Onun omzunda o kadar rahatlamıştım ki hiç kalkmak istemedim.Burağın neredeyse annemi andıran bu tavrı gerçekten iyi gelmişti birde yanında deniz dalgalarının sesiyle o kadar rahatlatıcı bir etki uyandırmıştı ki bedenimde uyuduğumun farkına bile varamadım.Gözlerimi açtığımda başımın Burağın dizlerinde olduğunu farkettim.Sanırım daha rahat uyumam için pozisyonumu değiştirmişti.Doğrudan bana bakıyordu.Acaba ben uyurkende mi beni izlemişti.Umarım evde uyuduğum şekilde uyumamışımdır diye düşünmedim değil doğrusu...Bende bu düşüncelerden sonra gözlerimi siyah ve aşık olunası gözleriyle buluşturdum ve tatlı gözükmesini dilediğim bir tebessüm ettim.Oda aynı şekilde karşılık verirken saçımla oynamaya başladı "Daha iyi misin Külkedisi" dedi ve çocuk sever edasıyla nazikçe burnumu sıkıştırdı."İyiyim teşekkürler"derken dizlerinden kalkıp doğruldum umarım ağlamamın nedenini sormaz diye içimden geçirdim.Eğer sorarsa ne diyeceğimi bilmiyordum olanları ona anlatmalımıydım.Yoksa babam içtiği içkiden sonra stres atmak için beni kullandı yerine duygusal kız ayağına yatıp babamın bana karşı sesini yükseltmesine ağladığımımı söylemeliydim.
Bunları düşünürken korktuğum başıma geldi ve neden ağladığımı sordu.Bu soru üzerine onu biraz bekletmiş olmalıyım ki "Anlatmak istemiyorsan anlarım.Herkesin özel ,kimseye anlatmak istemeyeceği konuları vardır "dedi gayet düşünceli bir tavırla.Bu cevabına hayran kalmıştım.Keşke bütün insanlar bu kadar duyarlı davrasalar diye düşündüm çünkü duygularımı
kolay kolay kimseye söylemez ve belli etmezdim.İnsanlar da bu davranışımı kendini beğenmişlik olarak algılar "Egoist "lakabını oturturlardı üzerime.Halbuki benim yaptığım ne kendini beğenmişlik ne de egoistlik.Sadece anlattıklarım karşısında insanların bana acıması muhtemel bir olay ve ben insanların bana acımasını kesinlikle istemiyorum.
Burağa artık cevap vermem gerektiğimi düşündüm. Ona yalan söylemek istemiyordum ama doğruyu söylemektende fazlasıyla çekiniyordum.Elimi kafama doğru götürüp "Şuan gerçekten bu konu hakkında konuşmak istemiyorum.Sonra konuşsak olur mu ? Hazır moralim düzelmişken tekrar bozulmasını istemem. "deyip yapmacık bir kederli kız havası takındım .Bu cevabım karşısında anlayışlı davranıp üstelemeyeceğini biliyordum ve düşüncelerimi haklı çıkarıp konuyu kapattı .Bir süre sessiz kaldıktan sonrs bozulan havayı düzeltmek için " Sanırım gizli mekanımı bilen tek kişi sensin .Nasıl buldun bakalım " deyip göz kırptım.Burak gözlerini etrafta gezdirdikten sonra ayağa kalkıp yamaca doğru ilerledi. Bakışlarını bana yöneltti "Gelirken telaşlı olduğum için hiç dikkat etmedim.Buraya nasıl geldiğimi bile unuttum .Hiç görmemiştim gerçekten harika bir manzara .Masmavi deniz görüntüsü ve dalgaların rahatlatıcı sesi ,muhteşem ve devasa ağaçlar ...Burası sahiden harika Başak sen nasıl buldun burayı?! "dedi hayran hayran bakan gözlerle .Hafifçe güldüm ve ayağa kalkıp Burağın yanına gittim. "Küçükken annemden ve babamdan izin almadan dışarı çıkmıştım.Oyun oynamak için park arıyordum kendime çocuk aklımla.Buraya kadar geldim sonra buldular beni falan ama o gün bugündür canım ne zaman sıkkın olursa veya ne zaman yalnız kalmak istersem buraya gelirim ". deyip çocuksu bir gülüş yolladım ona .Burak arkamdan hafifçe sarılıp başını omzuma yerleştirdi."Demek Külkedisinin gizli sığınağı burası .Bundan sonra canın sıkıldığında ilk olarak beni arayacaksın ve buraya gelip moralimiz düzelene kadar birbirimize teselli vereceğiz .Anlaşıldı mı Külkedisi "deyip yanağıma bir öpücük kondurdu.O kadar güzel bir duyguydu ki bu .O an zamanın donup bir daha