Wat is er met hem?

Zorgen?

Tw: self harm.

(Even tijdskip van 3 dagen sorry daar voor)

POV Robbie:
Het is drie dagen na het incident met Matthyas. Ik had hem naar mijn huis gebracht en toen gingen we meteen slapen. Hij was moe en had het even nodig. We hebben er niet over gepraat; hij zei dat ik het moest laten rusten. Ik wilde hem niet boos maken, dus ging er niet op in, maar iets in me zegt dat ik op hem moet letten.

Vanochtend moest ik mijn zusje Ninthe naar school brengen. Ze zit in groep 3 en is echt een schatje. Daardoor was ik wat later. Mijn moeder had gelukkig al gebeld, dus geen melding voor meneer Van de Graaf. Ik kijk snel naar mijn rooster. Lokaal 1.04, wiskunde. Ja, daar heeft toch niemand zin in. Met tegenzin loop ik het lokaal in en ga naast Matthy zitten.

POV Matthy:

We hebben wiskunde. Tot mijn verbazing is Robbie er niet. Zou ik een van de jongens vragen? Nee, dat is raar. Sinds mijn paniekaanval heb ik ze compleet genegeerd. Waarom? Schaamte. Pure schaamte. Wat als ze het doorvertellen? Wat als ze me nu haten? Wat als mijn 'vrienden' erachter komen? Dan ben ik alleen. Ik houd van alleen zijn, maar niet op school. Ik houd van alleen zijn, maar niet van het gevoel. Alleen begrijpt niemand dat. Tering wat klink ik zweverig.

Blijkbaar zat ik zo in mijn gedachten dat er al een half uur voorbij is. Robbie loopt binnen en gaat naast me zitten. 'Hey,' hoor ik hem zeggen. 'Hoi,' zeg ik droog. Ik wil niet zo doen, maar ik ben gewoon bang, bang voor alles. Na twintig minuten gaat eindelijk de bel. Pauze.

Ik ga aan een tafel zitten met Max, Stefan en Frank, mijn 'vrienden'. Ze zijn het niet echt, maar hoe moet ik ze anders noemen? 'Mensen met dezelfde status dus we moeten met elkaar omgaan'. Nee precies. Ze praten en praten, ik ben er wel klaar mee. 'Jongens, ik ga naar huis. Ik heb hier echt geen zin in,' zeg ik. Ik hoor wat 'ja, snap ik man' en bla bla bla. Ik loop het schoolgebouw uit, loop naar mijn fiets, tot ik een appje krijg.

Onbekend nummer:
Hé Matt, ik ben het, Robbie.
Ben je oké? Ik zag je uit de school lopen en tijdens wiskunde was je afwezig. En je negeert mij en de jongens sinds het incident. Kan ik iets voor je doen maatje?

Ik lees het maar open het niet. Ik heb hier nu geen behoefte aan. Na een kwartiertje fietsen kom ik thuis aan. Ik loop stilletjes het huis binnen. Mijn vader kan ik op dit moment er niet bij hebben. Eenmaal op mijn kamer barst ik in tranen uit, en het enige waar ik aan kan denken is dat verdomde mesje. Ik ben al iets van één of twee weken clean, ik wil het niet doen maar de drang is te groot. Ik loop naar de badkamer. Elke kamer heeft een eigen badkamer maar toch doe ik hem op slot, ook al weet ik dat pap toch niet naar binnen gaat. Hij zit vast op de bank zich lam te zuipen. Ik pak het mesje, doe mijn broek naar beneden en snij voorzichtig in mijn huid. Een kleine rode streep vormt, en dan nog één, en nog één. Zo gaat het door tot ik de tel kwijt raak. Het bloed stroomt van mijn benen en het bekende gevoel kruipt naar binnen. Het is een goed gevoel maar tegelijkertijd ook een slechte. Ik maak mijn benen schoon, doe er wat verband omheen en ga liggen op mijn bed. Ik besluit Robbie in mijn contacten te zetten en te reageren op zijn appje.

Ik:
Ja, gaat prima. Had gewoon geen zin meer in school. Geen zorgen :). Groeten, Matthyas.

Ik antwoord alleen niet zen vraag waarom ik ze negeer. Al snel krijg ik een appje van hem terug.

Robbie:
Weet je het zeker, maat? Kom anders naar mijn huis, ik stuur mijn adres wel door. <3

Zo gezegd, zo gedaan. Ik stap op de fiets naar zijn huis, met pijnlijke bovenbenen van het snijden.

~~
Hé ik wou even zeggen, stel je hebt ergens last van je bent niet alleen! Praat er met iemand over.
Er zijn zo veel mensen die je zouden willen helpen, en ook zo veel mensen die hier mee struggelen. Let een beetje goed op mensen om je heen zoals: vrienden, familie maar ook klasgenoten die je misschien niet mag het er over praten is echt belangrijk. (Vergeet ondertussen niet jezelf liefjes)

Je mag ook met mij praten als je dat wil ik vertel het echt niemand door! (Stel je hebt hier behoefte aan drop je snap ik de comments)

Je kan ook hulplijnen anoniem bellen of appen.

Hulplijnen:
Luister lijn: 088 0767 000
Crisisdienst: 113
Kindertelefoon: 0800 0432 
Hulplijn: 0800 0311

Ik wou ook zeggen dat zelfbeschadiging niet alleen jezelf snijden is het kan ook branden, krabben, uithongeren en zo veel meer. Het komt er op neer dat je jezelf wat expres aan doet. Begin hier asjeblieft niet aan het kan verslavend zijn. Stel je hebt nijgingen praat er dan met iemand over.

Het komt echt goed. 💞