Whisper Of The Forgotten [ COMPLETED ]

Kabanata 12

Kabanata 12: Accident

Loren’s POV

Panaginip ba ito?

Nanginginig ang buong katawan ko dahil sa mga nalalaman. Ilang linggo na kaming hindi nag-uusap ni Bruce kaya hindi ko alam kung bakit nandito ako at kung anong ginagawa ko rito.

Ginugulo niya pa rin ba ako gamit ang mga nakaraan niya?

Ang hindi ko rin maintindihan ay ang pagdilim ng paligid at ang pag-iiba ng lugar at mga pangyayari.

Naguguluhan man ay patuloy ko pa ring sinundan ang dalawa nang lumabas sila. I am walking after them. Alam kong hindi nila ako makikita kaya walang takot sa loob ko.

I roamed my eyes. Ang dating malawak at magandang hacienda ay isa na lamang piraso ng kwarto dahil sa naging pagsabog.

My mind wasn't processing. Anong meron? Bakit nagawang pasabugin ni Don Tiago ang mansion? At paano niya nagawang patayin mismo pati ang pamilya niya?

What was hiding behind this man's good reputation?

"N-ngayong nakuha mo na ang gusto mo? Ano na ang balak mo?" nauutal na tanong ng pari. Bakas ang takot sa tono ng boses nito.

"You know what, father?" Don Tiago asked. "I think your Daddy in heaven misses you." a smirk drew on his face.

A minutes later, i heard a gunshot seven times. It echoes to the whole place. I was left in shock when i saw the priest fell into the ground. I cover my mouth with my two hands.

Binalin ko ang tingin kay Don Tiago. His intense gaze towards the priest gave me goosebumps.. Nakakatakot ang tingin niya rito. Tumatawa pa siya na para bang nawawala na siya sa sarili.

Ensuring the priest's death, he shot him again. That was a headshot, i think this priest would not survive. I want to help him but i cannot. Para akong napako sa kinatatayuan ko.

Hindi ko na namalayan ang sunod-sunod na pagtulo ng mga luha sa aking mga mata. Tiningnan niya ang katawan ng pari. "I won't trust you, stupid." his voice is like a voice of an evil successfully kill his target.

Maya-maya pa ay dumilim na naman ang paligid. Nangyayari ito kung magpupunta ako sa ibang lugar o panahon. Pero parang iba yata ngayon.

"Loren? Gising na." a familiar voice of woman calling me. Binuksan ko ang mga mata at bumungad sa akin si mama. "Nananaginip ka yata." kalmadong sambit nito.

I threw her an awkward smile. Kinapa ko ang aking mukha, baka lumuluha rin talaga ako habang natutulog.

Panaginip nga lang ang lahat. I heave a sigh as i sat on my bed and rest my back on the headboard. Saglit akong tumulala sa kawalan bago tumingin kay mama, "Ma, anong oras pala tayo aalis?" tanong ko kay mama upang mabago ang usapan namin.

"Alas-nwebe ng umaga. Bumaba ka na at kumain, may pagkain na sa hapag."

Ngayong araw pala ako magpapa-check up para sa pagbubuntis ko. Hinimas ko ang aking tiyan. Kung buhay man ito, hindi ko hahayaan na makalapit sa amin si Bruce- hangga't hindi ko nakukumpirma ang nararamdaman sa kanya.