Revenge||2Hwang

5

2 gün sonra

Yeji'den

Bugün cenazeye gidecektik.İki günün boyunca ne annem ne babam ne abim nede ben odalarımızdan çıkmamıştık.İki günün ardından birbirimizi görecektik.Arada bir su için yada tuvalet için odamızdan çıkıyorduk.Abimi,annemi ve babamı bilmiyordum ama ben sürekli odamda ağlıyordum.Artık gözyaşlarım kalmamıştı.

Her ne kadar sevmiyormuş gibi davransamda onu çok seviyordum

Yoona'yla her zaman abimin arası daha iyi olmuştur.Bazen abim ve Yoona'yı kıskanıp abimle kavga ediyordum.Onu sevmiyormuş gibi yapıyordum.Ama bilmiyordu ki ben onu kendi canımdan bile çok seviyordum...

Keşke o değilde ben ölseydim...

Gene ağlıyordum.

Zaten elimden ağlamaktan başka ne geliyordu ki?

Üstümü değiştirip saçımı at kuyruğu yaptım.Aynadan kendime baktım.

Bitik bir haldeydim.Gözlerimin altı mosmor olmuştu.Gözlerim kıpkırmızıydı.Zayıflamıştım.Tenim bembeyaz ruh gibi olmuştu.

Yoona ile beraber bende ölmüştüm.

Her ne kadar bende kötü olsam da aileme moral vermem lazımdı.Ben ne kadar kötüysem onlarda bir o kadar kötüydüler.Onlara destek olmam lazımdı.

Odamdan dışarı çıktım.Abimin odasının kapısını çaldım.Cevap gelmemişti.Bende girmiştim.

Abim yatağa oturmuş dizlerini kendine doğru çekmiş ağlıyordu.

Meğerse Yoona'yla birlikte sadece ben değil herkes ölmüştü...

"Abi..."

Abim cevap vermedi.Koşup ona sarıldım.Oda bana sarıldı.İkimizde birden hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladık.

İkimizde konuşmuyorduk.Sadece ağlıyorduk.

Bir süre sonra abimi teselli etmek için ayrılmaya çalıştım ama bırakmadı.

"Yeji lütfen gitme aynı Yoona gibi kokuyorsun..."

Gözlerimden yaşlar akıyordu.

"Tamam abi hiçbir yere gitmiyorum."

Öylece kaldık.Abim bana sarılıyor bende saçlarını okşuyordum.

Birisi kapıyı açıp içeriye girdi.Kapıya arkam dönük olduğu için görmüyordum.Muhtemelen annem ve babam gelmişti.

"Yeji Hyunjin..."

İkimizde birbirimizden ayrılıp anneme ve babama baktık.Annem ve babamda bizim gibiydi.

"Çocuklar gitme vakti."

"Peki."

~~~

Mezarlığa gitmiştik.Hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum.Ama bunu yapmayacaktım.Herkes iğrenç haldeydi.Benim yüzünden daha da kötü olmalarını istemiyordum.Bir süre sonra herkes gitmişti.Ben annem babam ve abim ise hala mezarlığın başındaydık.Abimin arkadaşları da buradaydı.Ama annem çok kötü olmuştu.Bayılacak gibiydi.

"Anne iyi misin?"

Annem ağlamaktan konuşamıyordu.Babam annemi alıp arabaya bindi.

"Hadi çocuklar."

"Baba biz biraz burda kalabilir miyiz?"

"Ama..."

"Baba lütfen."

"Peki annenizi eve götürmem gerek siz taksiyle gelebilir misiniz?"

"Geliriz baba görüşürüz."

Babam ve annem eve gitmişti.Bir tek abim,abimin arkadaşları ve ben mezarlıkta kalmıştık.

"Hey Hyunjin."

"Bang Chan hyung siz gidebilirsiniz."

"Saçmalama Hyunjin sizi bırakıp nereye gidicez?"

"Kendi başımızın çaresine bakarız Minho hyung."

"Ama-"

"Felix yanlız kalmaya ihtiyacımız var."

"Peki ama eğer ki bişey olursa ve bizi çağırmazsanız bittiniz."dedi Changbin hyung.

"Tamam görüşürüz."

Gitmişlerdi.İkimizde konuşmuyorduk.Sadece Yoona'nın mezarına bakıyorduk.Tam o sırada yağmur yağmaya başladı.Sessizliği ben bozdum.

"Abi."

"Hm?"

"Toprak sevdiklerimizi aldığı için mi bu kadar güzel kokar?"

"Hayır huzur dolu sessiz bir yaşam sunduğu için..."

Cevap vermedim.Gene gözlerim doldu.

Aptal Yeji sakın ağlama.

Ama gözlerimde ki yaşlar durmuyordu.Ağlamaya başladım.Abim bana baktı.Bana baktığı gibi onunda gözleri doldu.

"Yeji..."

"Abi ben Yoona'yı çok özledim..."

Abim saçlarımı öptü.

"Bende çok özledim abicim ama o bizim böyle ağlamamızı ister miydi?"

O sırada yağmur daha da artmaya başladı.

"Belki de şu an bizim ağladığımızı görüp oda ağlıyordur."

İkimizde birbirimize sarılmış ağlıyorduk.Yağmurdan sırılsıklam olmuştuk.Ama ikimizinde umrumda değildi.

Kendime bir söz verdim.Yoona'nın intihar etmesini sağlayan kişiyi bulup onu kendi ellerimle öldürecektim.

Evett bu bölümde böyle olduuu umarım beğenirsiniz.İyi okumalarrr.