ZEMHERİ

(15) KAFESTEKİ HAZ

Hepinize merhaba arkadaşlar yeni bir bölüm ile karşınızdayım. Hepinizin beklediği bir bölüm geliyor. Zaten okumak istemeyenler için uyarı veriyorum.

Buraya bir kar tanesi koyabilir misiniz :)

Bol bol yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın. Desteklerinizi bekliyorum Sert Kışlarımm ❄️

15: KAFESTEKİ HAZ

23.09.2009

"Gamze babam bizi görürse böyle beni öldürür." dedi Zemheri.

Bedenini bir korku sarmıştı Zemheri'nin. Babası onu yakalarsa yine döverdi çünkü.

"Zemo kız bir şey olmaz. Biraz oynayıp gidicem. Lütfen çiftlikte hiç arkadaşım yok. Atlar sadece bok yapıyor. İnekler desen sadece mölüyor. Ben orda ne yapayım. Babam ile de oynayamıyorum. Ne güzel sen varsın işte. Hadi beş dakikacık."

Gamze'nin ısrarı üzerine Zemheri kabul etti. "Tamam Gamzik beş dakika oynarız." dedi. Gamze Zemheri'yi severdi. Onun tek arkadaşıydı. "Oynarız tabi." dedi ve her seferinde oynadıkları oyunu oynadılar.

Günümüz

Onun gelmesini hiç beklemiyordum.

"Gamze!"

"Zemo!"

Koşarak bana geldi ve sarıldı. Gamze Kazım Amca'nın kızıydı. At çiftliğinden gitmeden önce onunla tanışmıştık. Bazen gizlice bizim eve gelirdi. Babam olmadığı zamanlar.

Sadece bir iki kere gelmişti ama çok iyi anlaşmıştık.

"Seni çok özledim." dedi daha sıkı sarılarak.

"Bende seni." dedim. Sarı saçları daha da uzanmıştı. Ama küçükken olduğu gibi lavanta kokuyordu.

Benden ayrıldı ve kollarımı tuttu. Ardından beni baştan aşağı süzdü.

"Kız ne güzel olmuşsun sen." dedi gülümseyerek. Bende ona gülümsedim.

"Sen de çok güzelsin." dedim. Gamze diğerlerine baktı. Önce gözleri Akay'da ardından diğerlerinde gezindi. Kulağıma doğru yaklaştı ve konuşmaya başladı.

"Şu arkamızda ki adam bal gözlü olan senin eşin değil mi?" dedi. Başımı sallayarak onu onayladım.

"Evet benim eşim." dedim. Kolundan tutup diğerlerinin yanına ilerledim.

"Bu benim arkadaşım Gamze. Yani tam arkadaş değiliz ama yani." dedim ve kaşlarımı çattım. Biz tam arkadaş değildik. Sadece bir iki sefer oyun oynamıştık belki. "Ya  şey işte arkadaşım aslında." dedim. Gamze sırıttı. Bu hem buruk hem de dostça bir gülümsemeydi. Babamın nasıl bir adam olduğunu çok iyi biliyordu.

"Ben Zemo'nun çocukluk arkadaşı gibi bir şeyim aslında. Eskiden babamın çiftliğine gelmişti." dedi. Herkes bize bakıyordu ama Gamze bunu pek umursamıyordu. Gamze'nin bakışları tüm herkesin üzerinde gezindi. En son Feda'da durunca gülümsedi ve yanına ilerledi.

Feda'nın yüzünde küçük bir tebessüm vardı. O da Gamze'yi gördüğüne sevinmişti. Koşarak Feda'ya sarıldı.

"Feda ne kadar da büyümüşsün." dedi ve ondan ayrıldı. Esra kaşlarını çatarak onlara bakıyordu.