Arven

4.Teşkilatın Planı

MERHABAAAA
SELAMLARRRRRRR
20 KİŞİİYEE YAKLAŞIYORR OKUMAA SAYISIIII
Teşekkürlerr Efendimmmm

Şarkı:

1)Anlamazdın-Ayla Dikmen

2)Sen ona aşıksın-Ben sana aşıktım.

ARVEN

"BİR KİŞİ OLUR MASALDA KAHRAMAN."
Annemin bir kişisi bile olmadım. Ne şu masalda kahraman benim,ne annemin kahramanı benim. Ben aklını kabetmiş robot savaşcıyım. Hangi tarafın iyi olduğunu bile anlamayan robot savaşcı.
Ben oyun hamruyum ve herkes bana şekil veriyor.
Ben kimim?
Ben aslında kimim?
Gerçeklerden kaçan Rosa mı?
Gerçekliği açan Arven mi?
Gizli kimliği olan Huri mi?
Savaşmak için doğan Düşes mi?

"Kimdi bu kız?"

BEN KİMİM?

Arven-Rosa-Altun

Gözlerini büyütmüş bana döndü. "İnanamıyorum,dünyanın en zengin kadını mı karşımda? Sahi Rosa Altun ölmüştü. Sen kimsin?" Kafasını omuzumdan yaklaştırdı. Dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. "Sen kimsin?" diye fısıldadı. Doğruldu. Elleri saçlarıma gitti. Yavaş yavaş dibi gelen saçlarıma baktı. "Siyah?" Öksürüyordum. Gözlerimi sıkı kapadım. "Gözlerinde mi siyah?" Ayak sesleri önümden geliyordu. "Off güzelim böyle olmuyor ki."

"Aç gözlerini." Başımı iki yana salladım. "Aç şu gözlerini." Gözlerimi açarsam kim olduğumu bilir. "Aç şu gözlerini sinirlendirme beni." Ayak sesleri uzaktan geliyordu. "Abla.." diye bağırdı Efken. Gözümden sızan gözyaşına engel olamadım.

Bir saniye yüzyıla eşitdi şuan için. Zaman geçmiyor ki. Bir tarafta çığlıklar atan Efkenin sesi kulaklarımdaydı. Bir taraftan zihnimi birşeyleri hatırlamak için zorluyordum. Ben aslında kimim?
Evet! Şuan tam olarak Akbey bana şunu sordu. Sormasa bile ima ettiği buydu.
Sen kimsin?
"Ben kimim?" diye bağırdım. Hiç kimsenin beklemediği anda gerçekleşti bu. Derin nefesler aldığımda göğsüm yükseliyordu. Vücut soğukluğum yerini güneşe bıraktı. Ortadan kayboldu. Artık bende güneş gibi yanıyordum.

"Sen kimsin?" Sesindeki mesafeni koruyor ve beni korkutmak istemiyor gibiydi. Yaklaşan ayak seslerine bıraktım zihnimi. "Sen Rosa Altun hanımın kızısın?" Pekte bana soruyor gibi değildi. Kendi kendine konuşuyordu çünkü ben bunları biliyordum. "Hangi kızısın?" Kaşlarım çatıldı. "Saçların siyah. İnanamıyorum sen üveysin." Kaşlarım mümkünmüş gibi biraz daha çatıldı.
"Acaba Lanet teşkilatındamısın?" Kaşlarım düz çizgi halini aldı. Bu kadar ireli bilgiye sahip olduğu için köstebekti mühtemelen.

Burnundan nefes verdi. Yüzüme yaklaşan cismi ani reflexle tutdum. Evet yüzüme tokat atmak istiyordu. "Güzel."
Konuşmmuyordum. Çivitle ağzımı doldurmuş suspus olmuştum. "Efken."diye fısıldadı. "Adı Efkendi değilmi." Kahkahalarla gülmeye başladım. "Ef...Efke.........Kim..... On.....Ona.....Efkee hhahahahah" kısık kısık sözleri kahkahamın arasında söylemeye çalıştım ama olmadı.

"Hep böyleydin." Dedi. Bileklerimi ani açtığımda. Suspus olmuştu. Benim kahkaham içeride yankılandığında Efkeninde sesi duyuluyordu. Sandalyeden kalktığımda bunu beklemiyor olmalıydı ki,-bize teşkilatda komando eğitimi bile veriliyor-. Bilmediği şeyse benim reflexlerim ve ses duymam fazla iyi gelişmiş. Şuan yerinden hareket edemiyordu. Yere çivilenmişti. "Oyunun sonuna geldik." dedim kapalı gözlerimle ona göz kırptım.

Tanışık olmadığım bir ses duyulduğunda Akbey koşuyordu artık. Efkenin,"aç gözlerini." sesini duyduğum an gözlerimi açtım. İçeriye sis bomba atılmışdı. Kahretsin. Planın içine etmişlerdi. Üçüncü kişilerde olmalıydı çünkü bu bizim teşkilatın kurduğu plandı. En son onu fare gibi kapana kısacaktık. İçeriye benim beş katım adamlar girdi ve hepsi maskeliydi. Efkenle sırtlarmızı birleştirdik. "5i senin, 5i benim." On kişiye hayretler içinde bakıyordum. Boyları çok güzeldi.