-----------------------------------------------------------
"နေ့လည်က မောင်အိမ်ကိုထမင်းလာမစားလို့လေ။အဲ့တာ ဟင်းလာပို့ပေးတာ"
ကျော့ ပြောတော့မောင့်မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲကအေးစက်မာကြောနေဆဲ။
နောက်တော့ ကျော့ရှေ့ကိုခြေစုံလာရပ်လေပြီးကျော့လက်ထဲမှဟင်းချိုင့်တွေကိုလှမ်းကြည့်ရင်း။
"ပေး..!"
"ဟင်..ဘာကိုလဲမောင်"
"မင်းလက်ထဲက ဟင်းချိုင့်"
ဟင်းချိုင့်ပေးဆိုသောကြောင့်ကျော့ပျော်သွားမိ၏။အနည်းဆုံးတော့ မောင်ကအေးစက်စက်ပေမဲ့ကျော့ချက်ထားတာလေးတော့စားချင်စိတ်ရှိသည်ထင်မိ၏။
"ရော့ မောင်!ငါးသလောက်ပေါင်းကော ပွဇွန်တုတ်ဆီပြန်ကော အချဥ်ဟင်းနဲ့အရွက်ကြော်ကပါတယ်မောင်။ကျော့ လှဲပေးရမလားဟင်"
"မလိုဘူး"
မောင်ဟာပြတ်ပြတ်သားသားပြောပြီးကျော့ဆီမှဟင်းချိုင့်ကိုယူ၍ထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားလေသည်။
ကျော့ မောင့်ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကိုခဏတာငေးမောမိပြီးနောက် မောင့်ကိုကူဖို့နောက်ကနေလိုက်ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ဟင်...!မောင် မောင်ဘာလို့ဟင်းတွေကိုပြစ်နေရတာလဲ"
ကျော့ မောင့်အနားလာရပ်ရင်းမေးတော့မောင်ဟာပြန်မဖြေပဲ ပုဇွန်တုတ်ဟင်းတွေကိုအမှိုက်ပုံးထဲသွန်ချနေလေသည်။
ကျော့ ခေါင်းလေးရမ်းရင်းဖြင့် မောင့်လက်ထဲမှဟင်းချိုင့်ကိုအတင်းပြန်ဆွဲတော့မောင်ဟာချိုင့်လိုက်ပါပြစ်ချလိုက်သည်။
"မောင်...တော်ပါတော့ ဆက်မလုပ်ပါနဲ့တော့!ဘာ ဘာလို့လဲဟင်။ကျော့ ချက်တာကျော့ချက်တာမောင်မစားချင်လို့လားဟင် "
ငါးသလောက်ဟင်းကိုပါသွန်ပြစ်ဖို့လုပ်နေတဲ့မောင့်ကြောင့် ကျော့မောင့်ရှေ့ဝင်တားရင်းမောင့်လက်ထဲမှဟင်းချိုင့်ကိုယူကာဘေးပို့မိလေသည်။
"မစားချင်လို့.."
"ဟင်..!မစားချင်လို့ ဟုတ်လားမောင်။ မောင်အခုဗိုက်မဆာသေးလို့မစားချင်တာမလား အဲ့တာညမှ ညမှစားလို့လည်းရတယ်မောင်။ ကျော့ကမောင့်ကိုစားစေချင်လို့လာပို့.."
YOU ARE READING
မောင်နှင့်အချစ်ရှိရာ
Romance"မောင်...ကျော့ကိုချစ်ရဲ့လား" "မချစ်ဘူး သံယောဇဉ်ရှိရုံပဲ" "သံယောဇဉ်ဆိုတာချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားထပ်ပိုနက်ရှိုင်းတယ်မောင်ရဲ့!ကျော့ကိုချစ်တာထက်ပိုတာလားဟင်" "အင်း..ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်မှာပေါ့"
