Can We Go Back? [ "SINFUL" Series #1 ] UN-EDITED

Chapter 30

Chapter 30

Tj

Two months since i left them. I miss them so much. I miss my family! Sa two months na wala ako sa tabi nila napagtanto ko pa lalo kung gaano sila ka importante sa akin. The specialist said. That there's no cure of having bipolar. The doctors said that this is a life long condition. It's just i need to take some medicine, for me not to have a mood episodes. I need to change my sleep patterns too, and have a healthy lifestyle.

I think i can do that with them. I want to proved to sandra that i will be better. That i'm gonna be better. So i decided to go back and make sure that i need to be careful with it comes to them.

Nasa airport ako ngayon kararating ko lang. And i was waiting for anton. Nagpasundo ako since he insists. Well sobrang thankful ako to have a friend like them. Tinupad nila ang pangako nilang hindi nila pababayaan ang mag ina ko. They always update sa kung anong nangyayare sa kanila. Sa dalawang buwan na wala ako sa tabi nila, it feels like a tear without them.

"Brooo!!..."

I was busy looking at the picture of me and shiloh, when i heard anton voice.

"Hey!"

"How are you? Lalo kang lumaki! Tanginang muscles yan!"  Malutong na mura ni anton.

"Stupid! I need to exercise because it's a part of my treatment. Ano? Tara na! I'm excited to see my family!" Pag aaya ko sa kanya.

"O-ok! Tara na!" (Ewan ko lang kung hindi ka mabigla sa malalaman mo.)

"May sinasabi ka? Nagugutom ka ba? Tara treat ko."

"Ah.. oo sige!"

.....

Sandra

"Are you ok mommy? Are you sick again?"

"I'm ok baby. Dont worry!"

Ito nanaman ako sa umpisa. Parang naulit nanaman yung dati. Ang hirap sa part na wala kang kasama mag suffer, noon kasama ko si grace kaya masasabi kung may kasama ako sa paghihirap. Pero ngayon? Tangina ako lahat lalo na't dalawa lang kami rito. Minsan naman dumadalaw mga kaibigan ni tj at sila nag aabot ng mga kailangan namin ni shiloh.

After ko magsuka na halos aabot ng fifteen minutes ay dumiretso na ako sa pagligo. After kong naligo ay deretso kusina para magluto ng pagkain namin ng anak ko. No choice kundi gawin, sino aasahan ko?

After ko magluto at pakainin si shiloh ay dumerestso ako sa kwarto para magpahinga. Iniwanan ko si shiloh sa sala na nanunuod doon binilin ko na rin sa kanya na wag maglikot at alam ko namang behave si shiloh kaya panatag akong magpahinga.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatulog, pero naramdaman ko nalang na parang may nakapatong sa tyan ko. Nang imulat ko ang mata ko ay nagulat ako nang biglang nagsalita si tj. Wait??... Si tj?!.

"Good afternoon honey..."

Bigla akong napatayo sa gulat at nantiling nakatitig kay tj. Is this real?? Kung totooman toh!   Ang kapal ng pagmumukha nyang tumabi sa'ken! Hayop sya. Ano? Aarte sya na parang walang nagyare?