Ok lang baby. Ikaw? I miss you!" hinalikan nya ako sa pisngi at niyakap.

Sya si Calvin De Guzman. Kababata ko sya at matagal ko na syang gusto kaya nagulat nalang mat ako isang e nagtatapat na sya sakin. Haha! Talagang di ko yun inaasahan. 2nd year highschool pa lang kami nun. At nong mga araw na yun ay Valentines day. Hapon na atqala pa ring nagbibigay sakin ng rosas at kahit na ano, e dati-rati naman meron. Kahit yung bestfriend ko ay hindi man lang ako binai. Haaay! Feel ko tuloy nung araw na yun e para akong isang kaawawang babae. Oa man pero yun talaga ang nararamdaman ko nun. Pauwi na ako nun ng may nagbigay ng letter sakin. Tinanong ko kong kanino galing pero di ako sinagot binasa ko nalang ung nakasulat : Meet me at covered court : kaya pumunta nalang din ako. Pagdating ko dun talagang di ko inaasahan ang madadatnan ko. Nanson ang bestfriend ko maydalang bouquet of flowers. Talagang naluha ako sa ginawavnya. Tears of joy kumbaga. At doon na nagsimula ang lovestory naming dalwang magbestfriend.

Araw-araw kaming magkasama. Sweet sa isat isa. Ang mga taong nkapaligid samin ay sinasabing perfect couple daw kami at sana raw kami na talaga ang para sa isat isa. Sana nga pero hindi e. Dumating rin ang isang araw na mas lalo kong di inaasahan.

"Trisha, we need to talk" seryoso nyang sabi sakin. Minsan lang syang ganun at yang minsan na yan ay talagang nagpapakaba saakin.

"Whats the problem baby?" sana di nya sabihin sakin ngayon yung nasa isip ko.

"Me and my family have a very big problem about our business and Im the only solution to that problem Trish. I need to marry Bleazons daughter so that our business will back to normal. This so hard for me Triah but I need to this even if I dont want to." hinawakan nya yung mga kamay ko ng mahigpit at hinalikan ako sa labi sabay sabing "Im so sorry". Inuwan na nya akong nakatulala at nauunahang bumuhos ang mga luha.

Nong mga panahong yun halos di ko na kinaya. Parang magkakanervous breakdown na ako nun. Gabi-gabi akong umiiyak. Ansaklap naman kasi nung nangyari sakin. Doble yung nawala e. Bestfriend tsaka boyfriend at ang pinakamasaklap pa sa lahat e yung pagtransfer nung babaeng pakakasalan nya sa school na pinapasukan namin. Di ko talaga malikimutan ang aakit na dinulot sakin. Halos di ako pumapasok nun kala ko nga du ako makakatapos pwro pasalamat narin ako sa mg kaibigan at pamilya ko dahil di nilako pinabayaan at yun nakapagtapos naman ako. Pagkatapos nun di na ulit kami nagkita at wala rin kamibg kumonikasyon talagang walang balita sa isat isa. Totally black-out.

Nagawa ko rin namang mag.move-on. Ayos na naman ako ngayon. Antagal na din kasi nun. 2 years ago. Pero kung pwede kong iwasan yung ganung damdamin ay iiwasan ko muna sa ngayon hanggang sa naging handa ulit ako. At teka may nakalimutan ako ito rin pala ang dahilan kong bakit ako naging pasaway na bata. Haha!

Osya! Tama na ang share ko aa inyo. Gusto ko ng bumalik sa reality.

(END OF FLASHBACK)