Çocukluk Aşkım | Günlük

#7# tesadüf mü yoksa kader mi?

Ferdanın Günlüğü🎀

Merhaba sevgili günlük. Şimdi evdeyim. Dün gerçekten çok garip geçmişdi. Yani, Karanın üstüne düşmem falan. Ve beni kendine çekmişdi. Acaba gerçekten niye çekti? Öpecek miydi gerçekten??
Yani aramızda bir şey de yoktu. Neden öpmek istesin ki? Sevgilisi falanda mı yoktu bu çocuğun? Eğer gerçekten yoksa, yani yok gibi zaten, tebrik ederim. Bu yakışıklılıkla. Neyse ne diye merak ediyorsam. Belki de çocukluk aşkımdı diye. Ne biliyim ya. Bir şey bilmiyorum. Off neyse.

Dün onların yanlarından hızla ayrılmıştım. Yoksa, kalbim durucak gibiydi gerçekten. Çok heyecanlanmıştım, kızlarla da aceleyle vedalaşıp eve gitmişdim. Onlar da ne olduğunu anlamadan.

Eve dönünce ilk kendime gelmeye çalıştım. Gerçekten o anın etkisinden çıkmış değildim. Yani garip oldu, çünkü beni biri seviyordu, yani hala da seviyor sanıyorsam. Yanımda oturan bir erkek var demiştim ya, evet o. Yakışıklıda aslında. Ama ben hiç sevmiyorum kendisini. Aslında sevmek görünüşe bağlı değil. Gerçekten. Neyse, ben bunun yanında olunca hiç kalbim böyle atmıyor, heyecanlanmıyorum. Bana ne kadar yaklaşmaya çalışsada. Ama Karanla küçük bir yaklaşmaya kalbim durucak gibi oluyor. Bu şey normal miydi?

Kendime az da olsa gelmiştim. Duş aldım, giyindim, sonra da yatağıma uzandım. Bir süre olanları düşündüm. Karanın üstüne düşüşüm, nefeslerimizin bir-birine karışması, beni kendine çekmesi, ve az kalsın dudaklarımızın... Ah neyse. Bunları düşünmek bile kalbimi hızlandırıyor.

Uzanıp telfonu elime aldım. Biraz sosyal medyalarda oyalandıktan sonra whatsappa girmiştim. Kızlardan mesajlar vardı. Aslında pek istemesemde mecbur girdim. Guruba yazmışlardı. Bizim guruba 3-müzün olduğu. Biz bize yeteriz gurubundan mesajlar. Evet gurubun ismi buydu. Ben yazmıştım. Neyse nihayet girdim.

Damla💙: Ferdaa? Nerdesinn?? Niye öyle kaçar gibi gittin? Doğru düzgün konuşmadık bile. Noldu ki?

Galiba Damla olay yerine daha sonra gelmişti. Beni de muhtemelen kalkarken görmüştü. Onlar da eve gitmiş ki, ayrı-ayrı konuşuyorlardı.

Ayça💜: Damla doğru ya, sen görmedin, bunlar ne yapıyorlardı sence yerde?

Damla💙: Düşmüştüler galiba. Ferda da kalktığı gibi gitti.

Ayça💜: Damlaa. Benim dediğim oldu ya, bunlar öpüştüler. Sen görmedin tabii. Ben de öyle gittim. İşim vardı. Kusura bakma, konuşamadık.

Gerçekten mi Ayça, tabii ki, öpüşmedik. Tabii o da haklı bizi öyle görünce...

Damla💙: Nee? Gerçekten mi Ferdaa? Ay inanamıyorum. Bunlar seviyor o zaman bir-birlerini yoksa neden öpüşsünler ki? Yok ya bir şey olmaz. Ben de eve geldim zaten.

Ayça💜: Evet. Zaten belli. Seviyorlar. Aslında çocukluktan beri bunlar seviyor da bence. Bişey demiyorum.

Gerçekten olabilir miydi? Ben karşılıksız aşk yaşadığımı düşünürken o da beni sevmiş ola bilir mi? Öyle olsun istemezdim, kötü olurdum çünkü o bana itiraf edemeden gitmişti. Nereye gitmişlerdi hiç onu da bilmiyorum da. Oturup bi sohbet etsek. Aslında onun yanında olunca da herşeyi unutuyorumda. Neyse.

Mesajlar daha vardı ama benim uykum geliyordu diye çok okumadım.

Ben: Ayçaa, Damlaa!! Hayır öpüşmek filan yok. Öyle konuşmayın. Damla Ayça bizi öyle görünce öyle zannetdi. Yani yanlış anladı. Sadece üstüne düştüm o kadar.