Jeongguk bir sanatçıydı.
Chaeyoung ise onun sanatı.
Peşinde ölümün olduğu bir ressam, tüm güvensizliklerinin içinde onu buldu.
Chaeyoung, Maria Puder değildi fakat Jeongguk hiç resmedilmemiş tablosu olan bu kadının gözlerine baktığı ilk andan sonra...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Fransa, Lille Aralık 1987 Park Chaeyoung
"Gözlerimiz ve izlerimiz; bakışlarımız kalıcılığın en temel izi olmasa da, hafızanız gördüklerinizden ibarettir. Görürsünüz ve hissedersiniz. Hislerinizin izini takip etmeyi hiç düşündünüz mü?"
Sol tarafımdaki turist rehberi, önündeki tabloyu yaklaşık on beş dakikadır anlatıyordu soluksuzca. Ben de bir kenarda oyalanıp önümdeki tabloyla ilgileniyormuş izlenimi vererek onu dinliyordum.
"Maria öyle yaptı. Kutsal Ruh'u hislerinde buldu ve derinliğindeki ayak izlerini takip etmeyi seçti. Çünkü biliyordu, Mesih'in ayak izlerinin sonunda onu kucaklamak için beklediğini. Bay Wayne, bu tablonun ayak izlerini çizerken bıraktığı notta bu konuya değindi."
Dün geceden beri gözümü kapattığımda her yer onun tablolarıyla doluyor, açtığımda ise aklımda sürekli kendisine duyduğum merakın göğsümü kamçıladığını hissediyordum.
O kimdi, neredeydi ve neyden kaçıyordu?
"Ayak izlerinin kadının cesedinde resmedilmesinin sebebi, Mesih'le birlikte yeniden doğuşu temsil etmesi demek millet. Bay Wayne, uçurum gibi görünen uyanışı hem ölüm, hem de yeniden doğuşla sembolize etti. Çünkü yaşarken ölmek, yeniden doğabilmek için tek yoldu."
Gözlerim duyduğum son cümleyle sanki bana söylenmiş gibi bir hızla o tabloya döndüğünde, rehberin yüzündeki manidar tebessümle birlikte, elindeki kağıdı açıp okumaya başladığını gördüm.
" 'Güzeller güzeli ölüm. Sen binlerin göğsündeki hüzün, Bense seni bekleyen bir cürüm.
Göğsüne sindiğin kadının yakalarından kaldır başını. Kaldır ki görebilesin cevherindekini. Sen korkulması gerekenden ne uzaksın, Öyle uzaksın ki, insanlar bilmez.
Kokunu dök sineme. Sen girdikçe etimden tenime, Sindikçe ruhumdan bedenime, İşte o zaman tanıyacağım seni ilme ilme. Benim yeniden doğuşum, Yeniden varoluşum. Ölümü güzel kılan, ya bana neler yapmaz?' Bay Wayne, bu satırları kimin için yazdığını açıklamasa da, ölümün korkulması gereken değil, aksine varılması gereken yol olduğundan bahsettiğini görüyoruz. Hatta öyle çok korkmayın ki, yaşıyorken ölümü deneyimleyin diyor bizlere."
Kafileden duyulan hayranlık dolu mırıltı ve fısıldaşmaların ardından, onlar benim arkamdaki tabloya doğru yönelirken, adımlarım aceleyle az önce yorumunu dinlediğim tablonun önünde bitti.
