Hayatının değişeceği eve bakıyordu,daha doğrusu villa ya bakıyordu,büyük gösterişli güzel bir villaydı,kapı ona o kadar büyük görünmüştü ki yanında ufacık kalmıştı esme.Zile bastı ses yoktu,tekrar bastı,içeriden bir kadın sesi "kimsiniz" "ben,benim,esme" kapı açıldı,bahçesi çok büyüktü,havuzlu bir villaydı,etrafa bakınarak evin ana kapısına gelmişti tam zile basacakken kapı açılmıştı.
"hoşgeldin yavrum" dedi ve esmeye sarıldı kadın "şey,ben nazire teyzeye bakmıştım" "benim yavrum,tabi tanıyamadın sen çok küçüktün,gel içeri gel" esme az hatırlıyordu nazireyi,çok sıcak karşılamıştı kızı.Çok güzel di ev,nazire teyzesinin bu kadar zengin olduğunu bilmiyordu "ah canım yavrum,anneni çok severdim,çok üzüldüm,o baban"lafını bitirmeden "neyse sonra konuşuruz bunları" "gel otur rahat et burası artık senin evin" "ben teşekkür ederim,size yük olmak istemezdim,annem ölmeden önce sizin adresi vermişti,sizi bulmamı istedi,sadece size güvenmem gerektiğini söyledi" "canım benim iyi etmiş rahmetli,ona hep demişimdir darda kalırsan beni bul diye,kısmet olmadı,ah ah,neyse senden bir ricam olacak bana siz diye hitap etme ,teyze dersen sevinirim,seninle çok iyi anlaşacağız yavrum" esme "olur" dedi. "yoldan geldin yorgunsundur,yemek hazır olana kadar çık odan da dinlen" esme duyduğuna inanamamıştı "odan da" bu söz çok hoşuna gitmişti " gel sana odanı göstereyim"ikisi yukarı çıktılar "bak bu benim odam,bu da çalışma odam,bu oda senin,bunu da senin için çalışma odası yaparız" " tek başımayım ev gördügün gibi çok büyük,artık ikimiz varız" odaya geçtiler,oda dediği de neredeyse salon kadar büyük bir odaydı,banyosu,giyinme odası da vardı. "hadi sen dinlen,mutfağa bakayım fatma ne pişirmiş,fatma mutfaktan sorumludur,yemekleri o yapar,ev de kalan tek çalışanım,o benim can yoldaşımdı,artık sen de varsın " ilk defa esme kaldığı bir evde yemek yapmayacak hizmetçi gibi görülmeyecekti...
