2 hafta sonra
İki gün önce Cemal uyanmıştı ve bu gün taburcu olacaktı. Bu yüzden hepimiz mutluyduk çünkü Cemal çok iyiydi. Biz Ece ile odada eşyalarımızı topluyorduk
Baran ile bu iki haftada sadece merhaba, nasılsın? gibi konuşmalardan başka hiç konuşamamıştık.
"Hey, yine nereye daldın öyle? Hadi çabuk ol Yusuf abi aradı bize bir süprizi varmış."
Ece elimde tuttuğum kıyafeti çekiştirerek
"Neden bilmiyorum ama içimden bir his bizi kolejden çıkarttığını söylüyor."
Gözlerimi devirerek Ece'ye baktım
"Hiç sanmam. O adamda bize iyilik yapacak göz yok."
"Hey! Nasıl iyilik yapmadı? Bizi neredeyse herkesten korudu!"
"Abartma!"
"Abartmıyorum."
Kaşlarımı kaldırarak ona baktım. Derin bir nefes aldı ve geri verdi
"Tamam bir tık olabilir."
Eşyaları topladıktan sonra Yusuf un arabasında.
Yusuf arabaya bindiğimizden beri hiç konuşmamıştı.
Ben ise sessizliği sevmediğim için telefonumdan hala aklımdan çıkaramadığım ve en son evde gördüğüm cesetlerin fotoğrafını inceliyordum. Ama hala tanıyamamıştım.
Başımı sıkkınlıkla kaldırıp cama baktım ve fark ettiğim şey yüzünden hızlıca Yusuf abiye dönerek
"Hey, Kolejin yolunu geçtin! Nereye götürüyorsun bizi?"
Herkes Yusuf abiye bakmaya başlamıştı ama Yusuf abi beni cevapsız bırakarak hatta duymamazlıktan gelerek
yola devam etti.
Bunu fark eden abim sesini biraz yükselterek
"Hangi cehenneme götürüyorsun bizi?"
Yusuf abi yine duymamazlıktan geldi, bunun üzerine abim sesini biraz daha yükselterek tekrar etti
"Hangi cehenneme götürüyorsun bizi!"
Bu sefer soru değilde uyarı tonunda söylemişti.
Yusuf sakin bir şekilde nefesini verdi ve konuşmaya başladı.
"Sakin olun. O kolejde şüphelendiğim bir şey vardı ve maalesef Cemal hastanede iken şüphelendiğim şeyin doğru olduğunu tespit ettim. Bu yüzden size iki katlı ve güzel bir ev ayarladım şu an oraya gidiyoruz."
Bende dahil herkes bu cevap karşısında büyük bir şaşkınlık geçirmişti ve arabayı sessizlik kapladı.
Ece kulağıma doğru eğilerek
"Ben demiştim demeyi hiç sevmem biliyorsun ama ben demiştim Zeyno."
Cemal sessizliği bozarak
"Her şey tamamda, şüphelendiğin şey neydi? Ve bu şüphelendiğin şeyin bizide etkilediği çok açık sonuçta bizi etkilemese neden bizi kolejden alasınki?"
Yusuf derin bir nefes aldı ve
"Şuan size söyleyemem."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın sırları
Novela Juvenil"Yıldızlara bak,çok güzeller" "Hıhı" "Peki yıldızları sever misin?" "Evet,hemde çok. Peki ya sen?" "Ben mi? Ben yıldızlara bayılırım." Derin bir nefes verdim. "Yıldızlar bana yolumu gösterir." "Yolunu gösteren Yıldızlar? Sevdim bunu. Ben sana bir so...
