PSİKO HIRSIZ

2. BÖLÜM

---------------------------------------------- 

  Kansu'nun ağzından

Şaşkınlığımı gizleyemeyerek "Ohaa!!" dedim. Evet karşımda ki gerçekten bir kızdı. Ve de çok güzel bir kız. Maskeyi çıkardıktan sonra göz göze geldiğimizde, silik mavi gözlerinden içime doğru bir şeylerin aktığını hissettim. Maskeyi çıkarırken savurduğu saçları beline kadar geliyordu. O kadar saçı o maskeye nasıl sığdırmıştı şaşırmıştım doğrusu. Tam kapıya doğru yönelip kaçacakken "Nereye gidiyorsun güzellik?" deyip kolundan yakaladım. "Burada ne aradığını söyle bakayım?" dediğimde bana cevap vermek yerine gözlerini devirmekle yetindi. "Seni polise götürmemem için bir sebep söyle yoksa her şeyi anlatırım polise." dedim sesimi ciddi tutmaya çalışarak. Karşımdaki bir erkek olsaydı ona çoktan kafayı gömmüştüm ama şu an tam önümde muhteşem bir güzellik duruyordu.

--------------------------------------------------- 

Çisem'in ağzından

Kız olduğumu gördüğün de şaşırmış görünüyordu. Çatık kaşları birden ayrılmış, mavi gözlerindeki sinirli bakış şaşkın bi ifadeye bürünmüştü. Polise vereceğini söyleyince korktum, bir şeyler demem gerekti.

"Lütfen dur her şeyi açıklayabilirim, ııı peşimde adamlar vardı kaçıp buraya saklandım bende."

"Nasıl girdin içeri ve o adamlar kim ?"

"Bilmiyorum, bana pis pis baktılar üstüme doğru geldiklerinde kaçtım bende. Sizin evin kapısı açıktı girdim."

"Apartmana nasıl girdin? Öyle elini kolunu sallayarak giremezsin buraya."

" Iıı kimse yoktu girişte girdim bende."

"Yalan söyleme!"

"Ya neden yalan söyleyeyim görmüyor musun halimi? " dedim ağlayarak. Acır belki dedim bu halimi görünce.

"Maskeyi neden taktın peki? Buna da bir cevabın vardır umarım."

"Iıı şey onu şeyden aldım, beni kovalayan adamlardan biri düşürmüştü ondan aldım."

"Buna inanacağımı sanıyorsun?"

Barış hep kaşlarını ayırıp gözlerini büyüttüğün zaman çok tatlı oluyorsun derdi. Öyle bakmaya çalıştım Kansu'ya.

"Lütfen inan bana çok korkuyorum beni bulacaklar diye." dedim ağlamaklı bir ses tonuyla.

"Burada sana bir şey yapamazlar merak etme."

Klasik kız numaraları yapmayı hiç bilmem. Güzelliğimi kullanıp etkileyebilirdim belki onu ama anlamam bu işlerden. Şu ana kadar ne boka yaradı ki güzel olmam zaten.

Elini omzuma koydu, belki niyeti kötü bir şey değildi ama sevmem böyle şeyleri.

Eline vurup "Dokunma bana!" dedim.

"Niyetim seni sakinleştirmekti sadece."

"Pardon, biraz hassasım bu konular da."

"Yok sorun değil, nerede yaşıyorsun sen?"

Neden sormuştu şimdi bunu? Beni tanımak mı istiyordu? Gözlerindeki ışıltıyı şimdi fark etmiştim.

"Sanane? Ne yapacaksın nerede oturduğumu?"

"Öğrenmek istedim sadece kızma hemen."

"Kusura bakma gidiyorum ben." deyip kapıya doğru yöneldim. Kolumdan tutup "Gitmiyorsun hiçbir yere." dedi. Üzerime doğru yaklaşınca bir şaplak attım yanağına. Sinirlenmişti sanki.