YENİ HAYAT

Bölüm 12

Sığamadım

.

.

.

Her kaosun içinde bir güzellik vardır elbet ama ben içinde bir gül bile barındırmayacak  kaosdum

.

.

Her şey iyiye gider miydi?

Sanmam çünkü hiç bir zaman hiç bir şey iyiye gitmez. Sadece kötüye alışırız. Daha kötüsünü yaşarız ve ona da alışırız. Evet bu Karantina kitabından bir söz ve tam olarak bizi anımsatıyor.

  Sanki bir sokakta yürüyordum ve ben adım atınca yanından geçtiğim binalar yıkılıyor,duygularım enkaz altında kalıyordu.-Karantina

Sabah saat 8.00 da durdum. Ayağa kalkıp banyoya girip duş aldım. Çıkınca yine siyah pantolon,beyaz gömlek ve deri ceket giydim. Umarım bu günde kolumu sıkıp kombini mi bok gününe sokmazlar.

Saçımı kurutup aşağıdan topladım. Çantamı alıp aşağı indim.

Yemek odasına geldiğimde her kes buradaydı.Köşeye oturduktan sonra Cahid"Afiyet olsun"dedi ve yemeğe başladık.

   Birinin beni dürtmesiyle gözlerimi açtım. Ah o 3 lü kız gurup . Bu arada yemekten sonra direk okula gelip uyudum."Ne var Ezgi?"dedim."Hayret dilsiz konuşuyor."dedi. Göz devirdim.

"Sen bana göz mü deviriyorsun?Hadi kızlar."Biri çantamdaki her şeyi boşaldarken biri karnıma yumruk attı. Bir kaç saniye sendele sem de hemen kendime gelip ikisine de yumruk attım. Onlar yere düşerken Ezginin saçını tuttum.

"Benle uğraşma"dedim. Sonra müdür yardımcısının sesi geldi. Ne çabuk geldi be."Ayrılın ikinizde müdürün odasına"Saçını bırakıp sınıftan çıktım. Ezgi beni geçip müdürün odasında girdim. Kim bilir neler anlatacaktı şimdi.

   Odaya girdiğimde şok oldum. Karşımda Demir vardı. Evet evet yanlış duymadınız Demir. Bende diyorum bu niye böyle tanıdık. Oda beni beklemiyormuş gibi şok oldu. Ezgide bim sjsjsjjssjjs.

 Müdür kendini toparladı. Gelsin azarlar.

 Bir güzel azarlandık dan sonra odadan çıktık. Tam giderken iteledi Melis. Sırtım sertçe duvara çarparken acıyla yüzümü buruşturdum."Ezgiye ve ya bize karşı gelmek sana anca acı getirir."Ceyda karnıma yumruk attı ve gittiler. Biraz öle kaldıktan sonra toparlanıp sınıfa gittim. 

Hocadan izin alıp yerime oturdum. Başımı sıraya koyup uyumaya çalıştım.

  Başımı kaldırdığımda her kes toparlanıyordu. Hayret çabuk uyana bildim. Çantamı koluma takıp ayağa kalktım. Ardından okuldan çıkıp durağa gittim. Şansıma otobüs gelmişti. Girip bir yere oturdum. Başımı cama yasladım ve düşünmeye başladım.

  Bu gün mutlu olacam. Evet mutlu olacam. Çünkü mutlu olmak istiyorum. Arkadaşlar bu gün  kendim için mutlu günü ilan ediyorum.

 Otobüs durunca parayı ödeyip indim. Okul yakında restorana. Yolu geçerek restorana girdim. Tam giyinme odasına girerken Ayten yanıma geldim."Müdür çağırıyor"dedi. Başımı sallayıp müdürün odasına gittim.

 Kapıyı çalına"Gel" komutuyla içeri girdim."Buyurun efendim. Beni çağırdınız."dedim. Elindeki zarfı bana uzattı. Açıp baktığımda para vardım."Bu ne efendim."dedim."Asena kızım iyi bir çalışansın ama hem küçüksün hemde işini fazlasıyla ihmal ettin. Malesef kovuldun."dedi. 

