SAHİPSİZ AŞIK (Devam Edecek)

S.A. - 7. Bölüm

=== 7. bölüm ===

İyi okumalar...

İkimizin de ilk aşkı...

Bu çok net bir cümleydi. Ama aynı zamanda arkası bulanık olan bir cümle. Kerem'in bu söylediğinin arkasında kim bilir neler var. Ben bir yandan gözlerimle Kerem ile Akın arasında mekik dokurken diğer yandan da birisinin konuşmasını bekliyordum. Sessizliğimizi Kerem bozdu. Direk bana bakarak başladı sözlerine.

"Pardon sanırım yanlış oldu. Benim ilk aşkım Akın'ın ise eski sevgilisi demeliydim." Bize doğru bir adım atıp bakışlarını Akın'a çevirip devam etti.

"Öyle değil mi arkadaşım?" dedi oldukça sakin bir ses tonu ile, tabi arkadaşım kelimesine vurgu yaparak. Bize doğru birkaç adım attı ve masanın yayına geldiğinde sandalyeyi tutup konuştu.

"Oturabilir miyim?" diye sorduğunda ben 'Evet' Akın ise benimle eş zamanlı olarak 'Defol' dedi.

"Kabalaşmaya gerek yok Akın. Bence, Beste'nin günlerdir aklını kurcalayan sorulara birlikte cevap vermeliyiz." dediğinde şok oldum. Şu an Kerem çok cesur davranıyordu. Birdenbire nereden çıkmıştı sorularıma, merak ettiklerime cevap vermek.

"Ee Akın nereden başlamamı istersin?" dedi Kerem. Resmen Akın'ı bir düelloya çağırır gibiydi. Gözümün önünde meydan okur gibiydi. Bir şeyleri kanıtlamak ister gibi...

"Yeter artık. Daha fazla saçmalıklarını dinlemek istemiyorum." Akın da suskunluğunu bozmuştu sonunda ama gözlerinde bu sefer yalnızca sinir yoktu. Korkmuş muydu acaba? Birden ayağa kalktı ve bana bakarak konuştu.

"Ya şu an kalkıp benimle gelirsin, buradan çıkıp güzel bir gün geçirir ve ilişkimize iyi bir başlangıç yaparız. Ya da onunla burada kalıp o çok merak ettiğin saçmalıkları dinlersin ve aramızdaki her şeyi başlamadan bitirirsin." dediğinde nutkum tutuldu. Akın arkasını dönüp birkaç adım atıp durdu. Durmasıyla birlikte arkasına, bana doğru konuştu.

"Dış kapının orada 5 dakika bekleyeceğim. Gelip gelmemek sana kalmış." diyerek kantinden çıktı. Kalıp Kerem'i dinlemeyi çok istiyor olmama rağmen şu an için gitmem gerektiğini düşünüyordum. Akın'la birlikte olursam zaten belli bir süre sonra her şeyi bana kendisi anlatacaktır. Ayağa kalkıp Akın'ın peşinden gideceğim sırada Kerem kolumdan tutup engelledi beni.

"Beste sana gitme diyecek halim yok ama senden bir şey isteyeceğim." dedi ve etrafa bakınıp devam etti.

"Aklında soru işaretleri olduğuna ve az önce o soru yığınına yenilerini eklediğimden eminim. Senden isteğim Akın'ın haberi olmadan buluşalım, bir de bana sor soracaklarını. Emin ol Akın'a bir şey söylemem. Böylelikle hem zor durumda kalmazsın hem de istediklerini öğrenirsin." deyip kolumu bıraktı ve ben daha bir şey söylemeden benden önce gitti.

Afallamış bir halde beklerken kendime geldim. Akın'ın yanına gitmeliydim hem de hemen yoksa beni beklemez giderdi. Koşarak kantinden çıktım. Bahçeye çıktığımda Akın'ı göremeyince telaşlandım. Doğruca dış kapıya gittim. Akın'ı ağaca yaslanmış bir şekilde görünce derin bir nefes verdim.

"6 dakika 42 saniye oldu." yaslandığı ağaçtan uzaklaşıp bana doğru yürümeye başladı.

"Acaba neden bekledim?" dediğinde yanıma gelmişti. Sağ elimden tutup sol göğsümün yan kısmına, kalbimin üzerine koyup devam etti.

"İşte bu yüzden Beste. Kalp atışını hissedebiliyor musun? Sence de fazla hızlı değil mi?" deyip ardından elini elimin üzerinden çekti. Ama benim elim sol tarafımda kalmıştı. Gerçekten de oldukça hızlı çarpıyordu. Ama az önce koşmuştum kesinlikle ondan hızlı atıyordu kalbim.