MAFYA VE KÜÇÜK *bxb*

4- Karan

Önceki gece
"Siz konuşacak mısınız artık? Yoksa bu arkadaşlarla mı konuşmak istersiniz?" dedi Karan öfkeli bir şekilde silahını göstererek. Sandalyede bağlı olan adamlar, ağızları adeta mühürlü gibi konuşmuyorlardı.

"Konuşursak bizi yaşatmazlar." dedi bağlı olan adamlardan biri. Karan, yüzündeki karanlık gülüşle adama baktı.

"Her iki türlü de öleceksiniz o zaman." dedi ve adamların başında duran adamına işaret verdi. Adam, belindeki silahı çıkarıp, şakağına dayadı bağlı olan adamın.

"Dur! Dur yapma! Anlatacağım her şeyi." dedi adam korkuyla. "Ama bir şartım var." dediğinde, Karan ellerini arkasında bağlayarak adama baktı.

"Bir de şart mı sunuyorsun?" dedi kızgın bir sesle.

"B- başka türlü ağzımı bile açmam." dedi adam korkuyla. Karan, alnını ovdu sinirle.

"Söyle." diyerek adama baktı. Bu şerefsizleri bu kadar dinlemesi bile mucize sayılırdı. Ama bu kez bunu yapmak zorundaydı. Yoksa daha çok uğraşması gerekecekti.

"Hayatımı emniyete alacaksın. Bizi koruyacaksın." dediğinde, Karan başını olumsuz anlamda salladı umutsuzca. Bu korkaklarla uğraştığına inanamıyordu.

"Bakarız bir icabına. Söyle şimdi. Arkanızda kim var? Bunu size yaptıran kim? Benim arabama kimin talimatıyla bomba koydunuz?" dedi ve derin bir nefes aldı. "Normalde kafanıza sıkıp bırakırdım. Ama bunu bileyim ki, iflahını sikeyim o orospu çocuğunun!" dedi ve sırıttı. "Bu işi karşıma çıkmadan, maşayla yaptığına göre o da korkağın teki olmalı."

Adamlardan biri, tam konuşmak üzereyken, iki adam da alnının ortasından aynı anda bilinmeyen birileri tarafından öldürüldü anında. Karan, hızla etrafına bakarken, içerideki adamları da dışarı çıkmış, etrafa bakıyorlardı. Birkaç el ateş ettiler, fakat kimse yoktu. Bu her kimse, adamların konuşmaması için yaptırmıştı bunu.

"Orospu çocuğu!" diye bağırıp, depodan çıktı.  Dışarıdaki adamlarına baktı. "Birilerini bulabildiniz mi?" diye sordu.

"Sniper işi." dedi adamlardan biri. Tam da tahmin ettiği gibiydi. Dışarıda bir sürü adam kuş uçurmuyordu. Bu işi uzaktan halledecek tek bir şey vardı zaten.

"Tam düşündüğüm gibi." dedi ve etrafa bakınırken, uçurumun kenarında bir bedene çarptı gözleri. Bedenindeki sinir yavaş yavaş geçerken, adamlarına baktı tekrar. "Siz şu içeridekilerden kurtulun. Depoyu da temizleyin." dedi. Dört tane adam içeri girerken, diğer adamlar da dışarıda, bulundukları alanda, keskin nişancıya ait izler arıyorlardı.

Karan, birkaç yüz metre ilerideki uçuruma doğru yürümeye başladı. İntihar edecek gibi duran bedene doğru ilerledi yavaş ve sessiz adımlarla. Zaten karşısındaki beden, o kadar dalmıştı ki denize, onu görecek hali yoktu.

Karan ilerlerken, Gökdeniz bakışlarını uçurumun ilerisindeki bir yere kitledi ve oraya baktı birkaç dakika. Karan'da adımlarını durdurup aynı yöne bakınca, adamlarının işi hallettiğini gördü. Gencin bir şey yapmadan, tekrar denize döndüğünü görünce, tekrar yürümeye başladı.

Bu gece oldukça garip bir gece olacağa benziyordu. Gökdeniz'in hemen arkasındaki bir kayanın üstüne oturdu. Ta ki fakredilene kadar.
Flashback Sonu

Gökdeniz, büyük villadan çıktıktan sonra, bahçeden de geçip, kapıya ulaştı. Arkasındaki siyah villaya baktı son kez. Kararlı bir şekilde kapıdan çıktı.

Yabancı gözlerle etrafına bakındı. Cebinde kuruş yoktu. Karnı da açtı. Nereye, nasıl gideceğini de bilmiyordu? Sinirden gözleri dolarken, kaldırıma oturdu.

"Ölmeyi bile beceremiyorum." dedi gözünden yaş damlarken. "Ben bu hayatta ne işe yarıyorum ki?" dedi ve başını dizlerine gömdü.

Birkaç ay öncesine kadar her şey yolunda gibiydi. Çalıştığı kafenin el değiştirmesiyle, yeni patronu çok fazla baskı yapmaya ve adeta mobbing uygulamaya başlamıştı. Daha sonra da ev sahibinin yaptığı zammın altından kalkamayınca, en fazla dört ay dayanabilmişti yeni hayatına.

Aklında bu düşünceler dönerken, ayaklandı. Hali yoktu. İki gündür bir şey yememişti. Daha iki adım atmışken, gözlerinin birden kararmasıyla dengesini kaybetti. Ama bedeni yerle değil, tekrar Karan'ın kollarıyla buluştu.

Nasıl gidiyor sizce?

Yorumları alalım 💁‍♂️