Cenker tetiği çekti.İçimdeki korku her saniye dahada büyüyordu.
"Eğer beni öpersen seni bırakırım"söyledikleriyle şoka uğramıştım.
Ne saçmalıyordu bu herif.
Lan salak öp götü kurtar.Yoksa sıkacak kafana
İç sesin söyledikleri daha mantıklı gelmişti.Ayağa kalktım.
Parmaklarımın ucuna yükseldim.Boyumun yetmediği için belimden tutarak ben kaldırdı.Dudaklarını dudaklarıma bastırdı.Bense karşılık veriyordum.Her saniye belimdeki eli dahada sıkılaşıyordu.Dudağımı dişlerinin arasına aldı ve çekiştirdi.Isırmasıyla canımı acıttığı için itmeye çalıştım ama yerinden bile oynamadı.
2 Dakika sonra geri çekildi.İkimizde nefes-nefese kalmıştık.
Elleri hala belimdeydi.Ayaklarım hala tam olarak yere değmiyordu.
Bir anda siyah takım elbiseli bir adam koşarak geldi."Abi şu Atlas denilen herif sizin evi basmış.Bana Amiri getirin diye heryeri yakıp yıkıyormuş"
Atlasın ismini söylemesiyle gözlerim ışıldamıştı.Bir yandanda hala şu Cenkerin ellerinden kurtulmaya çalışıyordum.Yuh be yorulmamış mıydı bu adam.
"Siz yakalayın.Ben sonra icabına bakarım onun"dediğiyle içimdeki korku bire-bin arttı.Hızla ona döndüm .Yüzümüz hâlâ fazlasıyla yakındı.
"Atlasa dokunmayacaksın dimi?" gözlerimin içine baktı bir süre,iç çekti.
"Sen bana böyle bakarken nasıl dokuna bilirim ki"fısıltıyla söylediğini sadece ikimiz duymuştuk.
Sonunda beni yere bıraktı.Korumalarına döndü."Arabayı hazırlayın hemen".
Yağmur yavaş yavaş çiselemeye başlıyordu.Hava fazlasıyla soğumuştu.Korkuyla titrememin yanına soğuktan titrememde eklenmişti.
Hemen arabaya bindik.Arabanın içi sıcacıktı.
Ben yolu seyr ederken,Cenker arabayı kullanıyordu.Yolda hiç bişey konuşmak istemiyordum.
Bir süre sonra Cenker konuşmaya başladı."Atlasla aranızdaki ilişki nasıl bir ilişki tam olarak?".
Sorduğu soruya karşılık olarak sana ne lan yarrağım demek istesemde kendimi zor tutarak."Küçüklükten beri çok yakınız.Bu hayattaki tek ailem o"dedim sakin bir şekilde.Şimdi hiç risk alamazdım.Kafası estiği gibi çıkarıp vururdu beni.
Büyük bir ev girdi görüş alanıma,sonraysa iki taraftan kollarından tutulan yüzü kan içinde olan bir adet Atlas.
Ağlamaklı bir sesle ona döndüm."Hani bişey yapmayacaktın Atlasa".
Umursamaz bir şekilde"Ben yapmadım babamın adamları yapmıştır."
Arabayı bahçede durdurduğu gibi kapıyı açıp hızla arabadan indim ve Atlasa doğru koştum.Atlas beni görür-görmez şaşkınlıkla"Yaşıyorsun"dedi.
"Bırakın adamı" diye bağırdı Cenker.O saniye Atlasın kollarından tutan adamlar onu bıraktı.
Onu bıraktıkları gibi Atlas beni kollarının arasına aldı.Bende kollarımı geniş omuzlarına sardım.Sonraysa yüzünü ellerimin arasına aldım.Dudağı patlamıştı.Kaşı ve burnu kanıyordu.Gözlerinden birkaç yaş aktı.Ağlıyordu.Atlas ağlıyordu.O küçükken babası öldüğünden beri hiç ağlamamıştı.Yıllar sonra ilk ağlamasıydı.
Onun ağlamasına bende dayanamadım."Nolur ağlama Atlasım bak ben yaşıyorum"dedim gözyaşlarımın arasında.
Biraz daha sarıldıktan sonra benden ayrıldı.Üzerindeki ceketi çıkardı.Benim üzerime attı ve kucağına aldı.Kollarımı boynuna doladım.Çok yorulmuştum.Yürümeye bile halim yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
zamanın kalbi
Acción"Beni öldürme yalvarıyorum"dedim hıçkırıklarımın arasında.Şafağımın üzerine bastırdığı namlunun soğukluğu içimi titretiyordu."Beni öpersen seni öldürmem"bunları söylerken gözlerini dudaklarımdan bir saniye bile ayırmıyordu.Ölmemek için ne istiyordus...
