Satang'ın Ağzından;
Öylece camdan winny'i izlerken arkdan biri omuzuma dokuması ile irkilip arkamı döndüm. Omuzuma dokunan kişi phuwin'di, phu'ya bakarak "Birşey olmadı değil mi phu?" Diye sordum. Phuwin çok halsizdi ve o haliyle konuşacak hali de yoktu bu yüzden phu'nun kafa sallamasi ile birşey olmadığını anlamıştım.
(Satang) "Phuwin?"
(Phuwin) "Hm?"
(Satang) "Birşey sorabilir miyim?"
(Phuwin) "Tabi kii"
(Satang) "Bir keresinde winny bana tek yaşayıp yaşamadığımı sormuştu iste bende tek yaşıyorum ya sen falan dediğimde ise bende tek yaşıyorum benim ailem yok demişti, bana nedenini biraz anlatman mümkün mü?"
(Phuwin) "Hm şimdi şöyle ki winny'in annesi, winny'i 13-14 yaşlarındayken terk etmiş, winny hep kendini suçladı ve winny'in babası da sürekli winny'i sucluyordu. Winny hep kendini, biktirici, dengesiz olduğunu düşünüyor yani bir gün herkes ondan bikacakmis gibi kafasina kodlamis, hatta biz winny ile çok kavga ederdik ama hiç bir zaman onu bırakmak veya arkadaşlığımı kesmek aklimin ucundan dâhi geçmedi. Aslında tek suçlu babasıydı onun yüzünden annesi gitti, aslında küçüklükten beridir kafasina kodlanan şey kendisi değil babasıydı. Winny bana her zaman bana tek ailem sensin derdi, ama artık sadece ben değil, ben, pond ve sen hepimiz onun ailesiyiz ve o da bizim için öylee"
(Satang) "winny... kendisinin de canı yanmış olmasına rağmen belli etmemeye çalışıp içten içe kendini yiyip bitiriyordu... Ayrıca artık biz her zaman birlikte olacağız ve kimse bize karışmayacak çünkü hiç bir şekilde hakları yok"
(Phuwin) "Aynen öylee, satang?"
(Satang) "Hm?"
(Phuwin) "Winny'i seviyor musun?"
(Satang) "Tabiki de seviyorum, neden ki?"
(Phuwin) "Sadece sormak istedim çünkü winny seni çok seviyor hemde canından bile çok..."
(Satang) "Biliyorum, canından bile çok seviyor beni..."
(Phuwin) "Şimdi ben pond'un yanına gideyim de yalnız kalmasın, sende dinlenmeyi unutma"
(Satang) "Tamamm"
Satang'ın Ağzından;
Phu, pond'un yanına gitti bende orda hâlâ winny'i izliyordum. Hayat o kadar garip ki daha geçen gün ben kendimi öldürmek için bu yoğun bakımda yattım, şimdi ise winny beni kurtarmak için yoğun bakımda yatıyor. Şuan sakin gibi görünüyorum ama içim o acıyor ki tarif bile edilmez bir acı. Aklımdan sürekli kendimi gebertmek geliyor ama winny beni kurtarmışken hatta kendi canını hiçe sayıp kurtarmıştı. Bu canı kendim için olsa umursamadan parçalardım ama winny ona bunu yapamam. Bir anda karnıma bir ağrı girdi ama yerimde bile duramıyordum, orda bi' tane sandalyeye oturup derin nefesler alıp vermeye başladım sakince ve bir süre sonra yavaş yavaş karın ağrım geçti. Biraz sakinleşip winny'in camının önüne tekrar gittim, pond ve phu da uyanıp geldiler.
(Pond) "Bir gelişme var mı?"
(Satang) "Maalesef yok"
(Phuwin) "Satang sen iyi misin?"
(Satang) "İyiyim sadece az önce karnım ağrıyordu ama şuan iyiyim"
(Phuwin) "Anladımm"
