MAFYA VE KÜÇÜK *bxb*

8- Silahlı koruma

Gökdeniz
İki haftadır, tanıyalı daha bir ay bile olmayan bir adamın evinde kalıyordum. Bu, kendimi bana kötü hissettiriyordu. Hiçbir şey yapmadan durmak istemiyordum. Ama Karan'dan birazcık çekiniyordum o yüzden bir şey diyemiyordum ona.

Genelde zaten çok karşılaşmıyoruz. O gün boyu odasında çalışıyor. Ben de bana verilen odada geçiriyorum günlerimi.

Yine odamda sıkıntıdan patlarken, kapıya vuruldu hafifçe. Toparlandım ve kapının ardındaki kişiye girmesini söyledim. Kapı açılıp, içeri Karan girdi. Onu beklemiyordum o yüzden afalladım karşımda görünce.

"Bir şey mi oldu?" diye sordum. Bana doğru eğilip, elinin tersini alnıma dayadı. Sonra aynısını boynuma da yaptı. Ne oluyordu anlamıyordum? "Ne yapıyorsun?"

"Hasta gibi gördüm bugün seni. Ateşine bakıyorum." dediğinde, boynumdaki elini indirdim.

"Gayet iyiyim. Bana sorsan da söylerdim." dedim, sessizce derin bir nefes alıp verdim. Teması beni şaşırtmıştı. Başıyla onaylayıp odadan çıkacakken, aklıma gelen şeyle yataktan hızla kalkıp, bileğini tuttum. Bir şey demeden bana doğru dönünce, bileğini bıraktım.

"Ne oldu küçük? Bir şey mi diyeceksin?" dediğinde, başımla onayladım.

"E- evet." deyip yutkundum. "Ben... Ben böyle hiçbir şey yapmadan boş durmak istemiyorum." dediğimde, kaşlarını kaldırdı hafifçe. "Yani sıkılıyorum. Hem de zoruma gidiyor." dedim dürüstçe.

"Ne yapmak istiyorsun anlamadım?" diye sordu. Öyle derin bir ses tonu vardı ki...

"Çalışmak istiyorum. Ben bugüne kadar hep çalıştım." dedim. Bugüne kadar dediğimde, yetimhaneden ayrıldığım zamandan beri. İki yıldır.

"Çalışmana gerek yok." dedi, ellerini ceplerine koyarak.

"Çalışmak istiyorum ama. Kendimi öyle daha iyi hissedeceğim." dediğimde, elini cebinden çıkarıp, kaşının kenarını kaşır gibi yapıp bana dikti bakışlarını.

"Bir şeyler ayarlarım. Haber veririm sana." dedi ve kolundaki saate baktı. "Bu akşam yemeği birlikte yiyelim." dediğinde, ben de duvardaki saate baktım. Yemek saati gelmişti.

"Tamam." dedim ve ayaklandım. Arkasını dönüp odadan çıkacakken, üstündeki ceketin kenarını tuttuğumda, olduğu yerde durdu ve bana baktı. "Teşekkür ederim." dediğimde, yine belli belirsiz gülümsedi. Zaten hep öyle gülümsüyordu.

"Hadi gidelim." dedi ve odadan çıktı. Bende peşinden çıktım. Gerçekten iyi biriydi Karan.

***
Bir hafta sonra
"Koruma mı olacağım yani?" dedim şokla Karan'a bakarken. "Hem de silahlı?" diye ekledim. Bu sefer belli bir şekilde gülümsedi.

"Yani tam olarak öyle değil ama öyle gibi de." dediğinde, kafam karmakarışık bir şekilde ona baktım. Yüzümde nasıl bir ifade vardı bilmiyorum ama onun sesli bir şekilde güldüğünü duymuştum.

Koltuğundan kalkıp yanıma geldiğinde, onun omuz hizasına geldiğimi farkettim. Ben mi onu koruyacaktım, o mu beni koruyacaktı tartışılır..

"Ben... Ben hayatımda gerçek silah bile görmedim. Nasıl korumalık yapacağım?" dediğimde, kendini geri çekip baştan aşağı süzdü bedenimi.

"Biraz değişiklik şart." dedi ve telefonunu alıp, Kerim abiyi çağırdı. Ne zaman bir şey isteyecek olsa ona söylüyordu. Sağ kolu olmalıydı. Kerim abi birkaç saniye içinde odaya geldi.

"Kerim. Gökdeniz bizimle çalışacak artık." dediğinde, Kerim abi şaşırarak baktı ama sorgulamadı. Ben de şaşırmıştım ama yanına çalışacağım için değil, ilk kez Gökdeniz demişti bana.

"Peki Karan bey. Siz nasıl isterseniz." dedi Kerim abi. Daha fazla bir şey demedi. Karan, yarım bir şekilde masasına oturup bana baktı.

"Şimdi Kerim'le gideceksin. O gerekli her şeyi sana anlatacak. Sakın sözünden çıkma küçük. Anlaşıldı mı?" dediğinde, bilinçsiz bir şekilde başımla onayladım. Ardından Kerim abi odadan çıktı.

"Gidiyorum o zaman." dedim Karan'a. Başını sağladığında, ben de başımı sallayıp çıktım odadan ve Kerim abinin peşine takıldım.

Resmen silahlı koruma olacaktım! Nereye düşmüştüm ben böyle?

Gökdenizciğim sen kaşındın iş iş diye. Al sana iş 😚🤭

Kurgu bir yerlere gidiyor ama nereye gidiyor bir fikrim yok xbdjdnsk

Bu arada Gökdeniz ve Karan için model ister misiniz yoksa kendi hayalinizdeki kişilerle devam etmeyi mi tercih edersiniz?