YAKIŞIKLI KOÇ | Texting

1.2

Stresten terleyen ellerimi pantolonumu silip masanın üzerinde ki şemsiyeyi alıp çevirmeye başladım.

Poyraz normalde okula erken gelen biriydi bunu çok iyi biliyordum ama... İçimde ki ya terslerse korkurkusunu atamıyordum. Aksi gibi iç sesimde aynı şeyi sürekli tekrarlıyor bir türlü susmuyordu. Azıcık içimi rahatlasa ölürdü sanki.

Bileğindeki saati kendime doğru çevirip saatin kaç olduğuna baktım. 07.46' ydı dersin başlamasına on dört dakika vardı. Yani Poyraz çoktan gelmişti.

Korkunun ecele faydası yok temennileriyle sıradan kalkıp Poyraz'ın sınıfına doğru yol aldım.

12/A..
kapının kenarındaki tabelayı okuyup derin bir nefes alarak içeri girdim, dersin başlamasına az kalmasına rağmen on on bir kişi vardı sınıfta.

Hızlıca sınıfta gözlerimi gezdirip Poyraz'ın nerede oturduğunu baktım. Gözlerim onun bedeniyle kesiştiğinde o tarafa doğru yürümeye başladım. Önünde kitap acıktı ve ona bakıyordu  cözmüyordü bombos kitaba odaklanmistı öylece. Masasının önüne geldiğimde şemsiyeyi kitabının üzerine bırakıp "Teşekkür ederim" diye mırıldandım. 

Poyraz ise tepki olarak sadece başını salladı.

Daha fazla dayanamayıp çıkıştım;

"Hep böyle mi olacak artık, konuşamayacak gördüğün yerde tersleyecek misin? Ne yaptım anlamıyorum ki bilmeden bir şey mi yaptım?" Söylediklerimin peşi sıra Poyraz'ın önündeki sıraya ona taraf dönerek oturdum. Sınıftaki bir kac goz bize dönmüştü ama sonra umursamayıp yaptıkları islere geri döndüler. Bu mesele her neyse bugün çözülmeliydi.

Derin bir nefes alıp masanın üzerinde ellerini kavuşturarak konuşmaya başladı;

"Sorunda bu işte hiç bir şey yapmaman,"

Dedikleri üzerine biraz düşündüm, "İyi de ben ne dediysen yapıyorum sabah 5 te kalk soru çöz diyorsun çözüyorum eşek yüküyle soru cozmemi istiyorsun çözüyorum, haftalık deneme-" Poyraz hisimla sözümü kesti:

"Konu o değil, konu hiç bir zaman Koçluk meselesi olmamıştı?"

"Ne o zaman Poyraz ne, koçluk dışında aramızda başka bir ilişki yok sorun nerde ben anlamıyorum?"

Konuşmanın başından beri bana dönmeyen gözleri sonunda gözlerime kenetlenmişti.

"Doğru başka ilişki yok ama... Sen bana güvenmiyorsun Açelya gözlerinde görebiliyorum bunu"

Derince bir nefes alıp konuşmasına devam etti,

"Ben... Ben anlamıyorum bu kadar güvenilmeyecek bir insan mıyım? Güvenilmeyecek tek bir hareket mi yaptım diye düşünüyorum bulamıyorum. Varsa söyle lütfen bilmek istiyorum belki telafi ederim?"

Gözleri annesinden dışarıda arkadaşlarıyla oynamak için izin isteyen çocuktan farksızdı bilmek istiyordu. Ben böyle hissettirdiğimi fark etmemiştim.

Cevap vermeyeceğim anlayınca tekrar konuşmaya başladı.

"Ben, bana karşı olan bu güvensizliğin nedenini merak ediyorum, gerçekten seni sorgulamıyorum yargılayamıyorum sadece, anlamlandıramıyorum. Belki diyeceksin ne kadar süre oldu ki seninle konuşalı bu hisse kapıldın ama bilmiyorum işte."

Tek nefeste kurduğu cümleleri adım adım sindirmeye çalıştım. Bir güvensizlik söz konusuydu ama ona özel değildi ki ben kimseye güvenemiyordum sanki güvendiğim an tekrar takılıp düşecektim o dipsiz kuyuya, tekrar çekilecektim o bataklığa. Ona böyle hissettirmek isteyeceğim en son şeydi ama elimde değildi.

"Ben bilmiyordum böyle hissettirdiğimi fark etmedim,"

"Ama hissettirdin... bak kurduğun cümlelerden konusurken yasadigin gerginlikten hep bir soğukluk olduğunu hissediyorum sanki bambaşka biri hissetmez bunu belki ama ben hissediyorum işte belki yanlış hissediyorum onuda bilmiyorum ama hissediyorum işte elimde değil."

Biraz daha bekledi belki cevap alırım umuduyla sonra devam etti.

"Geçen gün bir sorun olduğunu anlatırsan cozebilecegimi söyledim ama sen bana guvenmedin bile çözülebilecek bir şey değil diyip gecistirdin Açelya anlamadım mi sanıyorsun?"

Gerginliğimin  sebebi güvensizlik değildi gerginliğini nedeni hiç bir zaman bu olmamıştı. Gerginliğim sadece ona karşı anlamlandıramadığım bir şeydi... Ve o gün bahsettiğim gerçekten onun çözebileceği bir şey değildi hatta yer yüzündeki kimsenin cozebilecegi bir şey değildi ben kaç yıldır bu durumda olamama rağmen tek bir kademe kazanamamıştım

"Böyle hissettiğin için özür dilerim, gerçekten."

"Önemli değil Açelya belki de zaman lazım boş ver dediklerimi unut belki ben çok abartıyorumdur"

Ders zili çalmadan önce son kez şu cümleler çıktı ağzımdan;

"Sana özel değil bu güvensizliğin sebebi" zilin de çalmasıyla  burukça tebessüm edip çıktım sınıftan.

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

Evet bir bölümün daha sonuna geldik.

Eh artık sorunu da öğrendiğimize göre rahatça uyuyabiliriz.

Sizce Açelya'nın bu güvensizliğinin sebebi ne?

Karakterlerimizin hakkında ne düşünüyorsunuz?

Poyraz Adal Ekinci:

Açelya Gümüş:

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere;

Minik yıldızın için doldurmayı ve yorum yapmayı unutmayınnn kuşlarım 🌟

Yeni bölüm ve kesitler için Hesabımı takip edebilirsinizzz.

Sizi çok seven

MeY ♡