YENİ HAYAT

Bölüm 27

Hayatımda hiç bir zaman sevgi, saygı, değer nedir bilmedim.

Bilemedim..........

Hak ettim mi?

Hak etmedim.....

.

.

.

Belkide insanların hayatını mahv ediyorumdur

.

.

Merhaba arkadaşlar. Bu gün ön sözle başlamıycam. Malesef mutluda değilim. Şuan saat 5:45. Ben Asena. Soy ad yok, bir kimsem yok. Sadece Asena. Bu gün çoğunuzun istediği şeyi gerçekleştiricem. Belki bazılarınız bu yüzden benden nefret ediceksiniz. Belkide linçliyeceksiniz.

  Ama gurur denilen şey bende de var.

  Kendi kiyafetlerimi çantama yerleştirdim. Onların hiç bir şeyini götürmedim. Götürmem de. Evet arkadaşlar evden kaçıyorum. Buna şimdi karar vermedim. Daha önceden de karar vermiştim.

  Her şeyi hal ettim merak etmeyin. Nerede çalışacam, nerede okuyucam, nerede kalıcam. Hepsini hallettim.

   İki gün önce bir kız yurduna yazıldım. Bir yalan buldum onlarda inandılar. Bazı gerekli eşyalarım olacak dır almak için. O yüzdende bir kütüphanede çalışıcam yarı zamanlı. Okuluda kız yurdunun yakınında var. 

  Her şeyim hazır olunca yazdığım mektubu yatağımın üstüne koydum. Son kez odama baktım. Onlar anlamasa da son kez onlarla sarıldım. Onlar anlamadan onlara veda ettim. 

Arkadaşlar benim bu evde bir yerim yok. Evet bezen iyi zamanlar geçirmiş ola bilirim ama çoğunluk kötüydü. 

  Onlarla bir masaya oturduğumda onlar küçüklük anılarından bahsedirken ben susuyordum. Onlar küçükken ailecek parka giderken ben ailemden dayak yiyordum. 

  Bir masada otururken Cansel hanım onların ağzına yemek verirken ben bir kenarda sessizce kendi yemeğimi yiyordum.

  Evet arkadaşlar üzülüyordum bunları görünce. Zaten kim üzülmez ki? Bundan önce ailesiz dim şimdi de ailesiz olmamda sorun yok. Kendi ayaklarımın üzerinde dura biliyorum.

 Arkadaşlar kimse benle gurur duymasa bile ben kendimle çok gurur duyuyorum. Kendime teşekkür ediyorum hayatta kaldığım için. İyi ki varım.

Bunlar ego değildir. Bunlar gerçektir.

  Telefonuma bildirim gelince baktım. Taksi sifariş etmiştim. İşten çıkarken müdürün verdiği parayı harcamamıştım ve bana yete bilecek kadar vardı.

  Telefonumu cebime koydum. Çantamı takıp odadan çıktım. Asansörle inseydim çok ses çıkardı. O yüzden merdivenlerden sessizce inmeye başladım. Ayakkabılarımı dolaptan alıp giyindim ve dikkatlice kapıyı açıp çıktım.

  Kapıyı yavaşça kapattım. Bahçeden çıktığımda son defa eve baktım. Mutlu anılarım vardı burada. Ama kötü anılarım daha çoktu.

   Taksiye binip konumu verdim. Araba hareket ederken başımı cama yasladım. 

Bu evden bir defa çıktı bir defa geri girmeyecektim. Beni bulmalarını da istemiyordum. Umarım bulamazlar. 

  Sadece tek bir isteğim var. Eyer bana alışmışlarsa umarım arkamca üzülmezler.

"Kızım vardık" dedi taksici. Baktım. Yurdun önünde durmuştu. Parayı ödeyip "Teşekkür ederim" dedim ve çıktım. Taksici çıkarken yurda baktım. Umarım burada yalnız olmam. 

  Şuan 2 ağustos cuma. Bu gün ben hayatıma yeni bir sayfayla başlıyorum. Mutlu olucam. Artık her şeyi takan biri olmuycam. Sadece ben varım. Benden daha önemlisi olmayacak.

  Derin bir nefes alıp içeri girdim.

(Yazardan)

 Ama ne önemi varken defter aynıysa yeni bir sayfadan başlamağın.

  Sabah saat 9:32 ve evdekiler yemek masasında Asenayı bekliyordu. Gelmeyice Polat ayağa kalktı. "Ben bir Asenaya bakıyım." dedi ve yemek odasından çıktı. Asansöre binerek üçüncü katı bastı.

   Kapılar kapanırken asonsör hareket etmeye başladı. Üçüncü katta durunca kapılar açıldı ve Polat Asenanın kapısına doğru adımladı. Kapıyı çalıp "Asena" dedi. Ses gelmeyince bir daha çaldı. Daha sonra "Asena ses vermezsen kapıyı açmak zorunda kalıcam" dedi.

   Ses gelmeyince kapıyı açtı. Oda boştu. Aynı şeyleri banyo ve giyinme odasına da baktı. Ses gelmeyince açtı ve oradada Asena yoktu. Kaşlarını çattı. Tam odadan çıkacakken yatağın üzerindeki mektup dikkatini çekti.

  İçinden düşündüğüm şey olmasın diye sayıklıyordu. Mektubu açık okumaya başladı. Kağıtın bazı yerlerinde yazılmış yerlerde mürekkep biraz bozulmuştu. Asena bu mektubu ağlıyarak yazmıştı.

   Polat okurken gözleri dolmaya başladı. Hızlıca kağıtı tutup merdivenlerle aşağı inmeye başladı. Yemek odasına telaşla girerken her kes onun bu telaşıyla ayağı kalktı. 

  "Ne oldu oğlum? Asena nerede?" dedi Cansel hanım. Polat kağıtı babasına verdi. Babası okuduğu şeyle şok olurken öylece kaldı. Bunu beklemiyordu. "Ne oldu baba? Ne yazıyor  kağıtta?" dedi Asil.

  Alp kağıtı babasının elinden alıp sesli bir şekilde okumaya  başladı.

===========================================================================

Herkese merhaba arkadaşlar.

Bölüm nasıldı? 

Siz nasılsınız?

Bu bölümü bazılarınızı yazdığı yorum üzerine böyle yazmaya karar verdim.

Elimden geldiği kadar uzattım.

Şoke oldunuz diymi? Bende bim sjsjsjsjs.

Siz Asena bunlarla barışacak falan düşündünüz diymi.

Yazarınız sizi şaşırttı.

Umarım beyenmişsinizdir.

Vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Bir de dilenci değilim ama bir takip atsanız. 8 takipçim var ulannn.

Kendinize çok çok çok çok ama çok iyi bakın.

Görüşürüz bay bayy.