"Senden bir bok olmaz!" demişti babam. 6 yaşındaydım, annem öleli 1 yıl olmuştu. O zamanlar hep asker olmak isterdim. "Ben asker olacağım, annemin intikamını alacağım" derdim çevremdekilere. Babam "yapamazsın sen!" Demişti. "Nerede görülmüş bir kadı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KURGU HİÇBİR GERÇEKLİKLE ALÂKASI OLMAYIP, HATALARIN BULUNABİLMESİ GERÇEĞİNİ BARINDIRMAKTADIR! GERÇEK OLAYLAR İLE HERHANGİ BİR BAĞLANTISI YOKTUR! ASKER OLMADIĞIM İÇİN BİR ÇOK HATA BULUNABİLİR!
🌟🌟🌟🌟
Burukça gülümseyerek Baran'a baktım
"Böyle işte," Baran ile aramızda bir sessizlik oluşmuştu.
"Ben... Parla sen hiç kolay bir çocukluk yaşamamışsın... " sonunda bir insan daha bunun farkına varıyordu.
"Farkındayım. Ve eğer bundan sonra yaşadıklarım yüzünden bana olan tavırlarınız değişirse, bende size karşı değişirim" dedim ve sigaramı döndürerek ayağa kalktım.
"İstediğinizi yaptım, size kendimi anlattım. Şimdi izin verirseniz eğer işimin başına döneceğim" diyerek uzaklaştım oradan ve alayın içine girdim.
Yaşadıkların ona ağır mı geldi?
İçeri girip spor salonuna ilerledim. Kafamı dağıtmak için yapacağım en iyi şey biraz spordu.
Kum torbasına ilerleyip derin bir nefes aldım.
Orada ne kadar kaldım bilmiyorum ama yanıma 2 asker gelmişti ama ben ikisini de yok saymıştım.
Biraz daha burada kalırsam Baran'ın geleceğini biliyordum. Bizimkilerin çoktan benim burada olmam haberini ona uçurmaları gerekirdi .
"Yetmez mi?"
Ben hiç yanılır mıyım?
"Yetmez"
"Parla tam iki buçuk saattir buradasın ve aralıksızdır kum torbası ile savaşıyorsun"
