My A Omega Problem|✔️

özel bölüm

Merhaba,

Yeni bir özel bölümle geldim...

Umarım keyif alabilirsiniz.

Bu benim yazdığım ilk hikaye,

düzenleme yaparken bazı kısımların çok saçma olduğunu fark 

ettim ama iyisiyle kötüsüyle bir şekilde tamamlandı...

Keyifli okumalar dilerim...

---

Kim Taehyung'dan

"Hayatım!" Eve girdiğimde ortalığın boş olduğunu gördüğüm için eşime seslenmiş, elimdeki poşetleri de mutfağa bırakmıştım. 

Bozulmaması gereken şeyleri dolaba yerleştirirken alfa çocuğum da yanıma geldi.

"Baba?" Merdivenden beni görünce gülümseyerek yanıma geldi.

"Hoşgeldin baba." 

"Hoşbulduk oğlum, gel. Dolaba yerleştirelim şunları." Sarıldıktan sonra bana yardım etmeye başladı.

"Jungkook nerde?" 

"Bilmem, ben spora gitmiştim. Geldiğimde yoktu, aramadım da. Babama hesap soracak değilim." İkimizde gülmüştük bu dediğine. 

"Ben arıyım bir dur." Poşette ki abur cuburları gördüğünde gözleri parlamıştı her zaman ki gibi.

"Oğlum hepsini yeme sakın bak. Babana da ayır, sevdiğini biliyorsun." 

"Bitirmem bitirmem. Bu arada yarın akşam yemeğe arkadaşımı çağırsam olur mu?" 

"Olur da kim ki?" 

"Gelince tanışırsınız." Omuzlarını umursamazsa sallarken cipsle beraber üst katta ki odasına doğru gitti. Bende eşimi aradım ama açmadı. Gözlerimi kapatarak tezgaha yaslandım ve zihnine konuşmaya başladım.

"Hayatım nerdesin?" Yanıt vermediği için endişem artarken dışarıdan gelen araba sesiyle cama yöneldim. Eşimin arabasını gördüğümde derin bir nefes verdim. Kapıyı açıp gelmesini beklerken aracından inip bagajına yöneldi.

"Alfa yardım eder misin?!" 

"Geldim geldim." Terliklerimi giyip yanına gittiğimde elime poşet uzattı ama almak yerine ince beline kollarımı sarıp bagaja oturmasını sağladım ve dudaklarını emmeye başladım. Ellerini enseme dolayı kendine bastırdığında dudağını ısırdım. Ağızıma inlerken daha sert öpmeye başladım. Omzumu hafifçe sıktığında nefesinin kesildiğini anlayarak geri çekildim. Dudaklarımızın arasında ıslak bir köprü oluştuğunda dudaklarını dilimle temizleyip güzel yüzüne baktım.

"Telefonlarımı neden açmadın bebeğim, hmm?" Burunlarımızı birbirine sürterken sorduğumda kaşları çatıldı.

"Telefonum çalmadı ki? Çantamda." Ön koltuğu işaret ettiğinde gidip aldım çantasını. Ufak çantasında cüzdan ve telefon dışında bir şey koymadığını bildiğim için onun kucağına bırakıp açtım ve telefonunu çıkardım. Sessizde bırakmıştı..

"Hayatım telefonun sessizdeyken aramalarımı tabi ki duyamazsın." 

"Sessize aldığımı bile hatırlamıyorum, üzgünüm." Dudaklarıma minik bir öpücük verdiğinde gülümseyerek anlını öptüm.

"İyi olduğun sürece sorun değil hayatım, biliyorsun. Ama lütfen ben aramasamda sen ara. Seni merak ediyorum." 

"Baba! Hadi gelin! Daha ne kadar orada kalıcaksınız?!"