Zamansız Gidişler | Tamamlandı

Geç Kalınmışlıklar

Evveeet tazecik bir bölüm geliyorr! Bu bölüm Veysel'ime özel gibi olacak. Veyken ağırlıklı yapmaya çalışacağım.
Satır arası yorum yapmayı unutmayın. Bir de koyduğum müziği tam Veysel'in çaldığı sanşyeden başlatıp, anlatım bittiği zaman kapatabilir misiniz?

     
            {Veysel'in Hikayesi 2}

İnsan hayatı boyunca hep birilerine geç kalırmış. Kimi annesine, kimi babasına, kimi abisine, kimi kardeşine, kimi de sevdiğine geç kalırmış.

Ben ikisine de geç kaldım, hem abime hem de kardeşime... Ve o eksik kalma duygusu, tamamlanamamışlık duygusu hiç bir zaman gitmedi.

   
            {Anlaşılmaz Veda}

Sena çöktüğü yerden kalktı ve oradan uzaklaşmak için arkasını döndü. Yüreğinde ağır bir acı hissetti, arkasını döndü ve kaçamak bir bakış attı.

O mavi gözleri yanmaya başlamıştı. Kendisini pek iyi hissettmiyordu. Ama hiç bir hastalığı da yoktu. Bunun sebebi neydi? Bir kaç ay sonra bunu acı bir şekilde yaşayacaktı...

*******************

             {Bir baba ve oğlu}          
   

-Cemile'm iyiyim diyom bişi olmadı!

-Cankuşum nasıl girdi o adam içeri?

Yusuf arkadan gelerek babasının boynuna sarıldı.

-Merak etme anne, benim babam çok güçlü, kimse bize birş ey yapamadı.

Dedi. Gururlu bir sesle. Veysel buruk bir şekilde gülümsedi. Bir yanı oldukça acıyordu. Yetemiyordu o artık. Ailesine yetemiyordu...

Aşağıda bulunan Kenan Veysel'in odasına çıkmak istedi. Gittiğini ona söylemek için.

Kenan kapıyı tıkladı ve içeri girdi. Yusuf doladığı kolunu çekti. Veysel ise arkasına dönerek abisine minnetle baktı.

-Abicim ben gidiyorum.

-Kolay gelsin abim!

Veysel sesinde acı ama bir o kadar da mutlu bir ses vardı. Kenan kapıyı kapatıp aşağı tekrar indi. Arabaya gittiği sırada eve yeni gelen Sena'yı gördü. Onun çıktığını görmemişti.

            {İnsanın Kaderi}

-Hoş geldin. Bir sıkıntı yok de'mi?

-Yok yok.

Dedi. Sesinde mutlu bir ton vardı ama yüreği nasıldı tahmin edilmezdi. Kenan ona gülümsedi ve ardından;

-Ben gidiyorum abicim, Veysel içeride bir şey olursa ararsınız beni.

-Tamam abi kolay gelsin!

Dedi. Arabaya doğru yürüyen Kenan'ın arkasından. İçeri girdi. Bahçede kimse yoktu. Anlaşılan Cemile gelmiş, Veysel'i sorguya çekiyordu.

Ortalıkta daha fazla bulunmak istemeyen Sena, kendi odasına çıktı. Yorgun olmamasına rağmen uykusu gelmişti. Yatağa yattı ve düşüncelere daldı. İç geçiriyordu.

-Acaba şimdi burada olmasaydım ne olurdu?

Bu düşünceler ile uykuya daldı. Yan odadaki Veysel ise fizik tedaviye gitmeye hazırlanıyordu.