GABGA Aydınlık

1.Bölüm Belirsizlik

Bölümün bur kısmında POWER isimli şarkıyı açabilirsiniz.
Merhaba İsmim Yağmur.Bana kimse abla demesin.Çünkü muhtemelen hepinizden küçüğüm.🙃Bu benim wattpadda ilk yayımladığım kitap.İnşallah beğenir ve okursunuz.Eğerki bir yazım yanlışımı görür iseniz lütfen kusuruma bakmayın.Ve yorumlarınızı atmayı unutmayınızz. 💙

Herkesin aile,ev dediği yer benim ölüm fermanımı,cehennemi temsil ediyordu.Hiçbir zaman benim bir ailem olmamıştı.Aile denilebilecek kişiler bana hem ruhsal,hem de bedensel şiddet uygulayanlardı.Ben o evde sevgi ne demek değil,ihanet ve kanın dokusu nedir? sorusuna en iyi cevap verebilendim.

Adım Berfin Ece.Evlatlıktan reddedilip,üstümede bununla bir ev verilip terk edilen bir çocuktum.Kendim yaşıyordum.Ailem beni reddettiğinde üstüme küçük iki katlı bir ev ve bir miktar para vermişlerdi.Beni o zaman belleklerindeki çöp kutusuna atmışlardı.

Demekki ben bir miktar paraya layık biriymişim.Bana hayat bunu öğretmişti.
Neyseki evde bir takım eşyalar vardı.Bununla zor duruma düşmemiştim.

Yarı zamanlı bir işte çalışıyorum.Bir caffede.Aynı zamandada okuluma gidiyorum.
Yarın okulun ilk günüydü.17 yaşında,lise 3'e geçmiştim.Lise 1'e giderken okul 1.siydim ve orası devlet okuluydu.Müdürümüz bir burs sınavı yapmış ve kazanan ben olmuştum.Bununlada bir koleje tam burslu girme şansım olmuştu.

Arkadaşım olmasını istememiştim.Çünkü bana Ankara'daki arkadaşlarım kadar güven veren birisi çıkmamıştı.

Sabah yumuşacık yatağımdan ayrılıp okula gitmem için çalan alarmı duyup uyanınca,yüzümü buruşturarak bedenimi yatağımdan ayırıp lavaboya gittim.Günü soğuk bir duşun ardından okul formamı giyerek karşıladım.Okulumuz ne kadar kolej olsa da forma konusunda katıydı.Formada genel etekli, gömlekliydi.Belime ulaşmasına bir karış kalan kumral saçlarımı tarayıp salınık bırakmıştım.Aynanın karşısına geçip üstümü şöyle bir süzmüştüm.Mavi olup hafif yeşile kaçmış olan gözlerim ile karşı karşıya gelince gülümsedim.Kulaklığımı elime alıp mutfağa indim.Kısa bir kahvaltının ardından beyaz spor ayakkabılarımı giyip evden çıktım.

Otobüs durağında kısa bekleyişimin ardından otobüsün gelmesi ile kendimi otobüse attım.Boş bir yer bulduğumda oraya oturdum.Karşımdaki hamile kadını görür görmez ona yerimi vermek adına ayağa kalkmıştım.Oda gülümseyerek kabul etmişti.

Okula geldiğimde herkes konferans salonuna geçiyordu.Çünkü müdür son yaptığımız okul çapındaki deneme de ilk 5'e girenlere ödül verecekti.Bilin ben kaçıncıydım?Evet doğru tahmin ettiniz.1.olmuş ve onun heyecanı biraz üstümdeyken yerime oturmuştum.Müdür ve yardımcısı geldiğinde müdür tok sesiyle"Evet yeni okul seneniz kutlu olsun diyeceğim,amma velakin size bu bir kutlama değil ceza olduğunu biliyorum"deyince herkes bir ağızdan gülmüştü.Komikmiydi?HAYIR."Evet.Biliyorsunuzki son gün yaptığımız okul denemesinde ilk 5'e girenlere bir ödül sözüm vardı.Bunu gerçekleştirmek için burada toplandık.İlk 5'te sırasıyla 1.Berfin Ece Öz,2.Kutlu Zengin,3.Bahar Şahin,4.Sevim Çakır ve 5.Ramazan Saygın!Onları ödüllerini alması için sahneye davet ediyoruz."alkış tufanı ile sahneye doğru ilerledim.Sahnenin ortasına yan yana dizildiğimizde müdür ismimizin yazılı olduğu zarfları elimize vermiş aynı andada tebriğini
dile getirmişti.

O sırada konferans salonunun kapısı büyük bir gürültüyle açıldı.Herkes kim diye baktığında bende kafamı hemen sağıma çevirdim.Gözüne kadar siyah bir maske çekilmiş,ellerinde silah olan 3 tane adam vardı ve doğru buraya geliyorlardı.Sahnede olan herkes endişe ile geriye çekilirken ortada bir ben kalmıştım.Buda onların ilgisini çekerken birisi hızlı bir hareketle başıma silahı dayayıp müdüre çevirdi.Boğuk ve aynı anda gür olan sesini kulağımın dibinde duyunca kendime gelmiştim."Eğerki şu anda bu okulun banka hesabındaki bütün paraları vermezseniz kızı öldürürüz."Şaşkınca yanımdaki adama bakmaya çalıştım ama o sert bir şekilde boynumu tekrar karşıya çevirmişti.Pardon sen benimi öldüreceksin?Bir dakika o benim kafama silahmı dayıyordu?Gözümün önüne gelen yaşamış olduğum sahne ile bedenim sinir ile titremeye başladı.Benim en son kafama silah dayamaya cüret eden, o babam olan kişiydi.Oda zaten en sonunda beni evlatlıktan reddetmişti.(Medyadaki şakıyı açabilirsiniz.)