SON DERS(TAMAMLANDI)

bölüm 23

Medyada Demir ve Beril...

Kalbime bıçaklar saplanırken ağlamadım.Ağlamayacaktım.
Derin bir nefes alarak yutkundum.

Yanındaki süper mini siyah elbiseli esmer kızın ellerini tutmuş tam karşımda duruyordu.Beni sevdiğini söyleyen çocuk! Tam karşımda başka bir kızın ellerini tutmuştu.O kız için lokanta kapattırmıştı.

- Üzgünüz.Afiyet olsun size.

Kendimi hemen toparlayarak söylediğim bu cümleden sonra hızla yanlarından geçip lokantadan çıkmıştım.
Kokusu...Yanından geçerken dikkatimi çekmeyi başaran,nefret etmek istesemde engelleyen şey neden kokusuydu? Neden?

- İyi misin?

Arkamdan bir dakika sonra gelen Demir e
- Evet.İyiyim.

Diyerek gülümsemiştim.

- Demir?

Dedim soru sorar bir şekilde.

- Efendim bayan zombi?

Yine gülümsedim. Kalbim acırken bile beni güldürmüştü.

- Ben eve gitsem artık.Biliyorsun uyumadım.Akşamda misafirlerim gelecek ve uyumazsam cidden zombiye dönüşeceğim.

Anlayışla gülümsedi.

- Tamam.Ben seni evine bırakayım.Bu arada şu anda da gerçek bir zombisin.

- Yapma ama yaaa...

Diyerek birden içimden gelen samimiyetle omzuna hafifçe vurmuştum.

Sonra ise yaptıpım şeyin aptallığını fark ettim.

- Özür dilerim.Yani birden...

- Saçmalama.

O da bana aynı şekilde vurmuştu.

Eve doğru yürürken bende aklımdaki soruları ona sormaya başlamıştım.

- Kaç yaşındasın?
- Hangi okula gidiyorsun?
-Sevgilin var mı?
Ve bla bla bla...

Sonuç? Üniversite ikiye geçmiş.20 yaşına yeni girmiş.Sevgilisi yokmuş.
Ve ekonomi okuyormuş.

- Geldik.Teşekkür ederim.

Ellerini ensesine koyarak başını öne eğmişti.Gülümsemişti.Çok tatlı bir şekilde gülümsemişti.Utangaçça.

- Önemli değil.

Ona sarılıp evimin bahçe kapısından içeriye girerken bana seslenmesiyle tekrar ona dönmüştüm.

- Aleda.

- Efendim?

- Imm.Şeyy.Bir gün diyorum.Yani bir gün tekrar yapalım.Bugün eğlenceliydi.

-Evet.Eğlenceliydi.Olur yaparız.

Eve girdim.Yatağıma attım kendimi.
Evet.Bugün gerçektende çok eğlenceliydi!!!

Üzerime şortlu gecelik takımımı giyip kendimi yatağıma atmıştım.Telefonum zaten sessizde olduğundan yatağımın yanındaki masaya koyarak bugünü düşünmemeye çalışarak uykuya kendimi teslim etmiştim.

Saat 17:07.Uyanır uyanmaz saate bakmıştım.Bu arada gelen 12 arama ve 3 mesajıda görmüş ama yüzümü yıkadıktan sonra bakmayı tercih etmiştim.Elimi yüzümü yıkayıp mutfaktan buzlu bir bardak su içtim.Odama tekrar gelip yatağımı topladım.Saçımada şekil verip dönen sandalyeme oturdum.Şimdi telefonuma bakabilirdim.

12 arama.
3 tane babbam,2 tane Caner,1 tane Cem,6 tane Kardelen.
Önce babamı arayıp kendim hakkındaki bilgileri vermiştim.
Sonra Kardelen.Ve onunlada bir şey almana gerek yok gelirken diye konuşmamı yapmıştım.Sırada Caner vardı sanırım.Onunlada komik ama kısa, tamam pekte kısa değil.Yirmi dakikacık konuşmanın ardından Cem i aramıştım.Ama açmamıştı.Neden aramıştı ki?
Daha sonra ararım diyerek gelen 3 mesajı açtım.Üçüde Melih tendi.

