Karanlığın sırları

2.Bölüm

Evden çıkalımız  daha on beş dakika oldu ve biz şuan polis arabası ile Ece gilin evinin önündeyiz .

Bir kaç dakika sonra  arabadan indik ve  Ece gilin kapısını çaldık, kapıyı açan her zamanki gibi Ece idi.
Ece polisleri görünce gözlerini iyice açtı ve bana korkuyla baktı, tam bir şey söyleyecekti ki saçmalamasın diye araya girdim

"Sakin ol içeri geçince anlatırım, polislerin sizinle bir alakası yok."

Ece rahatlayarak  bana baktı ve içeriye geçmem için işaret etti. Önden ben arkadan abim içeriye geçtik.
Tam arkamı dönüp gidiyordum ki polis bana seslendi

"Küçük kız sanırım buna ihtiyacın var."

diyerek elindeki telefonu gösterdi.  Ve sonra yanıma gelip telefonumu bana verdi ve gitmeden bize el salladı. Ben tabiki küçük bir çocuk gibi el sallamam.

İçeri girelimiz yarım saat oldu ve ben her şeyi Ece ye anlattım.

"Kanka emin misin ölenler ailen değildi ."

Emindim ailem değildi eğer öyle olsaydı görürdüm . Hemen Ece' ninde merakı gitsin diye telefonumu çıkarttım ve fotoğrafı göstererek:

" Eminim Ece bak fotoğraflarını çektim ."

Ece fotoğrafları görünce gözlerini irice açtı her şaşırdığında böyle yapardı.

"Sorun ne Ece?"

Ece yavaşça bana bakarak

"Zeynep ben bunları tanıyorum ama kim olduklarını hatırlamıyorum ."

dediğinde şaşırma sırası bendeydi .

"Akraban falan mı Ece?"

Ece başını sallayarak

"Y-yok değil ama bir ara hep size gelirken ailen ile bir şeyler konuşuyorlardı."

"Kim olabilir ki ben hiç böyle birilerini görmedim."

Daha iyi düşünmek için resime iyice baktık ama yok hatırlayamıyorduk. Aklıma gelen fikir ile Ece ye baktım ve :

"Buldum abim gile soralım büyük ihtimalle abin bilir."

"Bencede ."

Diyerek ayağa kalktı ve hadi biraz eğlenelim dercesine bir bakış atarak odadan çıktı.Ben ne olduğunu anlamadan arkasından gittim .
Birden kapıyı yumruklamaya başladı ve kalın bir ses çıkartarak

"Hey,orada biri var mı açın kapıyı!"

dedi . Ben gülmemek için kendimi zor tutuyordum . Kapı açılmayınca tekme atmaya hazırlandı, tam tekmeyi attığı anda kapı açıldı ve Ece yere yapıştı
Ben ve abim gil gülme krizine girdi Ece'nin abisi Fırat abide gülmekten nefes nefese kaldı. Fırat abi biraz daha güldükten sonra tekerlekli sandalyesine oturmak için bir kaç adım attı tam oturacaktı ki Ece sandalyeyi çekti ve Fırat abi sırt üstü yere yapıştı bu sefer gülenlerin arasında Ece de vardı

Gülme faslı sona erdikten sonra fotoğraflar aklımıza geldi Fırat abiye ve abime fotoğrafları gösterince abim

"Ya ben bunları gördüm ama kim oluklarını hatırlamıyorum. Fırat sen ?"

Fırat abi fotoğraflara biraz daha baktı ve şaşırarak Ece ye döndü

"Eski komşumuz Nisa teyze ve Nuri amcaya çok benzemiyorlar mı ?"

"Bence değillerdir abi. Yani İnşallah değillerdir."

Abim hemen telefonu aldı ve Ece gilin ailesine gösterdi ailesi hayır onlar değil diyince rahatladık.

Ece ve Fırat abi kafamızı dağıtmak için film izleyelim dedi biz de tamam dedik Ece ve benim isteğimle Ajan konulu bir film seçmiştik .

Birkaç saat sonra film bitti ben Ece nin odasında abim ve Fırat abi içeride televizyon seyrederek uyuyorlardı.

Bir kaç hafta sonra ...

Bu sabah Ece ile ben Kahvaltıyı hazırlamak istedik Ece üstünü değiştirdi ve kimseyi uyandırmadan aşağıya indi. Bende hazırlandıktan sonra onun yanına gittim

Yumurtayı ve patates kızartmasını Ece yapmıştı ve bende Tost yaptım. Yaptığımız yemekleri masaya koymaya başlamıştıkki ben masada bir not gördüm onu elime alıp sesli bir şekilde okumaya başladım :

"Merhaba çocuklar biz Elvan teyzeniz ve Bilal amcanız.
Bu gün bir haber geldi ve biz bir kaç yıllık seyahate çıktık. Bu sefer Zeynep gilin aileside ortalıkta olmadığı için siz Özel bir koleje gideceksiniz . Biz dördünüzünde kaydını yaptırdık yarın kolejiniz başlıyor . Ha birde bu normal bir kolej değilmiş sadece seçilmiş kişiler giriyor Muş seçilmiş kişiler derken bence sizin gibi zekileri çağırmışlar . Hadi ben sizi tutmayayım."

Ece bu duyduklarını normal karşılamıştı ancak ben bu işte bir şeyler olduğunu hissediyorum.

"OĞLUM DELİRECEĞİM YA BİZİM SEÇİLMİŞLER KOLEJİNDE NE İŞİMİZ VAR?!"

diye isyan ederken arkadan Fırat abinin sesi duyuldu

"Sakin ol Zeynep bizim ailemizin görevi var ve arada böyle yurtdışına çıkıyorlar . Ama ilk defa kolejden bahsediyorlar."

Ece başını salladı

"Evet sakin ol zaten bir kaç yıl kolejde kalsak ne olur ki ."

Abim e dönünce onunda kafasına yatmamış gibi görünüyordu benim ona baktığımı görünce mutlu olmaya çalıştı ve :

"Boş ver en azında kafa dinleriz . Hatta bu gün mü gitsek?"

Ece ve Fırat abi başını salladı ben ise kafamdaki sorular ile baş ediyordum. Ben olduğum yerde durduğum için Fırat abi yanıma geldi ve bir elini omzuma atarak

"Bir şey olmaz merak etme zaten olursa abin ile ben hep yanınızdayız bana güven ."

Diyerek tebessüm etti.

Bir kaç saat sonra evden çıkmıştık ve kolejin konumunu Ece ' nin annesine sorduk. Konumu öğrendikten sonra koleje gittik ve ilk kayıt yaptıranlar olduğumuz için istediğimiz odayı seçtik . Odalar kız erkek ayrı ve bir odada 4 kişi kalacak şekilde olduğu için abim gil bizim yan odada yani 442 numarada biz ise 443 numaradaydık.