YENİ HAYAT

Bölüm 1

OYSA BİR AİLE BİR EVRENE BEDELDİR

.

.

.

YANLIŞ ÇİZİLMİŞ BİR KADER BİR AİLENİN YIKIMINA NEDEN OLA BİLİR

.

.

.

KIRIK PARÇALAR BİR BİRİNE OTURMAYACAK

.

.

.

Düşünüyorum da bazen yek çözüm yolu ölüm mü? Yada çözüm yolunu kendimizde mi bulmalıyız? Bu soruların cevabını bilmiyorum........

       Ben aslında hiç bir şey bilmiyorum......

Sabah saat 8 de uyandım. Dersim saat 8.30 da başlıyor. Ayağa kalkıp banyoya girdim ve işlerimi hal ettim. Ardından geri odama gidip kiyafetimi giydim. Evet okul formam vardı ama ben hep sivil giyerdim.

        Siyah paraşütle kapşonlu giydim. Çantamı alıp odadan çıktıım. Daha doğrusu depodan. Evet depoda kalıyorum. İki tane boş oda olmasına rağmen orada kalmama izin verilmiyor.

          Bu aileye fazla geldim sanırım.

Mutfaka geçince anne baba demeye bin şahit isteyen kişiler yemek yiyordu. Çantamı kenara koyup kendime çay koymaya gittim. Çaydanlıkı elime alıp bardağa döküyordum ki bir el elime deydi. Böylelikle su bardağa değilde elime döküldü. Yapan kişiye baktığımda anneydi.

      "Ne yapıyorsun ya"deyip elimi soğuk suyun altına koyacaktımki baba engelledi."Abartma alt tarafı eline iki üç bardak su döküldü. Kaynar su"dedi alayla. "Ben mi abartıyorum?"dediğimde "Sen bana karşımı geliyorsun! Naş naş okula hadi. Akşamda dışarıda kalacaksın. Eve gelme!"

   Sinirle çantamı alıp ayakkabılarımı giydim ve evden çıktım. Abartıyorum. Ben mi abartıyorum? Gerizekalılar. Asıl onlar hafife alıyorlar. 

         Yakındaki eczaneye gidip pansuman yaptırdım. Elimi sarsalarda acıyordu hala. 

       s........ yarayı bende kanayan çok şey var.

Anneyle baba bakın annem ve baba demiyorum bana bi kere bile öyle his etdirmediler. Anneyle baba bana bu 10 yıl içinde hem psikolojik hemde fiziksel şiddet uyguluyorlardı. Tabi ki onlara karşı geliyorum ama karşı gelince daha fazlasını yapıyorlar. Umrumda değil. Karşı gelicem. Beni ezmelerine izin vermiycem.

             Ben bunları düşünürken artık okula varmıştım bile. Direk sınıfa gidip çantamı astım. Sınıfa şöyle bir göz gezdirdim. Kimisi arkadaşıyla sohbet ediyor kimisi ders çalışıyordu. Benim ne sohbet edeceğim nede ders çalışacağım bir arkadaşım yoktu.

          Benim hiç arkadaşım yoktu ki.........

Daha fazla durmayıp kapşonumu kafama geçirdim. Başımı sıraya koyup gözlerimi kapattım. Rutin işti artık bu. Sabah uyan okula gel uyu uyan işe git içten çık eve git ve yine uyu.

Başımı sıradan kaldırdığımda sınıfta kimse yoktu. Hepsimi kantinde? Telefonuma baktığımda saat 15.30 du . Ders çoktan bitmişti. 

      Biri demi uyandırmaz?

Arama geldiğinde isme baktım. Anneydi. Acıp kulağıma götürdüm telefonu. "Ne var?"dedim. "Neredesin?Neyse umrumda değil"ne zaman umrunda oldumki anne"... hastanesine gel"deyip kapattı.

     Acaba n olmuştu? Kapşonumu kafamdan çıkartım ve çantamı tek koluma taktım. Telefondan restorandın sahibine gelemeyeceğimi bildirdim. Evet çalışıyordum. Bunlar bana para vermiyordu. Muhtaçta değilim paralarına.

