"ဝါးးးး"
"......"
"မလန့်ဘူးပဲ"
"မင်းခြောက်တာလန့်စရာမှမကောင်းတာအပေါက်၀မှာကတည်းကမင်းပုန်းနေတာမြင်ရတယ်"
"ဟန်ဆောင်လေးတော့လန့်ပေးလေ hyungရယ်ခြောက်တဲ့လူကိုရှက်အောင်လုပ်တယ်"
"မလန့်တတ်ဘူးလေငါကသတ္တိရှိတယ်"
ယူလေးတို့အိမ်ခေါင်းမိုးထပ်လေးကတော့သာယာနေခြင်းနဲ့အတူကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့စကားတွေစာရှင်းပြပုံတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေခဲ့တာတစ်ပတ်လောက်တောင်ရှိပြီ..ကောင်လေးနှစ်ယောက်လည်းပိုပြီးနီးကပ်လာပြီတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်သံယောဇဉ်တွေလည်းပိုလာကြရင်းပေါ့။
"အော်....hyungကမလန့်တတ်ဘူးပေါ့"
"ဒါပေါ့"
"အဲ့ဒါဆိုမနက်ဖြန်ကစားကွင်းသွားကြမလား"
"ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူး"
"ဆိုင်တယ်လေမကြောက်တတ်တဲ့hyungကိုခေါ်ပြီးသရဲအိမ်သွားမယ်...ဘာလဲကြောက်လို့လား"
"မကြောက်ပါဘူးနော်..."
ယူလေးမှာသူမကြောက်တတ်ကြောင်းနှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောနေရှာသည်။
ဒိုဟွန်းမှာတော့ယူလေးရဲ့ပုံစံလေးကိုကြည့်ပြီးအချစ်တွေပိုလို့တောင်တိုးလာသည်လေ။သူ့ထက်အကြီးလို့ပြောနေတဲ့hyungကအဲ့လောက်တောင်ချစ်ဖို့ကောင်းနေစရာလိုလို့လား??
"အဲ့ဒါဆိုသွားမယ်မလား"
"မနက်ဖြန်ပိတ်ရက်စာမလုပ်ချင်တာနဲ့ရှောက်သွားချင်နေတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူးညကြမှစာလုပ်လည်းရတယ်ဟာကို hyungကလည်း....."
ဒိုဟွန်းရဲ့hyungကလည်းခေါ်သံကြားရင်မနေနိုင်ဘဲဒိုဟွန်းပြောသမျှလက်ခံနိုင်သောယူလေးပါပင်။
"အင်းး..အင်း...အခုတော့စာလုပ်တော့"
"သောကြာနေ့ကြီးလည်းစာကလုပ်ရအုံးမှာလား"
"သောကြာနေ့ကြီးစာမလုပ်ချင်မနက်ဖြန်ငါမလိုက်ဘူးနော်"
"နောက်တာ...လုပ်မယ်လို့"
"မနက်ဖြန်ကစားကွင်းကအပြန်စာကြည့်တိုက်၀င်စရာရှိသေးတယ်စာကြည့်တိုက်လိုက်မှာလား"
YOU ARE READING
♡Lover from high school ✿ // Doshin
Fanfictionမင်းကိုမချစ်ဘူးလို့ဘယ်သူပြောလဲဒိုဟွန်း
