Aşık olunca

2.Bölüm {Özledim be adam}

2-Bölüm

Geçmişe dalıp gitmiştim. Düşüncelerim beni esir almışken, gözümden akan yaşların farkında bile değildim. Yıllardır kendimi incinmiş, hayal kırıklığına uğramış gibi hissetmekten bı türlü kurtulamıyordum. Kalbine söz geçiremiyorki insan. Benim salak kalbim hep aynı insanı özleyip duruyordu işte. Ben kendim için yeni bı hayat kurmuştum. Bir yıl önce kendime ev kiralamıştim. Ve evet, o baskıcı ailemden ayrı bı eve çıkmıştım. Ama bir türlü yakamı bırakmıyorlardi. Tüm bu baskıya rağmen okudum, istediğim işe sahip oldum. Evimden çok uzakta olmayan hastanede hemşire olarak çalışıyorum. Evet, hep istediğim, hep hayalini kurduğum gibi, Pediatri hemşire Deniz Öztürk. Böylelikle hayatıma devam ediyorum. Duyduğum sesle başımı çevirip o benden bı kaç metre uzağımda elinde gitar ile şarkı söyleyen kız, beni düşüncelerimden çekip almıştı.

"Küçüğüm daha çok, küçüğüm bu yüzden bütün hatalarım" diyerek şarkı söyleme başladı.

"Övünmem bu yüzden, bu yüzden kendimi özel önemli zannetmem"

"Küçüğüm daha çok, küçüğüm bu yüzden bütün saçmalamam" dediğinde kalbimde oluşan bu acida neyin nesiydi öyle.

"Yenilmem bu yüzden, bu yüzde kendime hala güvensizliğim" dediğinde gözümden akam bi damla yaşa engel olamadım.

"Ne kadar az yol almışım, ne kadar az yolun başındaymişim meğer"

"Elimde yalandan, kocaman, geçici oyuncak zaferler" başımı eğerek ağlamaya başladım. Ailem beni neden sevmiyorduki? Tamam abim ablam babamı geçtim, annem neden benden nefret ediyordu? İşte kalbimin açısının en büyük sebebi. Ah be Deniz.
Hayat bana gülmese ben onu güldürmeyi bilirim elbet. Kız şarkısıni bitinrince yanında onu izleyen herkes alkışlamayi başladı, gerçekten çok yetenekliydi. Gözyaşlarımi sildiktan sonra derin bı nefes alarak ayağa kalktım. Evden çok uzakta olmadığım için yürüyerek gidebilirdim. Bugün doğum günümdu, ama ailemden kimse bunu hatırlamıyor. Alışık olduğum şeyler Allah'tan. Yaklaşık beş dakika yürüdüm, bı sokağa girdiğimde sokakda kimse yoktu. Arkamdan yavaşça sanki beni takip ediyormuş gibi gelen siyah araba, beni korkutmaya başlamıştı. Korkudan kalbim yerinden çıkacakmış gibi atarken adımlarımı hızlandirdim. Ben hizlaninca arabada hızlanıyor, beni daha çok korkutuyordu. Araba bana yetişince, arabanın içinden bana ters ters bakan üç adami gördüm. Şoför koltuğunda oturan adam bana bakarak "Nereye böyle doktor hanım" deyince yutkundum. "Misafirimiz olmak istemez misiniz?" dedi nefret dolu bi sesle. Onları duymazdan gelerek adımlarımi dahada hizlandirdim, daha doğrusu koşmayı başladım. Şoför koltuğundaki adam "Alin şunu arabaya" deyince kaşlarımı çattım. Pardonda kimi arabaya alıyor bu despot?. Ön koltukda ve arka koltukda oturan adamlar arabadan inince korkudan şuracıkta bayılmak üzereydim. Koşarak kaçmayı başladım, ama daha bir kaç metre uzaklaşmıştimki biri elimden tutarak kendisine çekince ofladim. Bir türlü beceremiyordum şu kaçma işini. Ne zaman kaçmaya çalışsam hep yakalanirdim. Bendeki bu şans, Hadisede yok Vallah. "Bırakın beni ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz" diye bağırdığimda, şerefsiz adam sol yanağıma çok fena bı tokat atmıştı. Sinirden kulaklarımdan dumanlar çıkarken adamin bacak arasına çok sert bı tekme attım. İnleyerek bükülen adam daha ne olduğunu anlamadan dirseğimi yüzüne geçirdim. "Demek inatçısin ha?" diyerek bana yaklaşan ön koltukdeki adam yanıma gelerek yumruk yaptığı elini bana vurmak için havaya kaldırmış ti ki... son anda eğilerek yumruğundan kurtulmayı başarmıştım. Ama karnıma yediğim ikinci yumrukla nefes nefese geriye çekildim. Yine üzerime yürüyünce, yumruk yaptığım elimi tüm gücümle yüzüne geçirdim. Adam bı anda yere düşünce kaşlarımı çattım. Vay be, Ben neymişim öyleya? İşte böyle, yumruk yumruğa. Dev gibi iki erkeği yere serdim diye bı an havalanıp açık bıraktığım saçlarımı arkaya doğru savurup onlara üsten bakış atmaya başladım. "Eee Deniz Öztürk'ü yenmek her yiğidin harcı değildir aslanlarim" diye gülerek dalga geçerken birisi kafama çok fena çarpmışti. Gözlerim kararmaya başlarken şoför koltuğunda oturan o despotu unuttuğumu fark ettim. Kahretsin! Bayılıyorum galiba. Yere yığıldiğimda o despotun diğerlerini terslediğini duydum "Beceriksiz hayvanlar! Bir kıza yenildiniz. Utanın lan!" diyerek bağıriyordu.