Otobüs durunca parayı ödeyip indim. Okuldan sonra otobüse binim direk buraya geldim.

   Hastahaneye girip danışmandan odanın yerini öğrendim. Oraya gidip kapıyı tıklattım. "Gel" komutunu duyunca içeri girdim.

Hoy maşallah. İçeride anne baba+1 kız+2 çocuk+2 tane 40-45 yaşlarında adam+doktor sandığım adam. Bunlar buraya nasıl sığdılar? Neyse oda büyük zaten.

    Bir yere oturup açıklama yapmalarını bekledim. Anne konuştu.

"Asena sen on beş yıl önce karıştırılmış ola bilirsin. Bu yüzden DNA yapılacak"Ne? Bu bu nasıl ola  bilir. Yaşadığım her şey şimdi  yalan mıydı? Bir dakika ben nasıl her boku kendi üzerime çeke biliyorum? Neyse sakin ol Asena daha hiç bir şey belli değil.

    Doktor gelip ilk babalardan kan aldı. Sonra benden. Sıra o kıza gelince kız"Ay korkuyorum yapmayın!" deyince annem elini tuttu. Gülümseyerek"Korkma güzel kızım. Ben senin yanındayım."

         Neden benim yanımda olmadın anne?

Kız gülümseyip başını salladı. Doktor onunda kanını alıca bir hemşireye verdi ve geri yerine oturdu. Ardından konuşup"Sonuçlar 1-2 saate çıkar"dedi. Bir zahmet çıksın yani o kadar karışıklık yapmışsınız. Her kes ayağa kalkıp odadan çıktı. Baba"Ceren Candana benziyor. Bence DNA gerek yok. Sadece emin olalım. Eğer izin verirseniz Kızımla konuşmak istiyorum"

              Neden bana kızım demedin Baba? Layık değil miydim kızın olmaya? Yada iste diyin gibi olmadım diye mi bu sevgisizliğin?

"Olur"dedi galiba Cerenin babasıydı. Cerene baktım. Aslında hiç yaşıtım gibi görünmüyordu. dizinden yukarı etek ve crop giymiş yüzünde ağır mir makyaj vardı. Tabi ki bir sorun yok bunda. Özgür istediğini yapa bilir. Sadece 15 yaşındaki bir kız çocuğuna hiç benzemiyordu. Daha çok 17-18 yaşlarındaki birine benziyordu.

Anne Baba ve Ceren git di den sonra ben bunlarla yalnız kaldım. Bende dışarı çıkıp bir bank oturdum ve Telefonu açıp bakmaya başladım.

        Şu an bir aramayla geri hastaneye gelmiştim. 1-5 saat geçmişti DNA üzerinden ve simdi cevapları çıkıyordu. "Gel"komutuyla içeri girdim. Her kes buradaydı. Bir yere oturup doktorun söyleyeceklerini bekledim.

"DNA sonucu çıktı. DNA sonucuyla Ceren Bozkurt Murat Akel in Asena Akel se Cahid Bozkurt un 99.99% kızıdır. Karışıklık için özür dileriz. Eski annem Candan ve Eski babam Murat hızlıca ayağa kalkıp Cerene sarıldı.

          Bana neden sarılmadınız? Kötümü kokuyordum? Ama ben her gün duş alırdım.

 Eski baba yani Murat Cerenin saçını öptü.

        Neden benimde saçımı öpmedin Baba?

Candan"Sonunda gerçek kızıma kavuştum"dedi

 Beni neden kızın olarak görmedin Anne?

 Bu görüntü ister istemez gözlerimi doldurdu. Yukarı bakarak göz yaşlarımı geri gönderdim akmasınlar diye. Biraz daha sabret Asena akşam olunca rahat bir şekilde ağlarsın.

   Yeni ailem olsa n olacak. Kırık parçalarım bir birine asla oturmayacak.

===================================================================

Umarım beğenirsiniz ilk bölümdü<3