Yıl 2022
12 Mayıs
"Dora, hadi gel yemek yemeye gidelim," dedi Işık. Başımı olumsuzca salladım. İstemiyordum, yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyordum.
On dört yaşında yaşadığım olay, bende derin yaralar bırakmıştı. Yaralarımı sarsam da, o olayı hiç yaşamadığım anlamına gelmezdi.
Yaralarımı sarsam da, sadece üstlerini örtmüş olurum.
"Neden ya, hadi lütfen," dediğinde afallayarak ona baktım. Ciddi miydi bu?
"Işık istemiyorum," dediğimde tam itiraz edecekti ki, lafını ağzına tıkamıştım.
"Hayır dedim Işık, yeter!" dedim en sonunda patlayarak. Bana hayal kırıklığı içinde bakıyordu ama umursamadım.
Akşam dışarı çıkmaktan korktuğumu bildiği halde, hala bu konu da üstüme gelip duruyordu.
Çantamdan telefonumu çıkartıp, annemi aradım ve beni almasını söyledim, beş dakika içinde orada olacağını söylediğinde onu onaylayıp aramayı sonlandırdım.
(5 dakika sonra)
Annem geldiğinde hemen arabaya bindim. Işık iki üç saat sonra gelecekti. Biraz arkadaşlarıyla takılacaktı.
Kulaklığımı takıp şarkı dinlemeye başladım.
Duman - Senden Daha Güzel
Kimseyi görmedim ben
Senden daha güzel
Kimseyi tanımadım ben
Senden daha özel
Kimselere de bakmadım
Aklımdan geçen
Kimseyi tanımadım ben
Senden daha özel
Senden daha güzel
Senden daha güzel
Senden daha güzel
Sana nerden rastladım?
Oldum derbeder
Kendimi sana sakladım
Senden daha güzel
Kimseleri de takmadım
Ölsem değişmem
Kimseyi tanımadım ben
Senden daha güzel (oh)
Senden daha güzel (oh)
Senden daha güzel (oh)
Senden daha güzel
Kimseyi görmedim ben
Senden daha güzel
Kimseyi tanımadım ben
Senden daha özel
Kimselere de bakmadım
Aklımdan geçen
Kimseyi tanımadım ben
Senden daha güzel (oh)
Senden daha güzel (oh)
Senden daha güzel (oh)
Senden daha güzel
Arabanın durduğunu anladığım da eve geldiğimizi gördüm. Telefonu kapatıp, arabadan indim. İnmemle birlikte annem de indi ve onunla eve doğru yürümeye başladık.
Annem çantasından anahtarını çıkardı ve kapıyı açtı. İçeriye girdim ve ayakkabılarımı çıkarıp, merdivenleri çıkmaya başladım. Odama girip kapıyı kilitledim ve bedenimi yatağın üzerine bıraktım.
***
Gözlerimi açtığımda hava baya kararmıştı. Komodinin üzerindeki telefonumdan saate baktım. Saat 03:10'du. Yataktan kalkıp ışığı açtım.
Komodinin üzerinde bir not gördüm. Kaşlarımı çatıp notu alıp okudum.
"Beni özledin mi güzelim? ;)"
Sertçe yutkunmuştum. Bu Onur'du!Camın açık olduğunu gördüğümde kan beynime sıçramıştı. Odamda mıydı? Hemen annemle babamı uyandırıp, polisi aramam lazımdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASKELERİN ARDINDA
Ficção Geral"Kaçtığın için cezan ağır olacak güzelim." "Hayır, lütfen yapma ben daha çok küçüğüm..." "Acımayacak, söz veriyorum." "Lütfen yapma..." dedim fısıltı gibi çıkan sesimle. Sol eliyle, işaret parmağını dudağıma bastırarak sus dedi... _________________...
