Revenge||2Hwang

6

1 ay sonra

Hepimiz durumu kabullenmiştik.Ara tatildeydik.Gerçi biz 1 aylık süreçte hiç okula gitmemiştik.Abim bu süreçte kendini müziğe ve resme verdi.Tek yaptığı şey müzik dinlemek ve resim yapmaktı.Ben ise sadece uyuyordum.Gece gündüz sadece uyuyordum.

Acımı dindirecek tek şey uykuydu.

Yoona'nın intihar etmesinin sebebi kesinlikle okuluydu ve tek hayalim o okula gidip Yoona'nın intihar etmesine sebep olan kişiyi bulmaktı.

Ve her ne olursa olsun bunu yapacaktım.

Bunu abimle konuşmam gerekiyordu.O yapmak istemese bile ben bunu yapacaktım.Abimin odasına girdim.

Her zamanki gibi yatağında oturmuş müzik dinliyor ve resim yapıyordu.

Kulaklığını çıkardım.Son ses dinlediği için hiçbir şey duymuyordu çünkü.

"Ne var Yeji?"

"Seninle bir şey konuşmam gerekiyor."

"Dinliyorum."

"Ben Yoona'nın okuluna gitmek istiyorum."

"Ne?"

"Duydun o okula gidicem ve Yoona'ya bunu kim yaptıysa onu bulucam."

"Ya okuldakiler yapmadıysa?"

"Kafanı çalıştır.Yoona okula gitmeden önce pozitif bir kızdı okula başladıktan sonra yavaş yavaş mutsuzlaşıyordu ama biz bunu anlamıyorduk."

"Yeji ben emin değilim."

"Kardeşinin intikamını almak istemiyor musun?"

Cevap vermedi.

"Konuşsana!O senin için canını bile verirdi.Peki sen onun için ne yapıyorsun?Hep müzik dinleyip resim mi yapıcaksın?"

Abim gene cevap vermedi.Cevap vermedikçe daha çok sinirleniyordum.Bağırmaya başladım.

"O bizim böyle oturup beklememizi istemezdi abi.En azından çabalamamızı isterdi.Ama sen anca burda otur müzik dinle resim yap.Yoona bu halini görse ne kadar üzülürdü biliyor musun?"

Daha da bağırmaya başlamıştım.Hem gözlerimden yaşlar akıyordu hemde bağırıyordum.

"Sen gelmezsen gelme ama ben gidip bu işi bitiricem her ne olursa olsun ve beni hiç kimse durduramaz sen bile."

Odasından çıkıp kapıyı sertçe kapattım.Kendi odama gittim.Kapıyı kapattım.Kapının önüne oturup ağlamaya başladım.

O bunları yaşamak için çok küçüktü...

Odamın kapısı çaldı.Kapının önünden kalktıp gözyaşlarımı sildim ve kapıyı açtım.Gelen abimdi.Üzgün görünüyordu.

"Yeji."

"Ne var?"

Ona sinirliydim.

"Ben üzgünüm güzelim.Gerçekten.Sadece iyiliğini düşünüyordum."

"İyiliğimi?"

"Bak güzelim gerçekten bende çok istiyorum onlardan intikam almak ama bunu yaparken ya başımıza bir bela gelirse..."

"Abi..."

"Üzgünüm abicim.O söylediklerinden sonra gerçekten hem onlardan hemde kendimden nefret ettim."

"Kendinden nefret etmemelisin abi.Sonuçta Yoona'yı sen öldürmedin."

"Evet ama..."

"Abi kendini suçlamıyorsun değil mi?"

Abimin gözlerinden yaşlar aktı.

"Belkide onu dinlemeyip okuldan biz almaya gelseydik bunların hiçbiri olmazdı."

Abime sarıldım.Oda bana sarıldı.

"Abi bu hiçbirimizin suçu değil.O aptalların suçu ve her nasıl bizim kardeşimizin canını aldılarsa bizde onların canını alacağız."

"Haklısın Yeji."

Birbirimize ve Yoona'ya onlardan intikam almadan ölmeyeceğimize dair söz verdik...

Biliyorum bu bölüm biraz kısa oldu eğer zamanım olursa bir bölüm daha atarım.

İyi okumalarrr