addicted • zm

sick of this

"Zayn ve Reina hakkında bildiğin bir şey var mı?" dedim kahvemi yudumlamadan önce.

Harry'le buluşmuş ve bir mekanda kahve içiyorduk. Ona Zayn'in son söylediklerini anlatmayı ve fikir almayı planlıyordum çünkü tek başıma üstesinden gelemezdim. Ayrıca o ve Zayn yakındı, belki bir şeyler biliyor olabilirdi.

"En son kavga etmişlerdi işte."

"Bana bazı şeylerden bahsetti. Saçma ve kötü şeyler."

Kaşlarını çatıp daha ciddi bir pozisyon aldıktan sonra, "Ne gibi?" diye sordu merakla.

"Reina'yı hiç sevmediğini, bu gibi şeylerin ona göre olmadığını söyledi. Ayrıca..." Derin bir nefes verip devam ettim, "Reina'yı ondan uzak tutmamı istedi. İyiliği için."

Bir süre duraksadıktan sonra, gözlerini sıkıca yumup açtı ve şaşkınlıkla baktı suratıma.

"O serseri neyden bahsediyor?"

"Bilmiyorum. Reina onu seviyor ve böyle bir şeyi öğrenirse çok üzülür."

Tamam, ayrılmaları benim açımdan mükemmel bir şey olabilirdi ama arkadaşıma bunu yapamazdım. Onun Zayn'i sevdiğini bile bile kendi çıkarlarımı düşünecek halim yoktu.

İçten içe buna sevinsem de, susturmaya çalışıyordum.

"İki sene sonra mı anlıyor bunu? Ciddi olamazsın."

"Ben de aynı şeyi düşündüm ama, denediğini ve beceremediğini söyledi. Çok ciddiydi, Harry."

Sesli bir nefes verip, "Anlamalıydım zaten. İlişki hakkında hiç konuşmuyorduk ancak Zayn'in aşık olmadığı her halinden belliydi."

Ben de bunu düşünüyordum bazı zamanlar. Hatta aşkın gerçek olmadığını falan bile söylemişti herkesin içinde. Anlamak pekte zor değildi.

İnsan bazen düşünüyordu.

Ben neden böyle birini seviyorum? Gerçekten de onu tanıyor muyum?

"Sanırım en iyisi Zayn'in dediği gibi olur. Zorlamanın bir manası yok. Üzülür ve geçer."

Harry'e katılmıyordum.

İnsanın hisleri bu kadar basit olabilir miydi ki? Birine karşı beslediğin duygular, sadece birkaç ay ya da yıl sonra üzülüp geçebileceğin kadar değersiz miydi?

Benim için hayır.

Eğer birini sevdiysem ve önemsiyorsam onu asla unutamaz, acımı sonsuza kadar yaşardım. Belki bazıları için bu saçma gelebilirdi çünkü bilirsiniz, kimse vazgeçilmez değildir çoğunluğa göre. Ancak insani duyguların çok üstünde hissediyordum ben her şeyi.

Bu yüzden bu kadar acı içindeydim zaten. Ölmek isteyecek kadar.

"Bilmiyorum. Kendi aralarında halletmeleri gerekiyor. Reina'yı bilerek ondan uzak tutmaya çalışmak bana doğru gelmiyor."

"Haklısın. Onun arkadaşı olabilirsin ancak kendi kararlarını verebilmesi gerek. Üzülse bile, bunu yaşaması gerek."

Ben her anımda üzgündüm. Gülsem de, ağlasam da, heyecanlansam da, ne hissedersem hissedeyim gözlerimin arkasında yatan o hüzün her zaman yerini koruyordu.

Bununla yaşamayı öğrenmiştim artık. Reina'nın üzülmesini istemezdim ancak elden ne gelirdi ki?

"Zayn'le bunu konuşmalısın bence."

Ah. O konuda pek emin değilim ama evet, konuşmam gerektiğinin farkındayım.

"Halledeceğim. Teşekkür ederim Harry. Son zamanlarda sürekli yanımda oluyorsun." dedim mahçup bir ifadeyle.