Zorla aşk

4 bölum

Gülümseyerek barana baktım ama bu son gülümsemem olucaktı onu bu gece bırakıcaktım

Yarın düğünümüzdü baranın bin tane işi vardı bende plan yapıyordum

Gece olmuştu

"Hadi güzelim uyuyalım artık"
Başımı olumlu anda sallayarak yatağa yattım artık saat 2.30du baran uyumuştu bende sessizce kapıyı acıp dışarı cıkmıştım
Bir anda korumaları gördüm yavaşca
"Siktir şimdi napıcam"korumalardan biri beni gördü
"Dilara hanım herşey yolunda mı?"
O anki panikle
"Evet evet herşey yolunda hava almaya çıktım sadece şimdi içeri giriyorum"
İçeri girdiğimde küçük bir depodan dışarı cıka bileceğimi anladım hemen oraya koştum

"Oh sonunda kurtuldum bu pislikten"

Koşa bildiğim kadar koştum artık sabah olmaya başlamıştı bi çıkmaz sokağa girdim ve bir adam benim yanıma koşmaya başladı beni yanına cekti ve burnumu o peçeteli şeyle kapattı bayılmıştım

Gözümü yavaş yavaş bir depoda açtım önümde bir adam oturmuştu

"Dilara sen barandan kaçmaya çalıştın ama ama ben seni buldum"

Ağlayarak
"Lütfen beni bırak yemin ederim kimseye söylemem bir şey"

O adam sırıtarak
"Artık benimsin dilara ama şimdi bi baranı arayalım"

Barandan
"Allah kahretsin kaçmıştı nasıl kaça bilir"
Bir anda telefonum çalmaya başladı piç yağızdı

"Söyle lan piç"

"Oo baran bey biraz sakin mi olsak"

Ve telefonu bana cevirdi
Baran şaşırmış bir şekildi sadece
"Dilaram?"
Ve yağız telefonu yüzüne kapattı

1 hafta sonra

Yağız bana hiç bir şekilde zarar vermiyordu sadece baranın canını yakmak istiyordu

Barandan
1 haftadır dilarayı bulamiyorum Allah kahretsin

Mert: "baran yengenin yerini bulduk bu gün"

Gözlerimde yeniden bir umut vardı
"Tamam olm arabaya koş gidelim alalım"

1 saat sonra depoya gelmiştik

Dilara baranı gördüğünde şok olmuştu
"Barann!"diye cığlık atmıştım

Baran yanıma gelip
"Burdan gidiyoruz güzelim"
"Mert sen yağızı depoya götür"

1 hafta boyunca baran bana yağızdan bahsetmedi ama onu öldürmüştü..

LÜTFEN FARK EDİN ARTIKKK