လူတွေက နှလုံးသားကိုထိခိုက်စေမယ့်အရာနဲ့ကြုံလာတဲ့အခါ အဲ့အရာကိုမရှောင်ဖယ်ပါပဲနဲ့ နာကျင်ခြင်းကိုပဲရှောင်ဖယ်ဖို့ကြိုးစားကြတယ် ၊ အကြောင်းရင်းက နှလုံးသားကိုဘယ်လောက်ထိခိုက်နေပါစေ ထိခိုက်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းကိုမစွန့်ပြစ်နိုင်လို့ ၊ အဲ့သလောက်ထိကို နက်နက်နဲနဲချစ်တတ်မိသွားကြလို့
အဲ့မိန်းမက သူမအရှုံးတွေရဲ့အစ ၊ ပျက်စီးမှုတွေရဲ့အစပါလို့ မင်ဂျောင်း မစွပ်စွဲရက်ဘူး ဒါပေမဲ့လည်း အမှန်တရားဟာခါးတယ် ၊ သူတစ်ယောက်ကသာလျှင် မင်ဂျောင်းကိုထိခိုက်အောင်လုပ်နိုင်သူပဲ
နာကျင်ခြင်း ( ၇ )
ကုတင်ဘေးအံဆွဲပေါ်ကဖုန်းမြည်သံကသိပ်ကိုကျယ်လောင်လွန်းတယ် ။
မင်ဂျောင်းချက်ချင်းနိုးသွားပြီး ရီနာကတော့နိုးလုနီးပါး ၊ ဖုန်းပိုင်ရှင်ကတော့ တခြားမဟုတ်တဲ့ ကင်မင်ဂျောင်းသာဖြစ်တယ် ။
" ဟယ်လို "
တစ်ဖက်ကဖုန်းကိုကိုင် ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်က စောင်ကို ရီနာပေါ်တိုး၍ခြုံပေးနေပြီး မင်ဂျောင်းဖုန်းဖြေလိုက်တယ် ။
" ဘယ်မှာလဲ "
တစ်ဖက်ကအသံက စပ်စုမှုတွေအပြည့်ဖြစ်နှင့် နင်းယိကျွော ။
" မနက်အစောကြီး ၆နာရီလောက်ကြီးကို ငါကဘယ်ရောက်နေရမှာလဲ "
မင်ဂျောင်းအသံကတော့ လေးပင်မှုတွေအပြည့် ၊ သူအိပ်ရေးမဝသေးဘူးလေ ။
" လိမ်တာ နင်အိမ်မှာမရှိဘူး "
" ဘယ်သူပြောလဲ စောစောစီးစီးမရစ်ပါနဲ့တော့ဟာ ပြန်အိပ်တော့မယ် "
" ငါတို့နင့်အခန်းရှေ့မှာ "
ဘေးကနေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အယ်ရီရဲ့အသံကြောင့် မင်ဂျောင်း လန့်ဖြန့်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်ကပြုတ်ကျသွားသည် ။
" ဘာလုပ်နေတာလဲနင်တို့!!!! "
" မေးစရာရှိလို့လေ ပြောတော့အခန်းထဲမှာဆို ထွက်လာခဲ့လေ "
YOU ARE READING
HER
FanfictionJust read while I'm dying in my room because I can't write this shit anymore
