RONA

6.bölüm: İntikam

( Medya da bir Orhan var. )

Rona

Evlenmiştim. Serger'le evlenmiştim. Sevdiğim adamla evlenmiştim. Normalde insanlar sevdiği kişiyle evlenince sevinir , mutlu olur. Ama ben öyle hissetmiyordum . Aynı zamanda içimde bir öfke de yoktu. Bir sinir de yoktu içimde. Hiç bir duygu yoktu içimde. Birazdan Serger'le beraber konağa gidicektik. Ateş konağına yeni gelin olarak gidicektim. Serger benden intikamını alacaktı . Tabi ona göre. Yanımdaki adama baktım. Yüzüne bakan bir daha bakmak isterdi , öyle güzel bir yüzü vardı çünkü. Sarıya kaçan saç ve sakalları, bronz teni , yeşil ve mavi karışımı gözleri, hafif kemerli burnu , sivri yüz hatları ile harika bir manzara sunuyordu. Yakışıklıydı vesselam.

Ona baktığımı hissetmiş gibi onun da gözleri bana döndü . Yüzüm de bir şey arıyormuş gibi yüzümü inceledi bir süre sonra yine o gözler gözlerime değdi ve orada takılı kaldı. Ne ben çektim ne o . Derinlerden gelen bir ses ile ikimiz de dikkatimizi o yöne baktık. Serger'in arkadaşı olarak bildiğim Baran ,bir bana bir de Serger'e bakıyordu.Sonra ise yüzünde imali bir gülüşle Serger'in kulağına bir şeyler fısıldadı. Serger'in hafif yüksek bir biçimde küfretmesi ile geri çekildi ve tamamen uzaklaştı bizden. Serger bir anda bana döndü ve kulağıma eğilmeye başladı. Kalbim hızlı bir şekilde atmaya başladı . O bana yaklaştıkça kalbimin hızı daha da artıyor gibiydi.

'' Gitmemiz gerekiyormuş artık, vedalaş ailenle." Bana olan üslubu da bugün değişmişti. Şuana kadar yan yana gelmediğimiz anlar hariç hiç konuşmamıştık. Yan yana geldiğimizde de küçük diyologlarla o günkü konuşmayı bitiriyoduk. Ama yine de her zaman bana üslubu iyi yöndeydi yani naif ve kibar bir şekilde konuşuyordu. Dışardan biri görse başkalarına kaplan bana kedi olduğunu zannedebilirdi ama öyle değildi. Serger Ateş başkalarına nasılsa bana da öyleydi. Acaba böyle mi benden intikam almaya çalışıyordu. Beni diğerler kişilerle aynı seviyede tutarak . Böyle devam edebilirdi çünkü beni zerre ilgilendirmiyordu böyle davranması.

Kafamı sallayarak ayağa kalktım. Kalkar kalkmaz Deren yanıma gelmişti. " Bir şey mi oldu , niye kalktın?" Onu başımla onaylayarak " Evet ,gidiyormuşuz annemlere söyler misin gelsinler ha bide Orhan'a da onunla konuşmak istediğimi söyle." Bunu söyler söylemez yanımdaki Serger direkt ayağa kalktı . " Onunla niye konuşuyorsun?" Diye şüpheli bir soru sordu. Ona garip garip bakarak cevapladım. " Çünkü konuşmak istiyorum . Her an gidebilir buralardan yine son bir kez de olsa konuşmak istiyorum onunla ." Dedim. Kafasıyla onaylayarak yanımızdan ayrıldı.

Ben de yine Deren'e dönecektim ki çoktan gittiğini gördüm. Yavaş yavaş ailenden bazı kişiler gelerek son tebriklerini ileterek yanımdan ayrıldılar. Sonunda annemler gelince hepsine tek tek sarıldım . Abime sıra gelince abim bana uzun bir süre baktı sonra alnımdan öperek kulağıma şu sözleri fısıldadı." Canım kardeşim, güzelim , gülüm sen herkesten değerlisin benim için eğer sana bu adam bir şey yaparsa beni arıyorsun. Evet bana ulaşamazsan kimi arayacağını biliyorsun.Ne kadar o adamı sevmesem de Orhan seni önemsiyor onun için onu da aramaya da çekinme . Seni korumaya ölene kadar devam edeceğim. Ondan intikamını almayı unutma. Seni seviyorum. " Diyerek son bir kere de yanağımdan öperek ayrıldı benden . Ne kadar annem ve babamı sevsem nedense abimin yeri bende daha önemliydi. Bazen anne ve baba bile yetersiz kalırdı ya, benim annem ve babam bana her zaman yetersiz kalmıştı. Bir şey mi oldu annemden bile önce abim koşmuştu yardıma. Bundan dolayı onu çok seviyordum ve onun için canımı bile verirdim.