✈︎①⑨

38 5 0
                                    


"iya hija, come on" pag aya sa'kin ni tita para makita si cameron.

hindi ko alam ang sasabihin ko sa lalaki after namin hindi mag kita ng matagal.

sumunod na ako kay tita at hindi kopa rin alam ang sasabihin ko.

pagka pasok ko ay nakita ko si caleb na nasa wheel chair at hinahantay ako.

tumingin ako kay via na nasa likod nya at kay tita melna sa gilid.

pagkatingin ko palang kay via ay kitang kita kona ang luha sa mga mata nya.

kaya naiyak narin ako bago tuluyang lumapit kay caleb.

"i really miss you" tuloy tuloy na pag iyak ko habang kayakap sya.

"i miss you too iya" mahinang sabi nya sa'kin.

"dont worry okay? kaya natin to! kaya mo yan" sabi ko sa lalaki.

pinunasan ko ang luha nya bago ako tumayo.

gumilid si via hudyat na ako raw ang mag tulak sa wheel chair ni cameron.

nakasauot lang sya ng bonet at hospital dress, kitang kita sa katawan nya ang pagkapayat at pamumutla.

habang naglalakad kame papuntang eroplano ay hawak hawak nya lang ang isang kamay ko at pinaglalaruan ito.

"iya if hindi ito magiging successful, i want you to be happy again"

"kahit hindi na ako yung lalaki" sabi nya sa'kin

tumulo nanaman ang luha ko dahil sa mga salitang narinig kay caleb.

"ano ba? kaya mo yan okay?" sabi ko sa lalaki para palakasin ang loob.

nauna ng inakyat si caleb sa loob ng eroplano at sumunod na si tita at tito.

"ano iya? kaya ba? pwede pa tayong umatras?" tanong sa'kin ni via.

"no, naniniwala kong magiging success ang operation, kaya ni caleb to" sagot ko sa kanya.

tinapik nya ang likod ko at nauna ng sumakay.

magkatabi kame ngayon at hawak hawak lang ni caleb ang kamay ko.

"sorry love, gusto ko lang naman na wala kang iniisip" pagpapaliwanag nya.

"shh okay na haa? pinapatawad na kita" sabi ko sa kanya.

sinabi kong matulog muna sya dahil mahaba pa ang byahe.

sinandal nya ang ulo nya sa'kin at hindi tinatanggal ang magkahawak naming kamay.

sana makayanan namin to, sana makayanan nya, hindi ko alam ang takbo ng buhay ko kung mawawala ang lalaking pinaka mamahal ko.

habang nasa byahe kame ay kinuha ko ang phone ko para i deactivate lahat ng social media accounts ko para hindi ako machat nila mateo at iba pa naming kaibigan.

natulog rin ako at pinatong ko ang ulo ko sa ulo ng lalaki.

saglit lang ang tulog ko pero feel ko sobrang haba na nito.

ang sarap magpahinga sa pahingahan ko.

pagkarating namin ay sinabi ni tita na mag rest na daw muna kame at mamayang tanghali ay papayagan nyang igala namin si caleb ng kasama si via.

naglunch muna kame bago ako natulog.

nag isang kwarto lang kame ni caleb dahil gusto nya raw ako makasama ng mas matagal.

kung pwede lang hindi na matapos ang araw na ito e, sana may ganoon akong powers.

nagsuot lang ako ng blue na dress at si caleb ay blue na polo at white pants, pareho kasi naming gusto ang blue.

umikot ikot muna kame sa paris at may nadaanan kaming padlock of promise.

"guys bili tayo non!" sigaw ni via sa'min.

nakawheel chair lang si caleb pero hindi naman ako napapagod na itulak sya, ganon naman ata pag mahal mo?

bumili kame ng tig iisang kandado at nagpromise muna rito bago i sabit.

"what's your promise?" tanong ni caleb sa'kin.

"give you a long life" sabi ko sa kanya with a smile in my face.

"what about you?"

"sana makangiti kapa uli ng ganyan after this." sabi nya sa'kin.

nginitian ko sya bago yakapin ng mahigpit.

"me may wish since walang nag tanong, is matupad yung mga wish nyo" naiiyak na sabi ni via.

kung ano anong kuha nalang ng litrato sa'min si via habang sumusunod hanggang sa makarating kame sa eiffel tower.

the tower of love.

"guys tumayo kayo jan oh! sakto ang ganda ng pag kakulay blue ng kalangitan" sabi sa'min ni via.

sinunod lang namin sya at iba't ibang pose pa ang ginawa namin ni caleb.

"i love you" sabi ko sa lalaki.

"i love you so much" sabay halik sa'kin.

"pls caleb promise me na magiging successful ang operation mo bukas" inilahad ko ang pinky promise at ganon rin ang ginawa nya.

"i try my best akhiya sanchez, for my love" sabi nya sa'kin at hinalikan ako ulit sa noo.

"punyeta nakakaiyak naman yang love story nyo!" sabi ni via samin kaya natawa kaming pareho.

sa totoo lang kanina pa emosyonal si via dahil sa'min ni caleb.

really thankful to via dahil sa ginawa nya para makasama ko ang lalaking pinaka mamahal ko.

Coursing Blue(College Series #1)Where stories live. Discover now