C O L L I D E | yoonmin |

XVI

Evren: Dünya

Evre: 2024

"Sevgilim,"

"Birtanem! Kendine gel!''

''YOONGİ!''

Yoongi ismini haykıran tanıdık sesi duyduğunda gözyaşları eşliğinde uykusundan sıçrayarak uyandı ve sevgilisinin ona doladığı kollarına tutunarak kendini yatağında biraz olsun doğrultmayı başardı. Hıçkırıklar içinde Jimin'e sarılarak onun yanında ve iyi olduğunu hissetmeye çalışıyordu.

"Şşttt... Geçti bebeğim. Her şey yolunda... Geçti..."

Jimin, yatakta sayıklayarak kıpırdanıp duran Yoongi yüzünden uyanmış ve onu gördüğü kabustan uyandırmaya çalışmıştı. Öylesine sarsılmış görünüyordu ki sanki bir kabustan değil de gerçekten yaşadığı bir olaydan etkilenmiş gibiydi.

Yoongi "Beni bırakma! Ç-çok üzgünüm! H-her...her şey için! Üzgünüm!" diyerek sayıklamaya devam ederken Jimin onun ter içinde kalmış saçlarını okşayarak göğsüne doğru çekip sıkıca sarıldı.

"Sakin ol sevgilim. Buradayım. Bak, yanındayım birtanem."

Yine aynı rüyaydı... Aynı kabus...Yoongi'nin korkudan ruhunun çekilmesine, aklının yitmesine neden olan o kabus... Uykusunda gördüğü şeyler yalnızca bir rüya değil, gerçeğin ta kendisiydi de. Geçmişin ta kendisi... Ve şimdi Yoongi bunların geleceğin kendisi de olmasından ölümüne korkuyordu. Bir kez daha, yeniden...

"Sorun yok... Sorun yok. İyisin.'' diyerek tüm vücudu kış ortasında kalmış minik bir kuş gibi tir tir  titreyen adama sıkıca sarıldı Jimin. ''İyi olacaksın. Ben buradayım, her şey yolunda."

Bu şekilde birbirlerine sarılıp kaldıkları süre boyunca Yoongi'nin hıçkırıkları ve ağlaması hafiflemiş ve nefes alışverişleri biraz olsun düzene girmişti. Yorgunlukla gözlerini kapattı. Göz pınarlarından birkaç damla yaş süzülmüştü. O yaşları gördüğünde Jimin'in içinde bir şeyler koptu gitti sanki. Ani bir refleks ile dudaklarını sevgilisinin o yaşlarla ıslanan yanaklarına kapattı. Jimin'in içi sanki o yaşlar sevgilisinin tenine değdiği yerleri yakmışçasına acımıştı. Küçük parmakları ile Yoongi'nin gözyaşlarını kuruladı ve dudaklarına minik bir öpücük bir bıraktı. Gördüğü kabusun ne olduğunu merak etse de Yoongi henüz yeni yeni kendine gelmeye başladığından onun üzerine gitmek istemiyordu.

"Birtanem, iyi misin biraz daha ?"

Jimin'in şefkatli sesini duyduğunda Yoongi gözlerini usulca açtı. Onun endişelenmesine neden olduğunu fark ettiği için kendine lanet etmişti. "İyiyim... iyiyim ben... endişelenme." diyerek Jimin'in kolları arasından çıkıp zorlukla yattığı yerde doğruldu ve sırtını yatak başlığına dayayarak sevgilisini kolları arasına alıp göğsüne yatırdı.

Geceyi birbirlerine sarılarak geçirdiler. Neredeyse hiç konuşmadılar ama ikisi de birbirini anlıyor ve birbirlerine iyi geliyorlardı. Birbirlerinin kolları arasında güneşin doğuşunu izlerlerken Jimin, yeni doğan günün sevgilisinin tüm endişelerini alıp götürmesi için dua ediyor Yoongi ise onun kendisi için hissettiği endişenin ve üzüntünün ortadan kalkması adına verdiği çabanın işe yaramıyor olduğunu görmenin şaşkınlığını yaşıyordu.

Yeni günün habercisi güneşin ilk ışıkları odayı iyice aydınlatmaya başladığında gözleri kapalı bir şekilde Yoongi'nin göğsünde yatmakta olan Jimin usulca kıpırdanarak dirseğinin üzerinde yükseldi ve yarı kısık gözler ile ona bakmakta olan adamın dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurdu. Yoongi ise ona olan sarılışını sıkılaştırarak onu iyice kendine çekti ve bu minik öpücüğü uzatarak dudaklarını daha ateşli bir şeye sürükledi.