korhan aşireti

"22"

Bir taksiye binip evin yolunu tuttum hava çok soğuk ve ben sadece ince bir kazak giydim kesinlikle hasta olacağım...

Taksi parsını ödeyip evin bahçesine girdim, Ahmet'i gördüğümde yolumu ona doğru değiştirdim...

"Ne yapıyorsun?"

Telefondan kafasını kaldırıp bana baktı

Ahmet
"Asıl sana sormalı... nereye kayboldun?"

"Bir arkadaşımı ziyaret ettim..."

Ahmet
"Anladım..."

"Üzgün müsün?"

Sorduğum soruyun saçmalığı... tabikide üzgün...

Ahmet
"Evet, onlar benim kardeşim di!"

"Bunun için üzgünüm..."

Ahmet
"Ama biliyor musun? Sonsuza kadar üzgün kalamayız... evren ve elvin bir gün unutulacaklar... herkes unutulur sana çok yakın olsa bile onu bir gün unutacaksın..."

"Gerçekten mi?"

Ahmet
"Evet..."

"Anladım..."

"Ben odama çıkayım o zaman..."

Ahmet
"Tabi."

Yanından kalkıp eve girdim salonda kartal nazlı aslı ve mira vardı onlar selam verim odma çıktım ve düşa girdim...

On dakika sonra çıkıp kendimi yatağa attım bu gün çok şey olmuştu ve ben çok yorgunum Ahmet'in dediği şeyi düşündüm ben neden novamı unutamıyorum peki?

ışığı kapatıp kendimi uykunu kollarına bıraktım

. . . . .

Alarımın çalmasıyla güzel uykumdan uyandım bu gün okula gitmeliyim ama gitmesemde bir şey olmaz yani. dün bir aksilik olduğu için pilanı bu gün yapmaya karar verdik ve bende o pilanda olduğum için lunanın yanına gidip batuyla  Beyoğlu ailesinin evine gideceğiz...

Üstümü değiştirip aşağı indim erken olduğu için salonda çok kişi yoktu kartal nazlı İlayda Yakup ve Ekin vardı onlara evden çıkacağım belirtip evden çıktım... bir taksi tutup karakolun yolunu tutum

On dakika da orada olmuştum daha içeri giremeden Batu beni kolumdan tutup kendi arabasına doğru yönlerdirdi daha ne olduğunu anlayamadan beni arabaya sokup sürücü koltuğuna oturttu...

Batu
"Zamanımız yok... komutan çok sinirli ve yüzde yüz sizin benimle gelmenize izin vermez ve bende sizin benimle gelmenizi istiyorum..."

Batunun yüzüne bakıp önüne döndüm...

"Bana göz kulak olmalısın o zaman..."

Batu
"Merak etme sizi ne pahasına olursa olsun koruyacağım."

"Sana güveneceğimi kim söyledi."

Batu
"Birisinin söylemesine gerek yok ben biliyorum."

"Kendinden çok eminsin."

Batu
"Öyleyimdir."

Arabayı durdurup indi ve arkadan bir çanta aldı arkasından inip yanında durdum elime iki parça kıyafet koyup giyinmemi işaret etti arabaya girip bana verdiği kiyafetleri giydim ve arabadan indim o'da aynısını yaptı çok uzağımızda olmayan eve doğru ilerledik, kalbim çook hızlı atıyor...

Evin bahçe kapısının önünde durduk kapıdaki koruma bize bakıp konuştu...

"Kimsiniz?"

Batu
"Ah efendim biz temizliğe geldik..."

Koruma yanındaki adama kafa işeretş verip kapıyı açtı adama teşekkür ederim içeri girdik umarım her şey yolunda gider...

Bitti

İyi okumalar

Hatalarımı mazur görün...

Hikaye çok yavaş ilerliyor bu yüzden özür dilerim...