Bulanık

Rus Ruleti

Kolumda serum ile uyandım. Korku ile etrafıma baktığımda Enes'in de yanımda seruma bağlı bir şekilde yattığını gördüm. İşin tuhaf tarafı hastanede gibi de değildik.
Endişe ile kalktığımda kafamda hissettiğim sert baskı ile geri uzandığım yere yattım. Neredeyim ben?
.
.
.
Yaklaşık 1 saat sonra Enes'in beni dürtmesi ile uyandım.

Enes endişe ile beni uyandırdı ve konuşmaya başladı.

Enes: "Güzelim! İyi misin? Beni hatırlıyor musun? "

"Ne? Evet. Hatırlıyorum ama biz neredeyiz?"

Enes: "Güzelim açıklaması biraz zor ama..."

"Ama..."

Enes: "Şu anda sadece bizim hastanemizde ve güvende olduğunu bilmeni istiyorum."

"Peki, ne zamana kadar benden gerçekleri saklayacaksın peki?"

Enes: "Güzelim söz veriyorum zamanı gelince her şeyi anlatacağım. Sadece bir şeyden emin olmam gerekiyor."

"Peki."

Aramızda bir sessizlik oldu, o sessizliği ise kapıdan gelen ses bozdu. İceriye giren kişi ile Enes'in bana dönük olan bakışları kapıdaki kişiye döndü. İçeriye giren kişinin gözleri ise benim üzerimdeydi.

Timur: "Bahar. Tekrardan karşılaştık. Nasıl hissediyorsun? (kafamdaki bandajı kastederek)"

"Neresi burası?"

Timur: "Aa oğlumun kız arkadaşı beni görmezden geliyor. Ne kadar ayıp?"

Hem başımdaki ağrı hem de baş ucumdaki saçmalık yüzünden zar zor ayağa kalktım ve kenara atılmış olan hırkamı alıp kapıyı kapatıp evden çıktım.

Burasının neresi olduğunu bilmiyorum ama anladığım kadarıyla okulumun oradan uzak bir yerdeyim. Elimi cebime attığımda telefonumun olmadığını farkettim. Yüksek ihtimalle evde bırakmışımdır. Annem ortalığı ayağa kaldırmadan ben eve gitsem iyi olur.

Hava karardığı için eve nasıl gideceğimi bilmiyorum ama inşallah şansıma bir taksi falan bulabilirim.

Koşarak çıktığım o yerden uzaklaştım. Nereye gittiğimi bilmesem de onlara muhtaç kalmaktan iyidir. Birkaç dakika daha uzaklaşmak için yürürken karşıma taksi çıktı. Onu durdurdum ve evimin adresini söyledim.

Taksici: "Paran var mı küçük kız? Kaybolmuş gibi gözüküyorsun."

"Param var. Siz beni eve götürün."

Taksici: "Peki..."

Yaklaşık yarım saat sonra evdeydim. Beni götürdükleri yer neden bu kadar uzak?

Taksici evimin önüne geldikten sonra adamdan telefonunu rica ettim ve annemi aradım. Annem ağlamaklı bir sesle telefonu açtı ve sessiz bir şekile sadece alo dedi ve bekledi.

Anneme iyi olduğumu söyledikten sonra aşağıya gelip belirttiğim miktar para getirmesini söyledim.

Yaklaşık 5 dakika sonra annem geldi ve taksiciye parayı ödedi. Beraber eve geçtik.

Annem oturmuş bana azar çekerken ben ise neden bunları yaşadığımı düşünüyordum. Annemin azarlaması bittikten sonra uykum geldiği için odama gittim ve yatağıma girip gözlerimi kapattım.
.
.
.
Enes'ten

Bahar odadan çıktıktan sonra ben de peşinden gitmek için ayaklanmıştım ancak babamın beni durdurmasıyla olduğum yerde kaldım.

Timur: "Ты так сильно ее любишь, сынок?"