"Beni öldürme yalvarıyorum"dedim hıçkırıklarımın arasında.Şafağımın üzerine bastırdığı namlunun soğukluğu içimi titretiyordu."Beni öpersen seni öldürmem"bunları söylerken gözlerini dudaklarımdan bir saniye bile ayırmıyordu.Ölmemek için ne istiyordus...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Atlas Yılmaz
Güneşli bir gündü.Yaz yeni bitmiş yerine sonbaharı bırakmıştı.Erkenden kalkıp annem ve babamın mezarını ziyarete gelmiştim.2 yıl önce trafik kazasında vefat etmişlerdi.Onlar gittikten sonra her şey çök kötü gidiyordu.Onlar bu dünya manasızdı.
Telefonuma gelen bildirimle kendime geldim.Yazan Atlastı. ~Evde misin?
Büyük ihtimal kahvaltı için yazmışdı.Evde olmadığımı yazdım ve telefonu cebime attım.
"Gitme zamanım geldi galiba,Sizi çok seviyorum.Yarın yine gelicem".
Ayağa kalktım ve uzaklaşmaya başladım.Bu sefer telefonum çalmaya başladı.Arayan tabikide Atlastı."Efendim"."Annem diyor ki börek yaptım kahvaltı için bize gelsin.Aç gezmesin.".Söylediğiyle yüzümda hafif bir tebessüm oluştu."Ayşe teyzeme söyle geliyorum hemen onun o efsane böreğini kaçıramam".Biraz daha konuşup telefonu kapadım.
Atlas en yakınımdır.Anaokulundan beri birlikte büyüdük.Sırrımı ailemden sonra sadece o biliyor.O benim tek ailem.Hem arkadaşım,kardeşim,abim,babam her şeyim.
Yolun geri kalanını müzik dinleyerek geçirdim.Yolda giderken bebek arabasını yola doğru gittiğini gördüm.Annesiyse arkasından koşuyordu ama yetişmesi imkansızdı.Galiba yardım etmenin zamanı gelmişti.Gücümü kullanarak zamanı durdurdum.Bebek arabasını annesinin yanına getirdim ve zamanı geri akışına döndürdüm.
Bebek annesinin yanındaydı artık.Bazen gücümü seviyordum.Ama gücümün peşinde olan binlerce insan yüzünden rahat bir hayat süremiyordum.Yüzümü tanıyan çok az kişi vardı.Eğer yüzüm bilinirse ömrüm pekte uzun olamayacaktı.Gücüm benden alınığı an öleceğim.
🪽 Amirden Sabah sporundan sonra kahvemi içiyordum.Dün akşam babam yarın saat 1 de onun yanına gelmem gerektiğini söylemişti.
Saate baktığımda 12:35 olduğunu gördüm.Bahçeye çıktım ve arabamı binerek sürmeye başladım.Çok geçmeden şirkete geldim.
Hemen içeriye girdim ve asansörle babamın odasına çıktım.Kapıyı çalmadan girdim ve önüne gelip oturdum.
"Selam Amir.Şu kapıyı çalman konusunda seni bir daha uyarmayacağım"onu kaale almadan konuşmaya başladım."Neymiş dün dediğin önemli konu"bacaklarımı önümdeki koltuğa uzattım.
"Evet dün dediğim gibi senin için önemli bir konu,zamanın kalbi bulundu.Herkesin aradığı zamanı kontrol eden kızı buldum.İşine yarar diye düşünüyorum".
Verdiği haberle hemen ciddileştim.Bu fazlasıyla önemli bir konuydu.Eğer o kızın güçlerini alırsam ve kendime enjekte edersem,yenilmez olucaktım.
"Karşılığında ne istiyorsun peki"
."Bilirsin babalar oğullarına kıyamaz.Ben senden nasıl bir şey isteyeyim ki" dedi ve sırıtmaya başladı."Zırvalamayı kes ve ne istediğini söyle,zamanımı çok alıyorsun"
