Askeri psikolog olan Lavin Aleda ve Vatanına aşık Aybars Atakul ikisi de birbirine zıt olmalarına rağmen birbirine çekilen ruhları.
~~
"Atakul Vatanından başka bir şeyi sevmez misin sen !?"
Yavaşça bana doğru döndü yüzünde anlam veremediğim bir d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanlar gider ama terk edişleri kalır daima .
◇◇
Kalbim çok hızlı atıyordu . heyecandan değildi bu hızın sebebi. Kanımda kol gezen öfkeden dolayı bu denli hızlı atıyordu .
Babam , adına lanet ettiğim adam . Kim babasına böyle derdi ki? Ama bazıları bilmezdi içinde yaşadığın savaşı. Yatağında ağladığın geceleri.
Elimde bir belge vardı bu belgeyi aybars getirmişti bana. Askeriyeden izin almıştım. gitmediğim için de yarbayın emri ile bana gönderilen bir belge.
Ne belgesi mi ?
Babam uyuşturucu ticareti yapıyordu. Evet, iğrençliği gün geçtikçe artıyordu. Ve ben böyle bir adamın kızı olduğum için utanıyordum .
Ama tek sorun bu değildi. Uyuşturucu taşıdıkları gemiler gümrükte yakalanmış ve bu belgeler ele geçirilmiş. Belgede benim imzam ve adım vardı. Benim adıma kurmuştu bu düzeneği. İntikam alıyordu aklınca.
Soruşturma açılmıştı hakkımda . Yıllarca çektiklerim yetmezmiş gibi bir de şimdi üstüme yıktıkları ile uğraşıyordum . Ve bunun sonunda hapse girebilirdim !
Sinir ile gözlerimi kapatıp şakaklarımı ovaladım .
" Sevgilim . Hiç bir bok yapamayacağını biliyorsun neden geriyorsun kendini "
Gözümü açıp aybarsa baktım . Her şeyim de arkamda dimdik duran adama.
" Ben babamdan iğreniyorum aybars.."
Kafamı tutup göğsüne yasladı. İşte aradığım sakinleştirici buydu . Kollarımı sıkıca beline dolayıp kokusunu içime çektim. Bu adam bana huzur veriyordu .
O da sinirliydi. hatta benden daha öfkeliydi . Ama bana yansıtmamaya çalışıyordu .