akmamasını isterdim. Uzunca bir süre beraber manzarayı izledik ve bol oksijenli havayı içimize çektik.Hava biraz kararmaya başladığında muhteşem ama bir o kadarda harika olan sessizliği annemden gelen arama sesi bozdu. Annemi tamamen unuttuğum için kendime kafamın içinde iyi bir azar çektikten sonra telefonumu açtım. Annem daha ben konuşmadan " Başak iyi misin tatlım.Bu olaylar üzerine kafanı dağıtmak istersin diye ilk aramak istemedim ama biraz gecikince korktum" .Annemin sesi meraklı geliyordu haklıydı da.Normalde böyle bir kavga sonrası gelir ve bir iki saat sonra eve giderdim ama bu kez Burakta yanımda olduğu için neredeyse beş saattir burdaydım." Seni merakta bıraktığım için özür dilerim anne .Korkacak bir şey yok .Hemen geliyorum " dedim ve kapattım .Burakta konuşmadan anlamış olacak ki oturduğu yerden kalktı .Elimden tuttu ve eve doğru ilerlemeye başladık. Bu sefer beni eve kadar bırakmasına izin vermedim. Annem ile yolda buluşacağız gibi bahaneler üreterek onu engelledim. Babamın beni Burak ile görmesi normalde de büyük bir sorundu ama bugün daha büyük sonuçlar doğurabilirdi.Bu yüzden Burağa yalan söylemek zorunda kaldım.Eve geldiğimi annem pencereden görmüş olacak ki kapı zilini çalmadan kapıyı açtı.Ayakkabımı çıkarıp eve girer girmez bana sımsıkı sarıldı ve hıçkırıklarla ağlamaya başladı.Hıçkırıklarının arasında sürekli "Özür dilerim.Hepsi benim yüzümden " diye fısıldıyordu yorgun çıkan sesiyle. Bende ona sımsıkı sarıldım ve elimden geldiğince suçlu hissetmemesini sağlamaya çalıştım. "Senin suçun değil .Hepsi babam olacak o lanet herifin suçu ! Asla kendini sorumlu tutma. "
Gerçekten onun suçu değildi .Hepsi babamın suçuydu.Baba.. Acaba bu kelimenin hakkını verdiğini düşünüyormuydu.Bir kere bile sevmemişti . Saçımı okşamamıştı. Babalığı sadece çocuğunu okula göndermek veya onun masraflarını karşılamak mı sanıyordu.
Annemi biraz sakinleştirdikten sonra odalarına götürüp uyumasını rica ettim ve odadan çıktım. Sanırım babam yoktu .Yine içmeye mi gitti acaba ? O içki şişelerini kafasında parçalamak isterdim.Saatin erken olmasına aldırmayıp kendimi uykuya boğmak için yatağıma yöneldim .Ve kendimi uykuya teslim etmeden önce Burağı düşündüm ve bugünü .Bana o kadar iyi geliyordu , üzerimde öyle rahatlatıcı bir etkisi vardı ki bir saniye bile olsa yanından ayrılmak istemiyordum.Ama ona bu kadar bağlanmamalıydım. Babam gibi birini gördükten sonra erkeklere tavrım netti .Hepsi
aynıydı .Gözümde şiddet yanlısı ve merhametten yoksun yaratıklardı. Neredeyse 15 sene bu hipotezimi bozmadan erkeklerle arama bir duvar örerek büyüdüm .Ama Burağı tanıdığımda arada istisnalar olabileceğini gördüm. İlk önce onun sıcak tavırlarını ve konuşma çabalarını umursamasamda babacan tavrıyla dikkatimi çekmişti .O gün ona ilgi göstermeye başlamıştım 9. sınıfta sakarlığım sonucu yere düşmüştüm ve çoğu kişi yardım etmek yerine kahkalara boğulup dalga geçmeyi seçmişti .Sadece Burak yardım etmeye tenezzül etmişti. Hocalara söyleyip beni hastaneye bile götürmüştü o kadar itirazımı ve kaba tavırlarımı yok sayarak.
Yine Burağı düşünerek uyumuştum. Sanırım aşk dedikleri böyle bir olaydı ya da ben öyle sanıyordum .Acaba Burağa hissettiklerim aşk mıydı .Yoksa benim aşk sandığım geçici bir heves miydi ? Bunu zamanla anlayacaktım elbet...
Ama şimdi sadece günün yorgunluğunu atmak için uyumak istiyordum. Ve yarının bana getireceği kötü veya iyi süpriz düşünerek uykumu derinleştirdim.
Bu bölüm büyük destekçim yusufa gelsin. Ve canım arkadaşlarım tuğçem ve zelihaya .Okuduğunuz için teşekküler.Oylarinizi ve yorumlarinizi bekliyorum
