may be us?

<2>

ထယ်ယောင်းနေတဲ့ ကွန်ဒိုနဲ့ ကျောင်းက အနည်းငယ်သာလှမ်းသည်။ bus ဖြင့်သွားရင်တော့ 15မိနသ်လောက်သာကြာပေမဲ့ လမ်းလျှောက်သွားမယ် ဆိုရင်တော့ နာရီဝက်လောက်ကြာသည်။ အရေးမကြီးတဲ့နေ့တေဆို လမ်းလျှောက်သွားပြီး အသင်းကျတတ်တဲ့နေ့တွေ pretical ဆင်းရတဲ့နေ့တေဆိုရင်တော့ bus နဲ့သွားတတ်သည်။

ထယ်ယောင်းက မိဘမဲ့တစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူ့ဒေါ်‌ေလးရဲ့ စောင့်ရှောက်မှုဖြင့်ကြီးပြင်းလာရသူဖြစ်သည်။ ထယ်ယောင်းတို့က ချမ်းသာတဲ့အထဲလဲမပါသလို ဆင်းရဲတဲ့ထဲကလဲ မဟုတ်ပါ။ ဒေါ်လေးက ထယ်ယောင်းကိုတော့ အတော်ချစ်ရှာသည်။ သဘောလဲကောင်းပြီး ဂရုလဲစိုက်သည်။ အချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်ဖို့ကိုလဲ တော်တော်ပြောယူထားရသည်။ ဒေါ်လေးကအမြဲပြောသည် 'ထယ်ယောင်းလေးအ‌ေမရဲ့အမွေတေကြောင့်သာ သူလဲစားနေရတာဆိုပြီး။ ကျနာ်ကလဲ ဒေါ်လေး ဂရုစိုက်ခဲ့လိုသာ ဒီအရွယ်ထိရောက်လာသည် မဟုတ်လား။

ထယ်ယောင်းဒီနေ့တော့ ကျောင်းမှာ အရေးတကြီးမရှိတာကြောင့် လမ်းလျှောက်၍သာ လာခဲ့သည်။ ကျောင်းထဲဝင်တော့ ကျနော့်ဆီကို ကောင်မလေးတစ်သိုက်က ပြေးလာကြသည်။ အနားရောက်လာတော့ လူကိုဝိုင်းပြီး တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်မိတ်ဆက်ကြသည်။ *ဒီမိန်းခလေးတေ ထူးဆန်းနေပါရော* ဟုတွေးမိရုံရှိသေး

"ဟို ထယ်ယောင်းအိုပါးက ဂျောင်ကုအိုပါးနဲ့ သူငယ်ချင်းတေလားဟင်"
"အရမ်းခင်ကြတာမလား ညီကိုတေလိုလေ"
"ထယ်ယောင်းအိုပါးမှာ ဂေ‌ျာင်ကုအိုပါး ဖုန်းနံပါတ်ရှိတယ်မလား အဲ့တာ ညမတို့ကိုပေးလို့ရမလား"

*အော် ဒင်းတို့က Jeon ကို ငါ့ဆီက တဆင့်ကျုးနေတာပဲ ဖုန်းနံပါတ်ပါလာတောင်းနေသေးတယ် ဟွန့် ပေးစရာလား မိန်းခလေးတေသာပြောတယ် အိ‌ေနြေ္ဒကိုမရှိကြဘူး*
စိတ်ထဲမှာ အကြီးကျယ်ကြိမ်းနေပေမဲ့ အပြင်မှာတော့ အပြုံလေးနဲ့သာပေါ့

" ဟို ညမတို့ ဂျောင်ကုဖုန်းနံပါတ်က ရှိပေမဲ့ သူ့ဖုန်းနံပါတ်လူတိုင်းကိုပေးတာ မကြိုက်ဘူး"
"ဟာ အိုပါးကလဲ လူတိုင်းကိုမဟုတ်ပါဘူး ညမတို့လေးယောက်ထဲပါ ဘယ်သူ့ကိုမှပြန်မပြောဘူး‌ေလနော် နော်အိုပါး နော်..."