TAKE ME WITH YOU

Chapter 21

Janice Pov's

Nagising ako sa bigat ng aking nararamdaman. Sa una hinde ko alam ang dahilan pero naalala ko na nabasa pala ako ng ulan kagabi at may kasama ako. Si nice girl omg. kumusta kaya siya? okay lang kaya siya?

"Should i call her" tanong ko sa sarili ko kaso nag hesitate parin akong gawin kase nakakahiya.

May number niya naman ako pero we're not that super close.

"AAAAAAAHHHH" singhal ko nalang at maliligo na dahil kailangan ko mag ayos dahil may pasok pa. Bawal ako umabsent dahil may gagawin ngang event at ako ang pinaka lead, as i expected.

Mahigit isang oras din ako sa banyo at lumabas na para ayusin ang gamit na aking dadalhin. Nakatitig parin ako sa aking cellphone at nagdadalawang isip parin na tawagan na kaso sa huli hinde ko parin ginawa.

Pumasok na ako sa opisina at bungad sa akin ang mga ka trabaho ko. Si boss agad pinuntahan ko para tanungin kung ano pa ang dapat gawin.

"Ford, you should do your work well, inaasahan kita rito at malaki ang kita natin dito" boss said.

"I know don't worry wala kabang tiwala sa akin and besides may mga ka work din ako and im sure they will their best too" pagbibigay ko assurance kay sir.

"Kumusta ang bagong employee?" wala sa wisho kong tanong.

"Oohh are you interested?" pang aasar niya.

"OFC NO!" irap ko

"She's good and i think she has potential and i can really see na kaya niya rin gumawa ng mga designs and sa darating na events natin i think she will succeed" ngiting sagot niya.

Himala puring-puri yung new girl and my curiosity kills me at gusto ko na siyang makaharap.

"Kaso absent siya ngayon at hinde ko alam kung bakit. Kailan may meeting tayo mamaya wala siya. Ano ikaw yung wala nung isang araw tas ngayon siya? Anong nangyayari sa mga employee ngayon"

"Wow you know the reason bakit wala ako at yung bago tinanong mo na ba?"

"Not yet, i think later.. O you may go" saad niya.

Umirap lang ako sa kaniya at umalis na. Comfortable rin talaga ako sa kaniya and hinde ko naman siya bibiguin sa gagawin ko.

"Ford" sigaw mula sa likod ko and si juliet pala

"Why?" walang buhay kong sagot.

"Breakfast?"

"Sure" pilit na sagot ko dahil ayoko nang paulit-ulit na mga tanong pero alam ko naman saan naman patutunguhan to.

"How are youu, you look so unwell", pag-aalala niya.

Despite of the things happened she's still cares about me. Ako wala na akong pake alam sobrang manhid ko na.

"I'm good don't worry about me"

"Can we talk?... deeply talk" nakayukong saad niya.

Ayan na naman siya, ayan na naman ang gusto niyang mangyari e ayoko na nga kase. I already hurt and i don't want to comeback to that phase again.

"Juliet, Could you stop?" saad ko

"No!" pagmamatigas niya.

"We're already done and please stay away from me. Pwede ka makipag usap at maki hang out pero hinde na tulad nang dati so please stop. Makes things easy and bearable."

"Ford? I want you back" ito lang ang tanging narinig ko bago ako sumakay ng kotse.

"The audacity of that girl" singhal ko.

Napapapikit nalang ako at naalala na naman ang nakaraan. Ito pinaka ayaw ko na still wondering why that things happened and what is wrong with me.

I AM NOT ENOUGH? i gave everything. I can't lose myself again because of that. She's the first girl that i loved the most but at the end, she's having an affair with my friend.