Heartbreaker vs. Heartbroken

Chapter Four

"Be my girl again." I already expected him to open this topic again, but still that caught me off guard because of his straightforwardness. I tried my best to keep my composure and talk to him formally, without feelings involved.

"I'm sorry but I can't. And I won't." Simpleng tugon ko sa kanya.

"Why? Why can't you just give me this one? Willing akong makipagbalikan kahit pa ikaw ang unang nakipagbreak. I'm willing to forget the day you humiliated me in front of people. I'm willing to accept you again because I love you. I know this sounds very unusual, and very stupid but I love you already." May halong frustration na ang tono ng pananalita nya pero hindi pa rin ako nagpaapekto.

"You know that I don't give second chances, right? Hindi ko na binabalikan once na nalagpasan ko na. So please stop it now, okay?" I want to push him para magalit na lang ya sa akin at tantanan na nya ako.

"Don't push me to my limits, Lori. Wag mo akong pilitin na pilitin kita para lang makipagbalikan ka sakin." Napansin ko ang malalim nyang paghinga at bahagya pa syang napakapit sa pader dala na din siguro ng inis.

"I'm doing it now Paulo. You can't manipulate me. No one can ever manipulate me. Right from the start of this relationship, I already warned you. I already told you na matatalo ka once na nafall ka. Alam mo namang kakalas ako once na malaman kong may feelings ng involved. It's not my fault that you fell in love. It's your fault that you did not brace yourself enough and let your stupid feelings overpower you." Umupo na ako at inabala ang sarili ko sa paggamit ng phone ko.

"I have waited long for this time just to be with you. I can't just slip this chance away, so please pagbigyan mo na ako. Ano bang gusto kong gawin ko? Lumuhod? Ligawan ulit kita? Just say it and I will do what you want. Please." Napansin ko ang unti-unting pamumuo ng luha sa mga mata nya. Lumuhod pa sya sa harap ko para magtapat ang mukha naming dalawa. Sumandal ako sa upuan para mailayo ko ng kaunti ang sarili ko.

"That's why I'm breaking up with you, can't you understand? Wala ka ng magagawa dahil ito ang desisyon ko. This is just a game. A past time. This relationship is freaking fake! Alam mong lahat ng namagitan satin ay laro lang diba? Naggamitan lang tayo, naglaro lang tayo. And now the game has ended, there's no point of starting it again, dahil this time ibang laro naman ang lalaruin ko, nakukuha mo ba?" Pinipilit kong maging kalmado habang pinapaintindi sa kanya kung bakit ayoko na.

Nagsimula ng pumatak ang luha sa mga mata nya. Hindi ko alam ang gagawin ko pero ayoko naman syang icomfort dahil baka umasa naman sya. 

"You think laro lang lahat ng to para sakin? Hindi kita lalapitan at liligawan kung hindi kita gusto in the first place. Lori I know you know what I really feel. I thought we already have mutual feelings towards each other. I can feel it. You love me. I know you're afraid that you might end up hu----" Hindi ko na sya pinatapos pang magsalita at ako na ang nagkusang umalis. Ayokong marinig ang anumang sasabihin nya. Maaaga pa naman at 10:00 pa ang klase namin kaya lumabas muna ako para magpahangin. May kalawakan ang school na pinapasukan ko kaya madami akong mapupuntahan. Napili kong pumunta sa football field at doon muna manatili. 

Isa ang football field na ito sa paborito kong puntahan dahil sa napakatahimik na paligid. Even though I hate being alone, there are some instances that I want to just think and think until my mind gets tired. At this point, I tried to forget what Paulo did and said earlier by looking at the birds flying and playing. Nakatingin lang ako sa hangganan hanggang sa magsawa ako. Nang I-check ko ang oras sa aking phone ay 30 minutes na lang bago ang klase namin kaya naman agad akong tumayo at naghanda na papunta sa room namin. Maglalakad na sana ako nang may makita akong pamilyar na pigura malapit lang sa inupuan ko. Hindi nga ako nagkamali ng makita ko syang nakatingin sakin. Nakangiti pa ang loko. Hindi ko na lang sya pinansin at agad na naglakad.