Duvarlarımın Ardındaki Ben

~14~

Selam!
Nasılsınız bakalım?

Bölüm.

Alisa- beni taşıması için seçtiğim kişi...

&- seni taşıması için seçtiğin kişi?

Alisa- aslında buradaki kimsenin beni taşımasını istemem.

Ayy yüzleri ne güzel bir ifadeye bürünmüştü anlatamam. Ama bunlarda bir sorun mu var? Onları istemedikten sonra beni taşısalar ne? Taşımasalar ne? Hem illa beni taşıdılar diye yaptıkları geçmeyecek.

Bu hallerine dayanamadım. Hem Alex çocuklarla ilgilendiği için o da gelemezdi yanıma. En iyisi birini seçeyim.

Alisa- Ama illa seçmem gerekiyorsa bu kişi.

&- bu kişi?!

Ayyy bunlar da bi konuşturmadı yarabbim sen sabır ver. Neyse bu halleri komik olduğundan katlanabilirim biraz sorun yok.

Alisa- ama sizde bi konuşturmadınız.

Anıl- bırak şimdi bizi sizi. Kimi seçiyorsun kızım!

Alisa- iyi o zaman. Özbay sen taşır mısın?

&- ÖZBAY MI?!

Okan- neden Özbay?

Alisa- çünkü bana en iyi davranan Özbay dı. Ve en sessiz de o olduğundan onunla bir sonunun yok.

Bunu dememle hepsi hak vermiş olacak ki daha fazla itiraz etmediler. E bi zahmet yani.

Özbay kollarını kafamın ve diz kapaklarımın altından geçirip beni çok sarsmadan kaldırmaya çalıştı. İster istemez biraz acıtmıştı ama ses etmedim. Beni içeri getirdi ve çocuklara görünmeden yukarı çıkardı. Orada bir odaya yatırdı.

Ne kadar gitmek istesem de Çetin baya bi çıkışmıştı. İlk kez onu böyle gördüğümden pek ses etmedim zaten o kadar uğraşmıştı. Bir gün kalıp gidecektim. Özbay beni bıraktıktan sonra elini ensesine atıp hafifçe kaşıdı.

Özbay- e sen dinlen o zaman. Ban gideyim.

Aslında Özbay iyi çocuktu. Küçükken de bana iyi davranan tek oydu. Tamam belki çok iyi davranmıyordu ama diğerleri gibi de değildi en azından. O sessiz bir çocuktu zaten. Öyle çok hır gür yapan bir çocuk değildi. Öyle arada bana kitiap falan okurdu ki zaten o da okumayı çok severdi ve resim de çizerdi yanımda her ne kadar hiç beceremese de. İyiydi o, ondan onunla pek sorunum yoktu. Elbette dedemle babaannem gibi değildi ama yinede onla normal olabilirdim.

Alisa- sağol.
Dönüp yüzüme anlamamış gibi bakınca ekledim.
Alisa- Taşıdığın için

Özbay- haa. Yok ya bir şey değil. Hem zaten sana karşı mahcubum. Sade ben değil hepimiz.

Alisa- senin mahcup olmanı gerektiren bir durum değil bu Özbay. Ben kaçtım evet ama burada en suçsuzları sensin. Herkesin bir suçu olsa da tek suçsuz sensin benim gözümde. Zaten bu yüzden sana belki Ailem demem ama arkadaşım olabilirsin.

Özbay- ciddi misin?

Alisa- tabi ki. Küçükken bana yaptıklarını unutmadım. Benimle ilgilendiğin anları hala hatırlıyorum. Zaten en çok sen ilgilendin benle. Neyse tutmayayım seni sağol tekrardan.

Özbay- sende sağ ol.

Alisa- ha birde sana zahmet aşağı inince Alexe yanıma gelmesini söyler misin?

Özbay- olur. Söylerim tabi. Hadi dinlen sen.

Deyip gitmişti. Yaklaşık bi 10 dakika sonra da içeri Alex girmişti.