BİR ARADA

7.Bölüm : İLAÇ.

Farklı insanlara ait bağırışlar duyuyordum.Her kes bir yerlere koşturuyordu.Bu yaşananlar hepsi benim içindi.Her kes endişeliydi.

Yanımda olan kadın ise bana bir şeyler söylüyordu.Benim cevap vermemi bekliyordu ama ben konuşamayacak kadar nefessizdim ve bu insanları daha da telaşa sokuyordu.Galiba yurtta ilk kez böyle bir olay yaşanıyordu.

Artık dayanacak gücüm kalmamıştı.Çok zorlanıyordum.Galiba benim için her şey bitti.

Kendimi merdivenlerden yere bırakacağım esnada biri belimi kavrayıp beni tuttu.Kolları sıkı şekilde belimi sardı.Ben bir şey anlayamazken beni tutan kişi bir şeyi ağzıma tutuşturdu.Evet,bu astım ilaçımdı.

 Beni tutan kişinin sayesinde hiçbir şey bitmedi.Hayatımın bitmesine izin vermedi.

İlaçı ağzıma tutuşturan kişi bunu nasıl kullanıcağını iyi biliyordu.Çünkü ben hiç bir şey yapamazken o benim yerime gereken her şeyi yapıyordu.Yaptıkları bile insanı hayran bırakıyordu.

Kendime gelmeye başlarken her şeyi normal görüyordum.Gördüklerim karşısında duraksadım.O olamazdı değil mi? Ben yanlış görüyorum ya da bir rüyadaydım.Birinin beni acilen uyandırması gerekti.

Ben olanları idrak etmeye çalışırken gürültülü alkış sesleri duydum.Başımı yana çevirdiğimde insanların sayı beni şaşırttı.Sanki yurtta ki her kes buradaydı.

Yaşananların gerçek olması yüzüme tokat gibi çarptı.Zaten tokatlara alışıktım.

Şu an yurda girmeden az önce gördüğüm o kişinin kollarındaydım.Evet doğru okudunuz.Bir kaç saat önce görüp hayran kaldığım o adam beni ölümden kurtarmıştı ve bu olaydan sonra ona olan hayranlığım daha da artmıştı.O gelmeseydi olacakları düşünmek bile istemiyordum.

Beni tutan adam az önce yanımda olan kadına bir şeyler söyledi.Ona teşekkür edeceğim esnada o beni kucağına aldı ve merdivenleri çıkmaya başladı.Yaptığı hareket ile beni deli etmeyi başarmıştı.

"Ne yapıyorsun sen be.Bırak beni hemen," diye sert bir şekilde davranmaya çalıştım.O ise bana sırıtarak bakmayı sürdürdü.

Ben ise buna dayanamayarak ayağımı kaldırıp kafasını sert bir şekilde vurdum.Ama o kafasını yana doğru eğerek kurtuldu ve ayağımı boşluğa vurdum resmen.Daha da sinirlenmeye başlamıştım.Nasıl vuruşumdan kurtuldu anlayamıyordum.

Yine aynı şekilde sırıtarak,"Hiç değişmemişsin.Sadece konuşacağız," dedi.

Ben ona kaşlarımı çatarak baktığımda artık odama gelmiştik.Odama ilk kez girdiğim için her yere bakmaya çalışıyordum.Aslında benimle beraber iki kız daha bu odada kalacaktı.Ama odada kimse yoktu.

Aslında bir erkekle odada yalnız kaldığım için endişelenmeliydim değil mi? Ama ben kendimi oldukça rahat hisediyordum.Bu nasıl ola bilir ya? Bu adamla odada yalnız kalsam bile kendimi hiç kötü hisetmiyordum aksine çok daha iyiydim ve kendimi güvende hisediyordum.

Kapıyı kapattıktan sonra beni kucağından indirdi."Neden buraya kadar beni kucağında taşıdın ki?" dedim.Çünkü kendim de gelebilirdim yani.

"Seni kucağımda taşımasaydım asla buraya kendi isteğinle gelmeyecektin," dedi.Sesi çok hoştu ve bir o kadar da sertti.

Aslında doğru söylüyordu.Ben kendi isteğimle onunla asla buraya gelmezdim.Bir dakika ya nereden biliyordu ki böyle bir huyum olduğunu? Beni nereden tanıyor ki?

Aklıma düşen bu soru beni daha da şüphelere boğmuştu."Sen kimsin ve beni nereden tanıyorsun?" diye sordum aklımda ki şüphelerden kurtulmak için.

