Heartbreaker vs. Heartbroken

Chapter Eight

Unti unti kong naramdaman ang mabigat na pakiramdam ng maalimpungatan ako. Pakiramdam ko napatagal ako sa pag-idlip na ginawa ko. I remember I was leaning on the arm rest before sleeping soundly but here I am, feeling the soft mattress on my back. Am I dreaming?

To confirm my thoughts, I slowly opened my eyes and see the white walls of the room. Inilinga ko ang aking paningin at nakita si Paulo sa tabi ng bed habang nakahawak sa kamay ko. Why the hell is this man here? Untag ko sa aking isipan. Nakita ko din si Camille at si Arvin na nakatayo di kalayuan sakin. 

Akmang babangon ako ng pinigilan ako ni Paulo. Hinawakan nya ako sa magkabila kong balikat pero agad ko namang tinanggal yon. 

"You are not well. Please take a rest" pinipilit nya akong ihiga pero sinsubukan ko pa ding labanan ngunit masyado ata siyang malakas o talagang nanghihina lang ako dahilan para mapahiga akong muli. Napapikit na lamang ako at napabuntong hininga.

"The nurse said you need to rest, Lori. You have a fever and it's quite high. Pagkadating namin ni Arvin sa classroom kanina ay nakahiga ka na sa sahig at walang malay" Kwento ni Camille. Nakahiga sa sahig?

"I was sitting though? Umub-ob ako sa armrest para umidlip. H—how the hell was I on the floor?" Di mapigilang pagtatanong ko. Akmang hahawak muli si Paulo saking kamay kaya maagap kong pinagsalikop ang dalawa kong kamay para di na magawa ang binabalak.

"I don't know. Buti na lang talaga sumabay si Arvin sakin pabalik ng room kaya nadala ka namin kaagad sa clinic. Your case is not that alarming but you still need to rest, okay? I already told this to Kuya Marcus and I know he'll be here anytime soon. Tinapos nya lang daw quiz sa major subject nya kaya sya late. Lagot ka don" pagbabanta nya sa akin. 

Hindi naman na ako nagsalita pa hanggang sa ilang saglit lang ay narinig ko na ang marahas na pagbukas ng pintuan ng clinic. May narinig pa akong kaunting pag-uusap hanggang sa makarating si Marcus sa ward kung saan ako nakahiga.

"Anong masakit?" Agad nyang tanong sakin ng makalapit. He put his hand on my forehead and muttered a curse when he felt me and my temperature was quite higher than usual. Worry reflected on his eyes. To make him feel better, I tried to smile as much as I could.

"I'm good Marcus. Its just a fever. Nothing serious, okay? Go back to your class. Kayo din bumalik na sa mga klase nyo" patukoy ko kay Paulo, Camille at Arvin na nandito pa don sa clinic at matiim na nakatingin sakin.

"I'm transferring you to the Hospital. We need to run more tests to make sure you’re good" He's damn serious! Nakakatakot ang aura ni Marcus ngayon. I get that he's worried kaya hindi ko makontra ang kung ano mang sinasabi nya.

"I am good. No need to admit me, okay? Kung gusto mong pumunta tayong Hospital, okay I'll go with you. But we'll go there just for a check up, hmm? I don't want to get admitted." Kalmadong pakiusap ko kay Marcus. He's so worried. Hindi talaga sya mapakali. 

"I need to make a call. I need to tell this to Mom and Dad. Take a rest and I'll let you know later what we'll do about this, okay?" Hinaplos nya pang muli ang aking noo bago lumabas sa ward. Sa sobrang tahimik ng paligid ay halos paghinga na lang namin ang naririnig ko. 

"Ayos na ako Camille. No need to worry. Besides, Marcus is already here. He'll take care of the rest. Go back to class na" pagtataboy ko sa kanya.

"Girl its already 4 in the afternoon. The class is over. I actually attended the class. Si Arvin lang ang naiwan dito para magbantay sayo. Sumunod lang ako dito after class at isinabay ko si Paulo dahil nakatambay na naman yan sa harap ng room natin. Ayun hindi ko na napigilan." Matamang pagkukwento nya sa akin. I don't know why everyone is making a big fuss over a fever. I know they're worried, but hell over a damn fever??!!!! Hindi na lamang ako nagsalita pa at hinintay na makabalik si Marcus. Nang makaballik ay kita kong sobrang seryosos nya pa din.