ᜊ Pembeli || Hyunho

1+2

İyi okumalarrr

ʚɞ

"Yine elime düştün ha! Demedim mi sana bu olaydan kimsenin haberi olmayacak diye?!"

"Demek konuşmuyorsun. Hah pekala! Annesi, banyodan jilet ve kibrit getirir misin?"

"Hemen getiriyorum"

"Evet şimdi çıkar bakalım tişörtünü."

"H-hayır! Yapma baba lütfen!"

"Sen istedin! Bak elimdeki jiletlere! Sana unutamayacağın bir hediye vereceğiz sonra ise bu kibritlerle yaraların üstüne basacağız. Hm! Hoşuna gitti mi?!"

"Yapm- AH! YAPMA!"

"Y-yapma YAPMA!" Sesli bir şekilde yataktan sıçradım. Nefes nefese kalmıştım ve hiç olmadığı kadar terliyordum. Halen kabusun etkisindeyken koridorun ışığının açıldığını gördüm.

"Minho? Noldu gece gece?" Hyunjin kapıdan içeri kafasını sokarak sordu.

"B-bir ş-şey yok. Ü-üzgünüm uyandırdırysam"

İnanmamış olacak ki odamın ışığını açıp kapıyı kapattı. Sonra ise yavaş adımlarla yatağıma geldi.

"İyi misin gerçekten?"

"İyiyim s-saçma bir kabustu işte" yalandan güldüm inanması için.

"Hm gözlerin öyle demiyor ama" ah şu lanet gözlerim... Her şeye dolmak zorundalar mı?!

"Minho iyi değilsin. Biliyorum daha yeni tanıştık fakat anlatman gerekiyor ki yardımcı olayım"

Biraz öyle bekledikten sonra önüme oturup kollarını sardı bedenime. Her şeyden korumak istercesine sarıldı bana. O sıcaklığa o güvenli kollara sığındım ben de. Hiç olmadığım kadar iyi hissettim o kollarda.

Gözlerim yanmaya başladığında anladım tekrardan ağlayacağımı. Böyleydim işte. Her şeye ağlayan koca bir bebek.

"Şşt geçti tamam... Bak kabustu sadece. Şimdi neler olduğunu zamanında ne yaşadığını o yaraların sebebini bana anlatmanı istiyorum tamam mı?"

"Anlatırım fakat bana sarılmayı bırakma. Yoksa anlatamam çok utanç verici" bunu söylemem daha bir utanç vericiydi!

"Pekala başla bakalım"

"Benim aslı- Hey napıyorsun!" Alfa'nın beni kucağına oturtması yüzünden başlayamamıştım anlatmaya.

"Böyle daha rahat hissedersin diye düşündüm. Sen devam et"

Kafamı sallayıp başımı boynuna gömdüm ve anlatmaya başladım.

"Benim küçükken bir kız kardeşim vardı. Adı Haewon'du. Sanırım 8 yaşlarındaydım. Biz bahçede hortumlarla oynamayı çok severdik. Bir gün yine hortumla oyun oynarken kardeşimin ayağı yerdeki hortuma takıldı ve yüz üstü yere düştü. Tabi bende küçüğüm bir şey anlamıyorum. Düşmenin etkisiyle dilini yutmuş ve ben de oyun yapıyor sanmıştım. Bir süre sonra çırpınmayı bırakmıştı. Ben de bir şey olduğunu anlayıp babamı çağırmıştım.
T-tabi olan olmuştu artık. Ölmüştü. Benim yüzümden ölmüştü. Belki önceden fark etseydim ölme-"

"Minho senin suçun değildi. Sen bir şey yapmadın tamam mı? O zamanlar küçüktün ve bir şey bilmiyordun. Şimdi sakince devamını anlat omega"

Burnumu çekip göz yaşlarımı sildim ve devam ettim, "işte kardeşim öldükten sonra babam ve annem bana kötü davranmaya başladı. Annem her seferinde bana şiddet uygular kafası estiğinde yemek bile vermezdi. Babam ise beni bodruma kitler 'senin suçundu' diyerek her seferinde beni döverdi. Bu böyle giderken ben 17 yaşıma girdim. Doğum günümde ise ailemden gizli bara gitmiştim. İlk defa gittiğim için ne yapmam, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Ben de orda baya içmişim ve bir alfayla ilişkiye girmişim. Neyseki korunmuştu da bir sorun çıkmamıştı. Bu alfa benim vücudumdaki yaraları ve morlukları sorduğunda sarhoşluğun etkisiyle her şeyi söyledim"

"Tabi bu alfa okulun müdürünün oğlu çıktı ve her şeyi babasına anlatmış. Müdür de babamla konuşmuş ve eve gelince de t-tekrar beni bodruma kilitleyip jiletlerle karnıma çizikler açtı ve bu açtığı ya-yaraların üstüne k-kibritle bas-bastı" daha fazla devam edemeyeceğimi anladığımda sustum ve ağlamaya başladım.

"Devam etmek zorunda değilsin tamam mı? Ne zaman iyi hissedersen o zaman devam edersin"

"Babam geçen sene trafik kazasında ö-öldü. Ben o adamın arkasından ağladım biliyor musun?! Lanet olsun ki çok ağladım onun arkasından! İstemezdim böyle olmayı... "

Ellerini saçlarımda hissettiğimde daha da sokuldum ona. İyi hissediyordum, rahatlatıyordu kokusu beni.

"Annem de işte bebeği öğrenince attı beni evden... Zaten istemiyordu beni bahane olmuş oldu!" göz yaşlarıma yenileri eklenmeye devam ediyordu.

Karnım ağrımaya başladığında sakinleşmeye çalıştım biraz da olsa. Elimi karnıma atıp yuvarlak hareketlerle masaj yapmaya başladım. Alfa da farketmiş olacak ki karnımdaki elimi çekip kendisi masaj yapmaya başlamştı. Yumuşak donçkunuşların etkisiyle mayışırken derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım.

"Daha iyi misin?" cevap verecek halim olmadığı için başımı sallamıştım yavaşça.

"Yerleştin bakıyorum da kucağıma hm?" söylediği şeyi duyunca rahatsız olduğunu sanıp kalkmaya yeltendim fakat belime sarılı olan kollar gitmemi engellemişti.

"Kalkman için söylemedim minik omega. Rahat hissediyorsan bugünlük böyle uyuyabiliriz"

Gülümseyerek, "teşekkür ederim..." dedim ve boynuna sokulduğum alfanın kokusunu içime çekerek uyudum.

Ne yapıyordu bu alfa bana?

ʚɞ