Ben sadece "Ne"dedim."Duydum kızım. Lütfen daha fazla zorluk çıkarma ve çık."resmen kovuldum.

   Elimde zarfla odadan çıktım. Etrafa baktım. Ayten le Hakan amca bana üzgün gözlerle bakıyorlardı. Bir kız vardı çalışıyordum. Yeniydi sanırım. Bir dakika. Bu Ezgiydi. Ama bunlar zengindi. Sırf beni işten çıkarmak için yaptığına eminim. Sinirle yanına gittim.

    "OOO işten mi çıktınız pardon kovuldunuz Asena hanı-"Tokat atıp"Senden nefret ediyorum."dedim. Bu sırada her kes bize bakıyordu. Saçını tuttum. Seviyom bu saçları tutmayı.

"Her şeyimi aldın. İlk annemle babamı bana doldurdun bana karşı. Sonra arkadaşlarımı ve öğretmenimi. Aldın onları benden. Şimdi işim mi? Ne dedin müdüre? Aşağılık"deyip sertçe bıraktım ve yere düştü. Sinirle restorandan çıkıp sahile gittim.

   Akşam olmuştu ama sinirim hala geçmemişti.Geç olduğu için ayağa kalkıp eve gittim Kapıyı çaldım. Yine o kadın açtı. Adını öğrenemedim bi. Odama çıkacaktım dı Cansel hanım çağırdı.

   Salona gittim."Otursana konuşalım."dedi. Oturdum. "Nasılsın?"dedi. "İyi"dedim. "İşten mi geliyorsun?"dedi. "Evet "dedim.Eymen"Sevgilinin yanından  gelmeyesin."dedi. Bunlar iyice taktı be olmayan sevgilime.

   Sinirle nefes alıp Beni böyle ithamlarla yargılamayı kes!dedim. "Kesmezsem nolur?"Ayağa kalkıp"Çok oluyorsun ha"diye bağırdım."Zaten sinirliydim. Asil"Abime bağırma"dedi."Söyle abine beni sinirlendirmesin"dedim.

  Eymen yanıma geldi."Sinirlendirir sem nolur? dedi.  Parmağımda omzundan iteleyip bir adım öne attım."Görmek istemezsin."Görmek isterim.

Sinirim fazlasıyla dolmuştu."APTAL!"diye bağırdım.Sertçe beni iterken"Ailesiz"dedi. Sırtım koltuğun kenarına deydi. 2 oldu."Ah"dedim.Artık sinirim geçmiş yerine kırgınlıkla doldurmuştu. Etraf sessizleşmişti. Her kes susmuş bana bakıyordum.

      İlk önce büyük bir kahkaha attım. Ardında yüz ifadem değişmiş gözümden teker teker damlalar akarken konuştum.

  "Sığamadım......Ne hayata ne de hayatıma ki insanların hayatına.Hep bir ayağım eşiğin içinde.........Hep eğelti kaldım bu hayatta. Ne kıza biliyorum nede güce ne biliyorum birine doğru düzgün. Demekki yazgı böyle. Ama işte sığmak,sığınmak istiyor istemsizce. Hep fazla geldim birilerine,bazen kendime. En çokta şu koca yer yüzüne......Sığamıyorum nedense......."deyip ayağa kalktım.

  Ardından"Beni ailem sevmedi ki. Başkaları napsın beni."dedim. Ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Yağmur altında sahile gittim. 

     Banka oturup ayağımı  kendime çektim. Ardından sesli bir şekilde ağlaya başladım. Bu gün mutlu olucaktım. Cansele söz vermiştim hep mutlu olucam diye. Üzgünüm Canselim. Tutamadım sözümü. Olmadı.

 Başaramadım..............

        Neyi başardım ki ben........

===========================================================================

Bölüm nasıldı?

Siz nasılsınız?

Bu bölüm kızımız baya darbe aldı. 

Umarım beyenmişsinizdir.

Vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Görüşürüz bay bayy.