" Aleda yanındaki çocuk kim biliyor musun?"

" Dirim sana ne demişti?"

" Hemen herkese güvenme demişti.Yani o çocuktan uzak dur."

Melih in mesajlarının aslında Dirim tarafından gönderildiğini hemencik anlamıştım.Sonuçta Demir i Dirim görmüştü sadece.Ama Kardelen de görmüştü.Yani Kardelen Melih e söylemişte olabilirdi.Ama ben birinci ihtimali daha mantıklı bulmuştum.

Melih e hemen cevap yazdım.

" Beni düşünmen güzel Melih.Ama gerek yok.Fazla yorma kendini benim için.Ben bundan sonra kime güvenip güvenmeyeceğimi çok iyi anladım.Ve yanımdaki çocuk.İsmi Demir.Gerçektende güvenebileceğim birisi.Bu arada Dirim in dersleride artık beni ilgilendirmiyor.Umurumda da değil açıkçası.Artık yalnızım.Tek başıma başımın çaresine bakabilirim.Sen arkadaşınla ilgilen.Dikkat etsin.Hemen herkese güvenmesin. Teşekkür ederim beni düşündüğün için.Sen gerçek dostsun."

Mesajın yarısı Dirim e yarısı ise Melih eydi.

" Tamam.Ama Dirim yanımda yoktu.Kardelen söylemişti yanında birisi var diye. Fazla gönderme yapmışsın he? "

Gelen mesaj sesi ve okuduğum o mesaj.Kendimi yine rezil etmiştim.Tabikide ikinci seçenek doğruydu. Şimdi ne yazmalıydım? Melih in diline düşecektim. Ve Dirim? Onun umurunda olmayan bendim.O bugün başka bir kız için lokanta kapattırmıştı.Belkide o kızıda seni seviyorum demişti.Olamaz mıydı? Tabikide olurdu.

" Sen olduğunu başından beri biliyordum Melih "

Ve gönderdiğim mesajdan hemen sonra bir mesaj sesi daha.

" Ben aksini söylememiştim ama. Neyse "

Kesin beni sinir etmeye yapıyordu bu çocuk yaa.

" Kes artık.Sevgilinle kardeşi gelecek.Hazırlancam ben."

" Ooo kız gecesi he? Bende gelim mi? Pijama mı giyceksiniz? "

" Sapık! Seni ben Kardelen e söyliyim de gör sen "

Mesajlaşmamız git gide benim hoşuma gitmeye başlamıştı.Melih kardelenden azar yiyecekti.Oleey!!!

" Tamam tamam.Sen hazırlan hadi.Bende Dirim in yanına gideyim bi."

Son cümlesini bana bilerek yazdığının farkındaydım.

" Bencede git.Hem seni yeni kız arkadaşıyla tanıştırır."

Attığım mesajın cevabını beklerken gerilmiştim.Ve mesaj sesi.

" Tanıştık zaten "

Ne? Ağlamak? Evet.Şu ana en uygun şey olurdu bu.
Ama yok.Bu sefer ağlamak yoktu.

Telefondan saate tekrar baktım.
18:26.Zaman cidden hızlıydı.Üzerime değiştirmeye gerek duymayarak.Daha doğrusu üşendiğim için mutfağa indim.Kendi çabalarımla akşam için pasta yapacaktım.

Ben yaptığım şekilsiz,görünümi çirkin - ama tadı güzeldir.Yani ben yaptım.kesinlikle güzeldir!!- pastayı buz dolabına koyarken kapı zili çalmıştı.Hemen ellerimi yıkayıp kapıyı açtım.Karşımda gördüğüm kişiler ise kesinlikle beklediğim kişiler değildi.

Hemen şaşkınlığımı atıp sevinç çığlığımı attım.

- Caneeeer! Ayliiin! Seraaap! Ahmeeet!