"Şu an bunun sırası değil.Hemen konuşmamız gerek," diye söyledi.Acelesi varmış gibi konuşuyordu.

"Önce bana kim olduğunu söylemen gerek," dedim.İnatçı bir yapım vardı.

O an bir şey gördüm ve sertçe yutkundum.Çocukluğumdan beri en çok korktuğum bir şeydi.Belki de size komik gelebilir benim kortuğum şey.Ama her kesin geçmişten kaynaklanan bir korkusu vardır.Aslında korku değil sadece o nesneyi gördüğümüzde bize geçmişte ki anları yeniden yaşatdığı için nefrey ediyoruz.

Silah.Evet benim korktuğum şey silahtı.Ben silah gördüğümde ya da duyduğumda geçmişte yaşanan o gün geliyordu aklıma.Yaşananlar yeniden gözümün önüne gelince gözlerim dolmaya başladı.

"Balım,iyi misin?" diye sordu.Ne balım mı? Bir dakika ya adımı nereden biliyordu.Yani adım olmasa bile bana yalnız kardeşlerim böyle hitap ederdi.Kafam çok karıştı.Neyse bunu düşünmeğin hiç sırası değil.

Bakışlarım silahın üzerindeydi. O da bunu fark etmiş olacak ki bir küfür savurdu."Kahretsin bunu nasıl unuttum," dedi ve yine bir küfür savurdu.Kendine küfürler savurup odanın içinde geziniyordu.

Sonra ise yanıma gelip omuzlarımdan tuttu."Sakın bir yere ayrılma.Hemen geliceğim ve...," dedikten sonra yutkundu.

"Özür dilerim.Sana o günleri yeniden yaşatdığım için çok özür dilerim.Bir daha bu asla olmayacak,asla!." Son cümleni  o kadar sert bir şekilde söylemişti ki irkildim.Onu tanımama rağmen bir daha yapmayacağını hisettiriyordu.

Aslında özür dilemesine gerek yoktu.Her şey olup bittikten sonra sunulan özür gereksizti.

Kapıya doğru ilerlediğinde boğazımı temizledim.Ona seslenecektim ama adını bilmiyordum ki.Artık bununla idare edceğiz.

"Beni kurtaran adam...," dedim ve bana komik geldiği için gülmüştüm.Beni kurtaran adam ne ya.Ama başka söyleyecek bir şey bulamadı ki.

Kafamı ona doğru çevirdiğimde benim aksine hiç gülmüyordu.Bana doğru döndü ve o an gözlerinde hayal kırıklığı gördüm.Gözlerinde böyle bir duygu görmek benim de kötü olmama sebep oldu.Sebebi neydi? Yoksa bilmediğim bir şey mi vardı? Of ben ne yapıcağım?

Sadece orada durup gözlerimin içine baktı.Bende aynı şekilde bakıyordum belki bir şey anlarım diye.Ama ben gözlerinde hayal kırıklığından başka bir şey görmüyordum.

Daha sonra kapıya doğru adım attı ve gitti.Hiç bir şey demeden gitti.Adını bile bilmeden gitti.Beni burada şüphelerle bırakıp gitti.Acaba geri gelir mi?

İçimden bir ses geleceğini söylüyordu ve ben hislerime her zaman güvenirdim.

Aklıma söylediği cümle geldiğinde yüzümde bir tebessüm oluştu.Çünkü bana,'Hemen geliceğim'demişti.Evet tam da böyle söylemiş ve yüzümde tebessüm oluşturmuştu.

Yüzümde ki gülümsemem kapıdan içeriye giren bir kadın yüzünden soldu.Kapıdan,"Müdire Hanım sizi odasına çağırıyor.İsterseniz odasına kadar size eşlik ede bilirim," dedi.

Kadının söylediklerinden sonra içime kurt düşmüştü.Bir şey mi olmuştu? Acaba Tolga iyi mi? Bir dakika ben nefessiz kaldığımda Tolga ortalıkta yoktu.O böyle bir şey olsa gelirdi.Ama o an gelmemişti.Hayır hayır.

Selamm.Nasılsınız?

1.Yeni gelen karakterimizi beyendiniz mi? Ondan nasıl bir vibe aldınız?

2.Sizce Zeynepi kurtaran kişi kimdi?

3.Müdire Hanım Zeynepi niye odasına çağırdı?

4.Sizce Zeynepin silahtan korkma sepebi nedir?

Düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın.Yeni bölümde görüşmek üzereeee<33333